Oma

Ken je dat gevoel? Dat je ontwaakt uit een diepe slaap en er ergens het gevoel sluimert dat er een leegte in je is die er de dag daarvoor niet was? Zo stond ik afgelopen donderdag op. Het duurde heel even voor ik het gevoel kon plaatsen maar het kwam helaas heel snel.

Ze is heel rustig heen gegaan. In een mooie diepe slaap met haar 3 dochters aan haar zijde. 102 mocht ze worden. Een prachtige respectabele leeftijd. Mijn oma.

Eerder heb ik al een blog over haar geschreven omdat het zo een bijzondere vrouw was. Nu moet ik helaas in verleden tijd over haar schrijven. Deze blog is een eerbetoon aan oma Miep.

Mijn tante Hanna belde mij dinsdag op rond een uur of 7 in de avond. Oma was erg onrustig en was ziek. Mijn hart zakte naar mijn tenen. Ik was ver weg en had mijn kinderen bij mij. Dus even langsgaan kon op dat moment niet. De hele avond hield mijn tante mij op de hoogte. Dat vond ik zo fijn want eerlijk gezegd is het de zus van mijn echte oma. Mijn echte oma is al ongeveer 15 jaar overleden en toen werd haar zus, mijn oma Miep, mijn oma. Het feit dat mijn tante mij dus als een echte kleindochter op de hoogte hield voelde heel prettig aan. Mijn band met oma Miep begon in 1995. Ik kwam in Nederland wonen en studeerde in Amsterdam. Waar oma ook woonde. Ik ging af en toe bij haar langs maar de frequentie verhoogde toen ik in 1999 op de Wibautstraat ging studeren aan de Universiteit van Amsterdam. Dat was namelijk letterlijk om de hoek bij oma die op de Iepenweg woonde in Amsterdam-Oost. Iedere dag als ik college had, was er ergens wel een pauze. En die pauze benutte ik om eerst bij de Joodse bakker langs te gaan om een appeltaartje voor haar te kopen en dan naar de Iepenweg te lopen om vervolgens 3 keer aan te bellen (anders deed ze voor niemand open) en om gezellig op bezoek te gaan. Ik herinner mij oma als een lieve vrouw die eigenwijs en mondig was en van lekker eten hield. Maar ook om het volgende:

• Oma wist alles van heel BN Nederland. Ze was lid van de Privé, Story, Party, noem maar op. Als je bij haar langsging vertelde ze je er alles van. Zoals haar kleindochter Tessa vertelde: ze sprak over Gerard Joling alsof het haar buurman was;
• Als je bij oma langsging was je altijd welkom maar liever niet tijdens Goede Tijden Slechte Tijden én/of the Bold and the Beautiful. Je werd wel binnengelaten maar praten deed ze pas in de pauzes;
• Oma hield van lekker eten. Je kon haar volgens mij wakker maken voor lekker eten. Dus ik maakte van tijd tot tijd een lekkere gevulde soep en bracht die dan bij haar langs. Smullen was het. En als ik al een te lange tijd niets langsgebracht had, kreeg ik het te horen;
• Oma ontving eten van de thuiszorg maar klaagde er altijd over. Ik kan me dit wel voorstellen. Als je goed gekruid Surinaams eten gewend bent en dan eten ontvangt dat speciaal gemaakt is voor mensen met kunstgebitten en weinig gekruid dan zou ik ook klagen;
• Oma woonde tot ongeveer haar 95^ste op zichzelf. Dagelijks kwam de thuiszorg om haar benen in te smeren en haar kousen aan te doen. Als er teveel wisseling van thuiszorg collega’s was of ze kwamen te laat, kregen ze het te horen. En ik kan het weten want ik was er af en toe bij;
• Oma hield van snoepen! Er was altijd lekkers bij haar thuis;
• Toen oma een nare val maakte kon ze niet meer thuis wonen. Ze bracht een korte revalidatietijd door in het VU ziekenhuis en toen werd ze naar een verzorgingstehuis gebracht. Dezelfde waar haar zus Hilda ook had gewoond. Ze voelde zich daar eigenlijk nooit thuis en over het personeel was ze niet altijd even tevreden. Ze schroomde niet om dit te uiten;
• Zoals ik al zei: als mijn oma schroomde niet om wat te zeggen als ze ontevreden was. Ze zei wat ze moest zeggen op het moment dat ze het moest zeggen. En ja, daar was je dan soms bij. En wist je even niet welke kant je op moest kijken;
• Als ik bij oma was maakte ze daar goed gebruik van: “Vanessa, kam mijn haar even voor me. Nee, je moet mijn kam natmaken. Kam je het wel goed voor me? Kam het goed voor me meisje. Zit het wel goed? Het moet die kant op”;
• Als ik met oma in haar rolstoel even naar de gezamenlijke ruimte ging dan moesten haar kleren netjes gezet worden. En kreeg ik vaak te horen: “pak een sjaal voor me. Zet het maar om mijn benen. Het is geen tentoonstelling!”;
• Als ik bij oma was zei ze wel vaker dat ze geen eetlust meer had. Maar ze vroeg wel om een donut en die ging helemaal op;
• Ik heb wel vaker te horen gekregen van oma dat ik dik was. Of dikker geworden was. En of het waar was (tja, ze had goede ogen);
• Als ik bij oma op bezoek ging zonder mijn kinderen vroeg ze mij waar mijn kinderen waren. Als ik aangaf dat ze bij hun vader waren bleef het even stil. Maar dan kreeg ik het verwijt dat kinderen bij hun moeders horen en niet bij hun vaders;
• Oma werd ouder en begon ook sneller wat te vergeten. Maar mijn naam en stem en mijn verjaardag vergat ze nooit!;
• Ieder jaar rond mijn verjaardag en die van mijn kids (we zijn rond dezelfde tijd jarig) ontving ik een envelopje met geld. Zo lief vond ik dat.

Lieve oma, je bent afgelopen woensdag rustig heen gegaan, precies zoals je het wilde eigenlijk. Nu weet ik dat je bij je man en je dochter, je tweelingbroer en andere siblings en je ouders bent. En dat het goed is. Maar ik mis je zo. Want wie gaat me nu vertellen dat ik dik geworden ben, dat ik het niet kan maken om alleen op reis te gaan en mijn kinderen bij hun vader te laten, wie gaat mij vertellen dat ik niet zo een haast moet hebben als ik bij je op visite ben en aanstalten maak om weg te gaan. Nu kan ik je haar niet meer kammen en je kusjes geven op je zachte wang en op je zacht voorhoofd. Ik ben verwend, net zoals alle dierbaren om je heen dat we zo lang van je hebben mogen genieten. 102 is een prachtige leeftijd en you wore it well. Lieve oma, ik weet dat ik je nooit zal vergeten want zo een oma, vergeet je nooit..