De afgelopen paar weken werk ik zeker 40+ uren in de week. Tja, het kan. Naast mijn uren die ik overdag draai, is het geen uitzondering dat ik van maandag tot en met donderdag avond moet werken. En als ik een beetje pech, of geluk, heb, dan sta ik op een vrijdag, normaliter mijn vrije dag, ook ingedeeld om te werken. Zo stapte ik afgelopen vrijdag om 6.15 in de ochtend in de auto om de Afsluitdijk op te rijden om ongeveer 20 minuten later in het allerhoogste gedeelte van Nederland binnen te rijden. Hello Fryslân!

Op mijn vrije dag, en erger nog, op een studiedag van mijn kids. Mijn gedachte dwaalde steeds weg naar hoe ik nog samen met mijn kinderen in onze onesies op te bank had kunnen liggen. Maar goed, ik zat niet in mijn onesie, ik was onderweg naar onze GGD buren om daar, in mijn eentje nota bene, een oefening te geven aan collega’s van de GGD, Slachtofferhulp en de GGZ. Zweten! Want mijn collega die senior instructeur is (en ik maar een basic instructeur) was ziek. En daar kwam ik pas de dag daarvoor achter. Niet getreurd, je leert het snelst als je het diepe in wordt gegooid. En ik ben opgegroeid op een eiland, omringd door water dus zwemmen kan ik.

Maar mijn blog gaat niet over het zwemmen in het diepe. Ook niet over het harde werken waar ik de laatste tijd mee bezig ben. Maar over mijn haar. Door het harde werken heb ik namelijk geen tijd om iets met mijn haar te doen. No big deal zal je wel denken. Maar dan ken je mijn haar niet. Het is veel. Onhandelbaar. En dik. Het doet zeer als ik het moet uitkammen. En dan moet ik het nog gaan kammen in een knotje. Want ik kan niet op straat als ik er niets mee doe. Niet te doen. Dus werd het tijd om iets eraan te doen. Op de langere termijn. En dat betekent invlechten.

Ik app’te mijn nieuwe vaste vlechter Monica en vroeg haar om ideeën. Zij stuurde een hoop leuke kapsels en ik koos voor één van de leukere. Zij zou het haar voor mij kopen en dan mocht ik op zondag voor een paar uurtjes komen. ik keek er naar uit. Eindelijk een aantal weken niet te hoeven uitkammen, nadenken wat ik er mee moest doen, geen pijn bij de wekelijkse wasbeurt. En toen was het opeens zondag. Ik mocht mij om 11 uur melden en ik rekende op een zit van 4-5 uur. Ik verkeek mij erop en Monica ook. Want een uur later was ik nog maar 4 vlechten verder. En moest er nog 97% van mijn haar gevlochten worden.

Ik zat en ik zat terwijl Monica geduldig bleef vlechten. Eén keer stond ik op met stijve billen van het zitten om naar de wc te gaan. Ik verkeek mij erop hoe glad de trap was door mijn sokken en gleed zo 5 treden naar beneden. Naast stijve billen kreeg ik ook een stijve rug terug van de uitglijpartij. Trappen en ik gaan niet samen, dit was mijn 3^e val van een trap.

Ze vlocht vrolijk verder, bleef energiek en mijn hoofdhuid ging steeds meer pijn doen. af en toe zakte de moed in mijn schoenen. De tijd tikte door en ik had steeds het gevoel dat het niet opschoot. Maar zij bleef optimistisch en gaf aan dat het echt wel opschoot maar omdat ik zo dik haar had, het net leek alsof de overgebleven bos niet kleiner werd, maar dat het wél minder werd. Ik dacht nog: had Geert Wilders het écht niet over mijn haar toen hij de fameuze ‘minder, minder!’ uitspraak deed?

En toen, toen was het al bijna negen uur in de avond en zette Monica de laatste vlecht erin. Ik was opgelucht. Blij. Het was prachtig. Maar het deed ook ontzettend veel zeer. Maar wie mooi wilt zijn, moet pijn lijden. Ik hoor het mijn bestie Luís zeggen. Ik bedankte haar 100x en bood mijn excuses aan dat ze zó lang bezig was geweest. Ze verzekerde mij dat het echt geen probleem was, dat ze in totaal 3 klanten heeft met zoveel haar en daarom er een hele dag voor uittrekt.

En nu? Nu zijn wij een dag verder en moet niemand aan mijn haar komen. Want die krijgt een klap. Niet expres hoor maar het is een reflex beweging. Want het doet zo een zeer. Ook als ik wil slapen. Bedankt pa voor mijn prachtige onhandelbare dikke bos haar.

Ze heeft er 9 ½ uur over gedaan en ik had in mijn tas paracetamol mee tegen de pijn. Wie mooi wilt zijn moet pijn lijden. Letterlijk! Maar ik heb er wel wat voor teruggekregen. Deze vlechten blijven zitten tot begin 2017!

véél haar. het eindresultaat