Het verhaal begint met een bloedneus maar eindigt er niet mee. Mijn zoontje krijgt namelijk van tijd tot tijd een bloedneus. Klinkt bijzonder maar mijn man bleek hier in zijn kinderjaren ook vaak last van te hebben gehad. Ik ben geen held met bloed maar volgens mijn man is het dus part of a family legacy. Dus weet ik inmiddels dat er af en toe een bloedneus bij hoort.

Zo ook enkele maanden geleden. Onze zoon had heerlijk geslapen en nadat wij hem wakker hadden gemaakt zagen we de restanten van een bloedneus. Deze keer was het naar mijn gevoel wel erger dan de vorige keren. Hij zat er zelf niet onder maar zijn beddengoed wel. Zo was ook zijn kussen geraakt. Niet zijn kussensloop, wel zijn kussen. Ik weet nog steeds niet hoe dat heeft kunnen gebeuren. Maar enfin, zijn kussen dus. Niet een gewone kussen maar een hele zachte kussen. Mijn toenmalige kussen. We hebben er veel thuis. Misschien wel 15. Je zal je wel afvragen waarom in een gezin van 4. Dat komt door mijn vader. Die sliep altijd met heel veel kussens, zeker 5 of 6 en iedere keer als hij op bezoek kwam moesten er weer kussens gekocht worden. Maar goed, ik dwaal weer af.

Ik vond het zonde van deze kussen dus ging ik bedenken hoe ik de kussen kon redden. Normaliter Skype ik mijn moeder voor dit soort levensvragen maar ik kreeg haar niet te pakken. Ze heeft ook een leven. Dus besloot ik dat ik het zelf moest oplossen. Ik probeerde het met een nat doekje maar zoals ik al eerder zei, het was wel heel veel bloed. Dus moest ik snel een plan B bedenken en plan B werd het wassen van deze kussen. Maar ja, die veertjes. Die waren niet wasmachine proof. Zo ver was ik ook wel. Dus toen dacht ik bij mijzelf: die veertjes moeten eruit.

Zie je het al voor je? Op zolder, in een dekbedovertrek proberen om die veertjes op te vangen. Ik wist niet dat er zóveel veertjes in 1 kussen zaten. Het zat overal, echt overal. Dat ging dus niet lukken. Ik haalde er een lege vuilniszak bij maar het kwaad was al geschied. Het was heel ernstig. Enfin, ik was er al aan begonnen dus moest het ook maar afmaken. De lege kussensloop ging de wasmachine in en kwam er niet zo uit als ik had gehoopt. Maar hij rook wél fris. Nadat hij was opgedroogd moesten die veertjes er ook weer in. Nu was het hartje zomer en waaide er een koel briesje op de plaats delict. Ook dat hielp niet. Om een lang verhaal kort te houden: ik kreeg een kwart van de veertjes weer terug in de kussen. De rest van die veertjes zat overal.

Het begon op zolder maar zelf 2 verdiepingen lager waren er veertjes beland. Ze vlogen door het dakraam naar buiten, kwamen in diverse tuinen terecht. Zelfs op straat! En toen was er nog het dekbedovertrek: het was niet te doen! Zelfs op handdoeken zaten de veertjes verscholen: dagen later toen ik mijn dochter met deze handdoeken afdroogde leek ze op een witte zwaan.

Mijn man moest uiteindelijk afwijken naar het voetbalveldje tegenover ons huis. Met een mattenklopper ging hij het dekbedovertrek te lijf dat aan een doel hing. Ik vergeet het nooit meer: het leek wel alsof er hele zwanenfamilies waren vermoord.

Ook probeerde mijn man het één en andere te redden met onze stofzuiger. Onbegonnen werk. Uiteindelijk moest hij ermee ophouden omdat er een brandlucht uit de stofzuiger kwam. Daarna was hij nooit meer hetzelfde, inmiddels hebben we een nieuwe gekocht.

Uiteindelijk kon ik mijn kussen niet meer redden: ik moest de kussen nog dichtnaaien maar het bleek geen succes. Te weinig veertjes, te dikke stof, geen garen kon er tegenop.

Ik moest mijn kussen laten gaan en mijn man gooide het in de vuilnisbak. Ik heb 1 waardevolle les geleerd: ik koop nooit meer kussens met veertjes…