Ik had nooit gedacht dat ik het in mij had, toch ben ik ervoor gegaan. Sinds een maand of twee heb ik mij ingeschreven bij de Kamer van Koophandel en is mijn eigen bedrijf een feit! Ik moet nog ontzettend veel leren én doen maar het feit dat ik ben gestart, geeft al een enorme kick! Thuis moedigt mijn gezin mij alleen maar aan en mijn oudste zoon vraagt regelmatig hoe het met ‘mijn eigen bedrijf’ gaat. Ik heb sinds kort ook een eigen werkplekje, het stelt niet heel veel voor maar het feit dat ik niet meer alles hoef te doen aan de eettafel en vanuit een kleine schoenendoos hoef te werken is al een opluchting. Het is niet ideaal, het delen van een kantoor met de game room van je man maar als ik het goed time en mijn plekje bezet houd voordat mijn man achter zijn computer aanschuift, is het echt te doen.

Ik probeer mijn kinderen daar waar mogelijk ook te betrekken bij mijn plannen. Zo wil ik al langer een whiteboard maar ik wilde geen wit saai bord. Gisteren waren wij toch al in Amsterdam en toen wij wegreden richting huis mompelde ik iets van ‘ik moet eigenlijk ook naar de IKEA’ waarop mijn kinderen zeiden: “nou dan gaan wij toch even?”. IKEA is niet mijn favoriete plek om te zijn maar gelukkig ken ik álle shortcuts in deze immens grote winkel. Ik was daarom dan ook snel op de plek waar ik moest zijn. Ze hebben mij zo geholpen in het uitzoeken en meedenken wat voor mij erg handig is omdat ik een enorme twijfelaar ben! Een half uur later zaten wij weer in de auto en was ik dubbel zo gelukkig met mijn aanwinst want a) ik had geen saai wit bord gekocht én b) ik vond het superleuk dat zij hadden meegedacht en uitgekozen wat het beste bij mij past.

Thuis leeft het dus enorm. Maar ook mijn zusje is super enthousiast. Zo heeft zij in de dagen voor haar bevalling enorm met mij meegedacht en een eigen stijl, logo en visitekaart voor mij ontworpen. Precies zoals bij mij en mijn eigen bedrijf past!

Op mijn werk had ik het stilgehouden en dat ging gemakkelijk want zolang ik er niets over zei zou niemand erachter komen. Ik heb namelijk geen collega’s op mijn social media platformen waar ik op zit. Niet op Facebook in ieder geval. Hoe leuk ik sommige collega’s ook vind, deze twee werelden scheid ik zo goed mogelijk. Op Twitter had ik het ook niet kenbaar gemaakt dus ook dat scheelde. Maar daar kwam vorige week een verandering in. ik zat met mijn klein team in een vergadering met een externe en de tijd was rijp: wij hadden het ergens over en ik maakte het bekend. Mijn collega’s trokken wit weg én waren stil. Maar ik stond sterk want ik sta er nog steeds zo achter. Ik wilde het er niet téveel over hebben want ik ben nog steeds in loondienst en ben voorlopig niet van plan om hier verandering in te brengen. Maar het voelde goed. En het nieuws ging ook als een lopend vuurtje door het gebouw heen.

No worries dacht ik want ik vind het leuk. Daarnaast is het zo dat ik geen concurrent zal én wil zijn van mijn werk. Ik zal dus niet in de weg zitten van wat wij op het werk doen en te bieden hebben. En daar blijf ik bij.

Maar wat ga ik nou precies doen en waar ben ik mee bezig? Deze blog is voor mij ook direct een stok achter de deur om het één en ander scherp te krijgen. Ik heb op mijn werk een enorm uitgebreid aandachtsgebied en heb heel veel geleerd de laatste jaren. Ik ben daarom ook op het punt beland dat ik van binnen naar buiten moet gaan werken en minder van buiten naar binnen, kortom: ik heb een studiestop ingelast en wil alles wat ik heb geleerd gaan aanbieden. Aanbieden aan opvoeders, aan instellingen die mijn advies nodig hebben. Denk daarbij dus aan projectmanagement en consultancy. En ik denk direct groots want waarom niet? Ik ben dus ook zeker niet van plan om mij alleen te richten op ons klein landje: think big, dream big! Ik ben dus ook lijnen aan het uitzetten op de voormalige Nederlandse Antillen. Ik kom er vandaan, ken mijn eiland, ken deels ook de andere eilanden doordat ik de kans heb mogen krijgen om daar te gaan werken en ervaren hoe het op eilanden als Saba, St. Eustatius en St. Maarten is. So why not?

Mijn drive is niet om veel geld te verdienen, mijn drive is om anderen te helpen. En deze drive gaat ervoor zorgen dat ik verder ga komen en mijn ladder zal gaan beklimmen om te komen waar ik wil. Gelukkig is het een oneindige ladder want ik heb geen idee waar ik wil stoppen.

Het voelt nog gek om een eigen bedrijf te hebben maar ik ben ook trots! De komende maanden zijn daarom enorm spannend en ook iets onzeker maar met hulp van een business coach (die nota bene in Australië woont; think big and with no boundaries) kom ik er zeker. Ik ga er in ieder geval voor en heb er ook enorm veel zin in.

Welcome to my new world; hello Parenthing!