Net terug van een heerlijke sabbatical en direct weer overuren draaien. Na terugkomst had ik direct hard piket én een maatschappelijke onrust casus. Hard werken. Maar mooi werk. De afgelopen twee weken krijg ik dagelijks de vraag: “Én? Is het niet vervelend om direct zo weer ingezogen te worden door je werk?” Mijn antwoord: “nee, niet echt.” Mijn werk is zó divers en veelzijdig, iedere werkdag is voor mij anders en geen uur is hetzelfde. Maar wat doe ik nou precies voor werk? In deze blog mogen jullie een kijkje nemen in mijn werk keukens.

Keukens want ik heb inderdaad 2 banen. En een eigen bedrijf. Lekker druk en zoals ik tegen anderen zeg: “het houdt mij van de straat”. Baan 1 en 2 noem ik ze. Baan 1 is de baan waar de meeste diversiteit in zit. Niet dat baan 2 saai is maar baan 2 is vooral een ‘warme fase’ baan. Warme en koude fases zijn termen die we gebruiken in de crises werkomgeving. Je zit in de koude fase als je voorbereidend bezig bent op een warme fase, namelijk een incident. Voor baan 2 ben ik dus vooral of in de warme fase bezig of aan het oefenen voor een warme fase. Veel oefenen alsof er een crisis gaande is. En dan wordt er flink nagedacht over casussen en crises die kunnen gebeuren. Treinongevallen, helikopters die crashen en op elektriciteitsmasten terecht komen, niets is te gek. Maar wat doe ik dan precies?

Ik werk als Hoofd Informatie bij de afdeling GHOR, de afdeling geneeskundige hulpverlening bij ongevallen en rampen. Ik ben verantwoordelijk voor de communicatie die in mijn sectie wordt gedeeld. Samen met de brandweerzorg, 112, politiezorg, gemeente en nog andere secties kijken en werken we met z’n allen in een speciaal systeem. In mijn sectie werken nog 2 andere hoofden; de hoofd publieke gezondheid en de hoofd acute gezondheid en hun informatie, die ze samen met leden van de sectie invullen in dit systeem, is voor mij erg belangrijk. Ik scan de informatie en zet het bovenin ons systeem zodat ook andere informatiemanagers en collega’s van de brandweer, politie en gemeenten erin kijken. Wij zijn onder andere verantwoordelijk voor slachtofferregistraties en handelingsperspectieven; wat moet iemand doen als er een grote brand is? Moeten de ramen en deuren dicht? Moet de ventilatie uit? Ik werk onder de algemeen commandant geneeskundige zorg en naar de algemeen commandant moet ik altijd goed luisteren. We zijn een team en delen samen het beeld naar onze overige leden in de sectie.

Voor deze functie heb ik hard piket. Dat betekent dat ik gedurende een week 24×7 piket heb en echt met een pager moet lopen. Sterker nog, als ik naar het werk ga, of waar ik dan ook naartoe ga, heb ik altijd een tas klaarliggen met een laptop, pager, mijn documenten en een portofoon. Ook midden in de nacht kan de pager gaan, het zijn net bevallingen, meestal is er ’s avonds laat of in de nacht wat gaande. En als er wat is, en ik word geacht te komen, heb ik maximaal 45 minuten om aanwezig te zijn in onze crisisruimte in Alkmaar. Hoe dan ook, je moet stressbestendig en flexibel zijn. Snel en affiniteit hebben met dit soort werk. Ik houd ervan.

Baan 1 is heel anders. Veel diverser en zoals ik in het begin al zei: geen uur is hetzelfde. Als orthopedagoog ben ik opgeleid om kinderen te testen op bijvoorbeeld ADHD, autisme, hoofbegaafdheid. Maar ik ben in een hele andere sector gaan werken, nl. de preventieve sector. Bij de GGD hou ik mij bezig met een aantal zaken. Ik ben er om onze collega’s te ondersteunen als ze een opvoedkundige vraag hebben waar ze een extra steuntje in de rug nodig hebben. Maar ik ben ook een soort ambassadeur als het gaat om taal en laaggeletterdheid. Enkele jaren geleden heb ik samen met een collega een landelijk spraaktaalsignaleringsinstrument geïmplementeerd binnen onze JGZ. Alle 2-jarige kinderen krijgen een taalinstrument zodat er gemeten en gemonitord kan worden of er een verwijzing nodig is naar bv een audiologisch centrum of een logopedist. Het was een lang traject maar één waar ik wel heel trots op ben. En verder is het belangrijk dat onze GGD zo laaggeletterd-vriendelijk is en al onze collega’s kunnen signaleren en doorverwijzen naar bijvoorbeeld een Taalhuis.

Wij werken met de opvoedmethode Positief Opvoeden en deze methode moet geborgd blijven in onze organisatie. Dat betekent dat als er wat nieuws is, ik er bovenop zit en onze collega’s hierover informeer. Zijn er verder nog nieuwtjes waar onze collega’s vanaf moeten weten? Of signaleer ik dat er meer kennis nodig is over een bepaald onderwerp? Dan zoek ik uit of het mogelijk is dat er een scholing over wordt gegeven. Zo is er voor de zomer een scholing Ontwikkelingsvoorsprong en Hoogbegaafdheid georganiseerd. Ik was al enkele jaren in gesprek met de trainer en dan voelt het ook echt ‘af’ als de scholing ook echt gegeven wordt.

Ik mag mijzelf ook trainer/cursusleider noemen en geef geregeld oudercursussen. Dit kan een peutercursus zijn, een workshop voor kinderen van gescheiden ouders of een cursus positief opvoeden voor ouders met kinderen van 2-12 jaar. Het kunnen opvoedlezingen of workshops zijn. Het is dan vooral avondwerk maar het rechtstreeks werken met ouders zorgt ervoor dat ik weet, hoor en voel waar ouders mee zitten. Ik heb dan écht contact met ouders en krijg energie van hun succesverhalen en van het feit dat ik ze kan helpen. Want ik wéét dat ik ze kan helpen en ga altijd een stapje verder door ze een mooi certificaat aan te bieden waar ik hun gegevens in kaligrafie geschreven heb. Vaak is dit een eerste ‘diploma’ zoals ze het zelf noemen.

GGD-en hebben sinds enkele jaren een verplichting om psychosociale nazorg te verlenen bij rampen en crises. Of in die gevallen waarbij er (kans is op) maatschappelijke onrust. Denk hierbij aan een zedenzaak, of een veroordeelde die terugkeert in een wijk. Een ongeval die veel impact heeft in de wijk. Iemand die overlijdt en er ontstaat maatschappelijke onrust. Dit noemen we PSH. Voor de PSH werken we in een team op hard piket. Nog eentje ja. Ook weer 24×7 gedurende een week. Bijzonder werk. Soms zwaar en het gaat je niet in de koude kleren zitten. We werken achter de schermen samen met gemeenten, eventueel politie, vaak slachtofferhulp, soms Justitie. Het is één van de taken bij de GGD die ik het mooist vind. Als er een zaak afgesloten is, voelt het compleet.

Ik houd van mijn werk, de inhoud ervan, het rechtstreeks helpen van ouders en kinderen, en de diversiteit. Het werken in ons Opvoed&Opgroeiondersteuningsteam (Team O&O) is fijn. Het is een club van 3 maar we willen alle drie hetzelfde: ons doel is om opvoeders en hun kinderen te ondersteunen. Het werk is vaak stresswerk, soms emotioneel en vaak in de avonduren werken of in het weekend. Maar het is ook een flexibel bedrijf dus ik kan mijn eigen uren (buiten de PSH uren om) zelf inplannen en werk soms thuis of neem op een werkdag een dagje vrij omdat de kinderen een schoolreisje hebben. Ik ruil dan met een andere dag of haal de uren in het weekend in. Ik kan in ieder geval zeggen dat werken in de Jeugdgezondheidszorg mijn hart heeft gestolen en hoop dat ik dit werk nog lang mag doen. Of het nou op deze plek of op de Antillen is: het preventief werken is (voor mij) mooi werk!