Een slimme meid is goed voorbereid

Sinds een jaar of twee lees ik met tussenpozen wat verhaaltjes met mijn zoon (toen 10) over de puberteit. Aangezien zijn zusje (toen 8) én van lezen houdt én nieuwsgierig is, luisterde ze ook mee. Toen mijn zoon de pubergids meekreeg van de GGD was het mijn dochter die meer interesse toonde dan mijn zoon.

Zonder téveel te vertellen in welke fase van de puberteit mijn dochter (inmiddels tegen de 11 aan) zich bevindt, is het hier in ons huis dé topic van de maand. Ik heb een ontzettend leuk (girlpower) voorlees boek gekocht waar zowel zij als ik heel graag in lezen (ja, zelfs als mijn dochter er niet is lees ik graag uit het boek) maar de pubergidsen en puberboeken staan stipt op favoriet nummer 1. Mijn dochter wilt alles weten over voornamelijk de lichamelijke veranderingen, ze is minder geïnteresseerd in het hoofdstuk ‘je kan je anders voelen en vlinders in je buik’. We hebben iedere letter al gelezen in de pubergids en tot haar grote verdriet staat er te weinig in over de borstontwikkeling. Er staat wel veel in over het groeien van piemels (‘mam, noem het tollie!’) en haargroei en alhoewel ze zelf geen tollie heeft, weet ze er alles van af maar de interesse in de lichamelijke veranderingen van meisjes begint nu echt te groeien. En dat vind ik erg leuk omdat mijn dochter een heel stoer meisje is. Ze heeft kort haar, draagt jongenskleding (alles, tot aan haar ondergoed en sokken aan toe) en fietst op een jongensfiets. Zolang ze maar gelukkig is. Maar ze zit ook in groep 7 waardoor de eerste veranderingen van klasgenootjes maar ook van leeftijdsgenootjes echt begint op te vallen. Meisjes in groep 7 die al ongesteld zijn? Het is geen uitzondering meer. Meisjes waarvan de borsten al duidelijk zichtbaar zijn? Zeker. En heel erg duidelijk.

En aangezien lichamelijke veranderingen bij meisjes duidelijker zichtbaar zijn, vergeleken bij jongens, wekt het de interesse bij mijn dochter. Thuis zijn wij open over alles. Ik ben zo ook opgevoed en zo wilden mijn man en ik onze kinderen ook zo opvoeden. Eerste haargroei gespot bij mijn zoon? Het werd een heel familie inspectie-moment. Waar het ook was. Niemand schaamt zich en er mag openlijk over worden gesproken. Daarnaast vinden we het ook belangrijk dat onze zoon weet wat er verandert bij jongens en meisjes en omgekeerd hetzelfde. Onze zoon weet dat als het later nodig is en hij zijn zusje uit de brand moet helpen, hij dat ook gewoon moet doen. Met andere woorden: is het code rood? Dan stapt hij op zijn fiets of brommer en rijdt hij naar de Etos of de supermarkt om maandverband of tampons te halen. Is alles al dicht, dan weet hij inmiddels dat hij het advies moet geven om toiletpapier te proppen in je onderbroek (hij kwam er zelf mee, ik hoefde hem niets te zeggen).

Je leest het: geen onderwerp is te gek om te bespreken bij ons thuis. En als we het niet kunnen vinden in een pubergids, is Dokter Corrie filmpjes kijken favoriet. Want ook dokter Corrie bespreekt alles openlijk. En op een geweldige leuke manier. Dus al is onze dochter maar 10 en in mijn optiek nog lang geen puber (eigenlijk wil ik dat mijn jongste altijd klein en afhankelijk van mij blijft), ‘een slimme meid is altijd goed voorbereid’. Dus kijken we samen Dokter Corrie. En kijken we naar alle filmpjes over de lichamelijke veranderingen. En lachen we ons suf. Want tja, in onze tijd bestond er geen dokter Corrie. En geen YouTube. En zeker niet op Curaçao waar het wat mij betreft er nog steeds vrij preuts aan toe gaat. En dat gaat ons hier thuis niet gebeuren. Dus Dokter Corrie, pubergidsen, praten over de LHBQI groepen, Paarse Vrijdagen, transgender/transfluid doelgroepen it is. En voor de zekerheid heb ik al een pakje maandverband in huis. Voor het geval er een Code Rood is op een avond en alles al dicht is. Samen hebben we één pakje opengemaakt en vond mijn dochter het hilarisch. Het werd geplakt op haar voorhoofd en iedereen mocht het zien. Ik moest aan alle lezers van deze blog nog doorgeven dat het plakband is. Mijn man vertelde aan de kinderen dat hij vroeger dacht dat het plak gedeelte op je poenie (vagina mensen) geplakt moest worden: mijn kinderen kwamen niet bij van het lachen (incluis ik want hoe dan?).

Dus blijven we lachen want het is onderdeel van het leven. En bewaar ik het pakje maandverband (minus 1 die op haar voorhoofd was geplakt) op een centrale plek. Net zoals mijn testament. Zodat iedereen weet waar het is indien nodig.