Zaadjes en eitjes

Home  >>  blog  >>  Zaadjes en eitjes

Zaadjes en eitjes

11
nov,2018

off
  blog

de pre-pubers

Onze zoon gaat binnenkort de puberteit in. Eigenlijk begint hij er langzaamaan al in te lopen. Als gezin zijn wij redelijk open als het gaat om de seksuele opvoeding. Wat uiteraard ook helpt is dat ik bij een GGD werk. Werken met jeugdverpleegkundigen waarvan seksuele opvoeding dagdagelijks werk is, onderdeel zijn van de werkgroep seksualiteit, af en toe in een open kantoorruimte zitten met collega’s van de afdeling seksualiteit en de SOA-spreekuren én dat mijn man en ik ruimdenkend en dus open-minded zijn, helpt.

Sinds mijn zoon 10 of 11 is, zijn wij er bewuster mee bezig. Ons doel is namelijk dat onze kinderen ons alle vragen durven te stellen die ze eventueel hebben en niet verrast worden door veranderingen of gebeurtenissen omdat wij het er niet over gehad hebben. Zo ben ik namelijk wel opgevoed. Ik kan mij het nog goed herinneren: op de middelbare school. Ik had biologieles van meester de Boer en de plaatjes in de boeken!!! Ik ben het na al deze jaren nóg niet vergeten. En toen ik voor het eerst ongesteld werd dan. Ik was nét toen, alleen op vakantie bij mijn tante in Suriname. Ik wist niet wat mij overkwam en ik had zoveel pijn. Leuk is anders. Van mijn man weet ik ook dat het bij hem thuis ook geen gespreksonderwerp was. Dus besloten wij om het anders aan te pakken.

Onze kinderen weten wat LHBTQ is. Ze weten dat hoe je ook bent, door ons wordt geaccepteerd. Ze zijn er mee opgevoed want ik denk dat driekwart van mijn vriendengroep verliefd wordt op iemand van hetzelfde geslacht. Als ik op Instagram weer een foto bewonder van één van mijn favoriete zangers Sam Smith die een soundcheck doet in een lange zijden japon met enorme hoge rode glitter hakken, vinden ze het niet eens vreemd. Mijn dochter en zoon weten wat transgender zijn is. Als we in Alkmaar over het regenboog zebrapad lopen, weten ze wat de betekenis is. En ze vinden het allemaal doodnormaal want dat is het ook.

Maar nu, hét gesprek. Waar begin je eigenlijk? Mijn man en ik merkten dat we het toch iets lastiger vonden. Ik ga het gesprek zo vaak aan met andere ouders maar mijn eigen kinderen? Gelukkig kregen we van de GGD (ja, dezelfde plek waar ik werk) een boekje. En mijn moeder had ook een geweldig boek gekocht voor zoonlief. Dat helpt! Niet dat er in de tussentijd niets gebeurde. Nope want ook mijn kinderen leren door nieuwsgierigheid. Zo werd mijn zoon in groep 6 uitgedaagd door klasgenoten om op bepaalde porno sites te gaan kijken. Gelukkig checken wij de geschiedenis op alle tablets en laptops regelmatig. En letten wij goed op het gedrag van onze kinderen want het was in die tijd wel érg opvallend dat zoonlief vaak erg lang op de wc zat met mijn tablet met de deur dicht. Na het gesprek aan te zijn gegaan zijn we lang in rustig vaarwater geweest. Tot ik een week of 3 geleden weer eens in de geschiedenis ging kijken van onze tablets. En ik op een site terechtkwam die iets met ‘vagina’s’ heet. Ik schrok enorm, ging in de geschiedenis checken en kwam op Google toch wel specifieke zoekopdrachten tegen. Ik maakte een foto en stuurde deze naar mijn man die op dat moment in een congres zat in Utrecht. Hij zou er zijn tot 17 uur maar was rond 16 uur al thuis. Inclusief reistijd!

Deze keer was het onze dochter die samen met een vriendje aan het rondneuzen was geweest. Ik wist dat het met het vriendje te maken moest hebben en zij niet solo gezocht had. Wij noemen het namelijk geen vagina dus zij zou nooit zelf op het woord gekomen zijn. Ik ben door mijn werk veel gewend en ben niet preuts maar wat ik toen zag, staat nog steeds op mijn netvlies. Zeker niet voor kinderen om te zien. Dus gingen we het gesprek weer aan.

Het paste eigenlijk prima  in de lijn der praten over de puberteit. Zoonlief is namelijk al een jaar op zoek naar schaamhaar en snorhaartjes. Hij is niet verlegen want ook wij mogen meekijken. Wat er lichamelijk zal veranderen weet hij intussen maar we vinden het ook belangrijk dat hij weet wat er zal veranderen bij meisjes. En laat ik dan nou direct onze dochter meenemen in het gesprek. Ik bedoel, ze wordt over enkele maanden al 10! Dus begon ik daar laatst in de auto over. Of ze weten wat menstruatie betekent. Ze waren er stil van. Ik kreeg vragen op mij afgevuurd als: “ik welke groep zit ik als ik hét krijg?’ En ‘is het maar één keer mama?’. Lastige antwoorden allemaal want het nieuws zelf is niet leuk uiteraard. Ik vertelde ook dat meisjes dan ook buikpijn kunnen krijgen en niet in een te al goede bui terechtkomen waarop mijn zoon zei: “nu weet ik waarom M. gisteren chagrijnig was”. En dat hetzelfde meisje had geantwoord op zijn vraag waarom zij niet mee rende tijdens de gymles dat ze in haar ‘woman-tijd’ zat. Hij wist meteen waar het om ging en zei niet meer dan een dramatische ‘okay’ tegen haar.

Toen ik de verdieping inging over het onderwerp menstruatie en vertelde dat je als jongens zaadjes hebt en als meisjes eitjes kreeg ik zeer verontwaardigde blikken en ‘oh’s’ en ‘ah’s’. Zoonlief was serieus verbaasd dat hij zaadjes in zijn buik had en dochterlief gilde hardop in de auto: “heb ik eitjes??? IK BEN EEN KIP!!!”

En toen, toen was ik uitgesproken. We hebben het er vast nog wel een keer over maar hier moest ik van bijkomen.

Nagekomen noot: het weekend erna bracht ik het nieuws dat het geen kippeneieren formaat eieren waren in haar buik maar je ze alleen kon zien met een microscoop. Ze was, en is nog steeds teleurgesteld.

Comments are closed.