De Curaçaose bibliotheek

Ik ben altijd een boeken nerd geweest. Van jongs af aan. Op Curaçao hadden wij vroeger in Pietermaai een kleine bibliotheek maar was je afhankelijk van vervoer om naar de bibliotheek te gaan. Later bouwden zij een prachtige bibliotheek recht voor ons huis. Niet direct aan de overkant maar wij woonden op een berg en onderin deze berg werd er een gigantische bibliotheek gebouwd. Ik kon mijn geluk niet op.

Deze bibliotheek was mijn toevlucht. Niet alleen om boeken te lenen, maar ook om te studeren. En om vrienden te ontmoeten. En lekkere pastechi´s te eten. Daarnaast was ik minder afhankelijk van vervoer want als ik moest studeren en mijn moeder deed een middagdutje, liep ik er gewoon naar toe. Jawel, in de hete zon. 37 graden of niet, even een half uur doorstappen en je was er.

Toen ik in Nederland kwam studeren, zocht ik ook vrij snel een bibliotheek op. Tijdens mijn studie koos ik er voor om naar de universiteitsbibliotheek te gaan, aan het begin van de Leidsestraat. Deze bibliotheek was tot twaalf uur ´s avonds open en ik kon in stilte hier studeren. Niet dat ik dit thuis niet kon hoor want ik woonde op mijzelf en in mijn eentje maar ik kon toch gedisciplineerder studeren met andere studerenden om mij heen. En vooral, met zoveel boeken om mij heen. Want boeken, daar houd ik van. Al sinds mijn jeugd hou ik van lezen. Gingen mijn ouders ergens naar toe en gingen wij mee? Achter in de Cadillac van mijn vader had ik altijd een boek mee. De reis duurde nooit langer dan een kwartier want Curaçao is een klein eiland maar hoe meer letters ik kon lezen, hoe gelukkiger ik werd. Ik kon mij identificeren met sommige schrijvers; de drang om je verhaal op papier te zetten, wat het lezen van letters met je doet en de opname van woorden in je hoofd. Als ik jarig was vroeg ik daarom ook altijd naar een boek.

Toen ik een jaar of 15 was droomde ik een keer een prachtige droom. Zo mooi en indrukwekkend dat ik besloot om deze droom te vertalen naar woorden op papier. En zo kwam het dat ik een mini boek schreef van meer dan 100 bladzijden. Ik heb het boekje nog steeds. Op zijn ouderwets geschreven, met de hand. In het Engels. Opstellen schrijven? Geen probleem! Ik verslond boeken en vond het heerlijk om daar samenvattingen over te schrijven. Toen ik in mijn eindjaar van de Havo zat was ik, waarschijnlijk als enigste van de hele school, dan ook blij te horen dat wij minimaal 15 boeken moesten lezen. 15! Ik kon mijn geluk niet op. En minimaal 15 dus uiteindelijk las ik er ongeveer 25 en haalde ik een 10 voor mijn examen.

Ik verhuisde op een gegeven moment van Diemen naar het hoge noorden. Ik verhuisde naar de streek waar mijn man vandaan kwam en naast dat het voor mij een kleine cultuur shock was om te wonen waar mijn man vandaan kwam (maar ik heb nog steeds geen spijt) probeerde ik wel direct datgene te vinden wat mij houvast gaf. En dat was de bibliotheek. Een klein dorp betekende ook een kleine bibliotheek. Maar dat mocht de pret niet drukken. Dus bleef ik vrolijk boeken lenen.

De bieb in Nederland

Inmiddels zijn wij verhuisd naar een iets groter dorp. Met een prachtige bibliotheek! Vorig jaar besloot ik mijn abonnement om te zetten naar de duurste variant. Dit betekende veel boeken te mogen lenen, extra lang én een seintje als je boeken ingeleverd moeten worden (zeer niet onbelangrijk). Als ik ontspanning nodig heb dan ga ik naar de bibliotheek. Het is er altijd rustig en ik kom volledig tot rust. Op mijn telefoon staat de geweldige bibliotheek app. Met deze app kan ik de nieuwste aanwinsten van de bibliotheek inzien, ik kan met 1 knop gemakkelijk boeken reserveren, ik kan zien welke boeken ik allemaal nog thuis heb en hoe lang ik de boeken nog mag lenen. Ideaal en echt de leukste app voor een boeken-nerd als ik.

Lezen is voor mij ontspanning, maar het verbreedt ook mijn horizon. Doordat ik heb mogen leren lezen, ben ik ook van schrijven gaan houden. En besloot ik niet zo lang geleden om meer met mijn schrijf manie te doen, namelijk blogs te schrijven. Het maakt mij een betere persoon. Schrijven zorgt ervoor dat ik mijn gedachten kan ventileren. Dat ik anderen mee kan nemen in mijn avonturen. Het is geweldig. Een aanrader.

Trots ben ik op iedere persoon die mijn blogs leest. Elke persoon telt en is voor mij speciaal. De liefde voor het schrijven is begonnen met de liefde voor het lezen. Inmiddels lees ik met een leesbril maar zolang mijn ogen, als is het maar één oog kan gebruiken, ga ik mijn passie achterna. Wie weet komt ook dat langgekoesterde boek!