Afgelopen vrijdag zag ik bovenstaande boom. Op een prachtige maar verdrietige plek. Het was één van de mooiste plekken die ik ooit had gezien. Maar het was wel op een begraafplaats. Deze boom trok mijn aandacht want hij stond daar zo alleen, hing met zijn hele houding naar beneden, deze boom had heel veel last op zijn schouders. En toch stond hij op de juiste plek.

Vrijdag was een prachtige zonnige dag. Maar het was ook de dag dat Dick begraven werd. Zo lang ik bij mijn oma Miep in Nederland kom en ook haar verjaardagen vierde, kwam Dick ook. Een van de meest vrolijkste mensen ooit. Hij lachte altijd. Ondanks dat mijn tante en Dick uit elkaar gingen, bleef mijn tante hem altijd steunen. Een mooie gewaarwording, vond ik zelf. Want zo kan het ook. Samen start je ooit een gezin, deel je lief en leed met elkaar. Waarom zou je elkaar niet respectvol blijven behandelen? Zelfs toen ze uit elkaar waren, bleef Dick komen op de verjaardagen van mijn oma en dus zijn ex-schoonmoeder.

Vrijdag hield mijn tante een prachtige toespraak over Dick. Een emotionele toespraak. Mijn tranen bleven komen, maar die van anderen ook. Want Dick wilde nog zo graag blijven doorgaan in het leven, maar op een gegeven moment is je lijf op. Ik heb de laatste paar dagen met bewondering zijdelings toegekeken hoe mijn tante en zijn zoon en schoondochter alles regelde. Ik weet namelijk uit ervaring dat het niet niets is. Er valt zoveel te regelen als een dierbare overleden is, terwijl je daar emotioneel gezien niet eens ruimte voor hebt. Je wilt namelijk rouwen, maar daar krijg je in het begin weinig ruimte voor.

Deze boom bracht veel in mij los. Ik vraag mij af hoeveel mensen langs deze boom lopen, zonder er echt naar te kijken. Wat deze boom allemaal al heeft meegemaakt. Ik stelde mij vrijdag voor dat al het verdriet wat deze boom heeft gezien en ervaren, ervoor heeft gezorgd dat hij zo naar beneden hangt met zijn bladeren. Verdriet van het verlies van dochters en zonen, vaders en moeders, opa’s en oma’s, ooms en tantes, vrienden en vriendinnen. En sinds afgelopen week ook van Dick.

Een prachtige, maar verdrietige boom op één van de mooiste plekken die ik ooit in mijn leven heb gezien.