De uitnodiging

Mijn kinderen hebben net twee weken vakantie achter de rug. Heerlijk natuurlijk, vooral met dit mooie weer. Omdat het vandaag Moederdag is, zijn ze op school ruim op tijd begonnen met knutselen. Op de deur van mijn zoon zijn klas stond een ‘verboden voor moeders’ sticker geplakt. Dan weet je natuurlijk hoe laat het is. En ook hoe rustig in de klas want bij ons op school zijn het voornamelijk de moeders die hun kinderen naar school brengen.

Mijn dochter gaf dus ruim een maand geleden aan dat ze bezig waren met een Moederdag verassing. Op een dag kwam ze thuis en kwam een beetje verdrietig op mijn schoot zitten. Ik ken haar heel goed dus vroeg uiteraard wat er was. Ze begon een beetje te huilen en vertelde dat ze niets mocht zeggen omdat het een geheim was. Degenen die mij een beetje kennen en weten wat voor werk ik doe, kunnen zich nu goed voorstellen hoe ik mij op dat moment voelde. Mijn alarmbellen gingen loeihard af en ik telde tot tien. Ik vertelde haar dat ze altijd geheimpjes mag vertellen aan mij of haar papa en dat wij dat juist stoer vinden. Zij hield mij vast en zei nogmaals dat ze de juf had beloofd niets te vertellen maar dat ze geen geheimpjes wilde hebben voor mij. En toen kwam het hoge woord eruit. Ze had wat voor Moederdag gemaakt en ze wilde heel graag vertellen wat. Want ik ben haar mama. Ik bleef stil en toen kondigde ze aan dat ze een uitnodiging voor mij had. Een uitnodiging voor een ‘hee tee’. Ik moest even nadenken en vroeg haar wat ze bedoelde en ze herhaalde het nog een keer. Ik mocht in de klas komen voor een ‘hee thee’. Toen viel het kwartje. Ik mocht voor een high tea komen in haar klas.

Ik vond het zo lief. Vooral ook hoe ze de uitnodiging snel verstopte. Waar ik bij was welteverstaan. Het stak ook nog uit in de mand waar ze hem had bewaard en dagelijks vroeg ze wanneer het Moederdag was.

Gisteren resteerde dus nog één dag tot Moederdag. Ze vroeg of zij mij heel vroeg wakker mocht maken om mijn cadeautje te geven. Het was mijn uitslaap dag maar natuurlijk mocht dat. Zo gezegd zo gedaan. Ze werd vroeg wakker en ik herinner mij dat ik één oog open deed en zij het volgende in mijn oor fluisterde: ‘fijne Moederdag mama’. Ik mocht weer voor even verder slapen maar niet voor lang. Want ook mijn zoon werd vroeger dan normaal wakker en samen met hun papa slopen ze naar beneden om ontbijt te maken. Normaal gaat mijn man de avond van te voren naar de supermarkt om iets als croissants te kopen maar doordat hij gisteren de hele dag aan het klussen was in huis, was hij er niet aan toegekomen. Dus vroeg hij of wij nog bladerdeeg in de vriezer hadden (hij had geluk) en weg was hij.

Een half uur later hoor ik vier kindervoetjes te trap op tippelen. Ik zette mijn boek weg, mijn bril op en ging er rechtop voor zitten. Ik kreeg een groot dienblad op mijn schoot met daarop een mooie zelf geplukte bloem uit de tuin, een glas water, iets wat op croissantjes leek en twee cadeautjes. Die gingen natuurlijk als eerst open. Zoonlief had een prachtig zelfbedacht gedicht gemaakt op een mooi kunststuk en dochterlief maakte haar uitnodiging open. Met de hand geschreven nodigde ze mij uit voor een high tea in haar klas op 19 mei om half drie. Ik smolt toen ik de uitnodiging zag. Maar mijn hart zonk toen ik de datum zag. Op dit soort momenten wenste ik dat ik een thuisblijfmoeder was. Want soms zijn er van die werk momenten waar je niet onderuit komt. Voor baan 2 staat er iets in mijn agenda waar ik dus absoluut niet onderuit kom. De tranen stroomden uit mijn ogen en mijn man keek mij verbaasd aan. Ik kwam moeilijk uit mijn woorden maar tegen mijn dochter zei ik dat ik zo gelukkig was met de uitnodiging. Geen leugen.

De hele dag heb ik eraan gedacht. Wat ik moet doen, hoe ik het moet oplossen. Volgens mijn man moet je accepteren wat je niet kan veranderen en veranderen wat je niet kan accepteren. En dit is een typisch gevalletje accepteren wat ik niet kan veranderen. Ik heb mij een hele slechte moeder gevoeld maar heb toch intens genoten van mijn kindertjes. Toen ik mijn dochter naar bed bracht en ze al half in slaap was fluisterde ze nog: “nog een hele fijne Moederdag mama”. Ik glimlachte, aaide haar over haar wang en vertelde haar dat iedere dag een mooie dag voor mama is omdat ik de twee mooiste en liefste kinderen van de wereld heb.

Maar wat ging ik nou doen? Na lang wikken en wegen en lange dr. Phil gesprekken met mijn man ben ik eruit: ik kan echt niet naar mijn dochter haar ‘hee thee’. Maar mijn man wel. En dan is hij maar de enige papa tussen alle mama’s in de klas, hij is de beste vervanger. En met mijn dochter en zoon ga ik op een andere dag, en niet op een werkdag naar een echt ‘hee thee restaurant’. Het voelt nog niet helemaal goed, maar ik weet wel dat het goed komt. En dat ik de liefste kinderen én man van de hele wereld heb. And that makes it the best Mother’s Day ever..