Afgelopen weekend was het zover. Mijn dochter mocht haar beloning innen: een bezoek aan het zwembad. Niet mijn favoriete bezigheid maar het was haar beloning en ik ben haar taxi, bescherming en betaler dus ik had geen andere keus dan om mee te gaan. Zij koos natuurlijk niet voor het zwembad tegenover ons huis maar een heuse plons festijn met diverse baden en glijbaden, ongeveer een half uur rijden van ons huis vandaan. Maar wat heeft een beloning te maken met een bezoek aan het zwembad? Nou, als volgt.

Mijn dochter reageert fantastisch op beloningssystemen, thank goodness en ik ben van het positief opvoeden. Als er positief gedrag is wat wij willen stimuleren bij mijn dochter doen wij dat door een beloningskaart te gebruiken. Nu is onze dochter een pittige tante en hebben wij vaker met beloningssystemen gewerkt maar deze keer moest er echt wat gebeuren in haar woede uitbarstingen, met name gericht naar haar broer. Dus wij maakten een ‘ik ga minder boos zijn en schreeuwen’ kaart oftewel ‘ik ga rustiger reageren’ kaart (positief opvoeden hé?) voor twee weken. Zij kon in de ochtend, middag en avond een sticker verdienen en van te voren had zij een beloning bedacht; namelijk zwemmen in dit leuke zwembad. Dat is dus hoe het begon en de prijs werd afgelopen weekend geÏnd.

Wij hebben genoten van het zwemmen. Het is helemaal haar ding. Er is veel te doen, zij is gek op zwemmen en zij kan al haar energie kwijt. Daarnaast kijk ik als moeder mijn ogen uit. Er lopen zoveel verschillende mensen in het zwembad rond. Het begon al toen wij het gebouw binnenliepen. Er kwam tegelijk met mij een vader binnen met zijn drie kinderen. Zo één met een man bun, a.k.a een hottie. Dat begon goed dacht ik op dat moment! In het zwembad kwam ik hem weer tegen, geen slecht uitzicht. Maar er liep ook zo een vader rond die vooral bezig was met zichzelf en zijn buik aan het intrekken was. Hij had een 100-pack, ik wist niet dat ze bestonden maar ze bestaan, en was bij zijn schouders en bovenarmen zó breed dat ik mij serieus afvroeg waar hij zijn kleren kocht. Tussendoor moest hij veel eten en aan de shakes. En ja, dat betekende minder zwemmen met zijn twee dochters maar dat moet dan maar. Life is all about making choices.

Er was ook een vader die alleen was met zijn peuter. Van hem genoot ik het meest want in het zwembad gedroegen zij zich beiden als 3-jarige kinderen. Iedere keer maakte de vader een bommetje of zocht hij een andere variatie om in het zwembad te vallen. Dat er nog anderen om hem heen waren, was hij zich niet van bewust. En zoals kleine kindjes zijn, zijn zoontje imiteerde zijn vader zoveel mogelijk. Ik genoot van dit stel, zij hadden zoveel plezier! Dat ik en andere ouders en kinderen regelmatig een plons water over ons heen kregen, daar hadden zij geen erg in. Het kon niet anders dan dat zij samen rond een uur of zeven in de avond uitgeteld op de bank in slaap zouden vallen. Zo mogen meer ouders zijn wat mij betreft. Ik keek in ieder geval mijn ogen uit.

Ik ben geen held met glijbanen maar ik deed wat ik moet doen als moeder en ging twee keer mee. Dat werd zeer gewaardeerd, zij ging nog zeker vijf keer zonder mij. Een heldin! Tussendoor mocht ze- zeer pedagogisch onverantwoord- nog een doosje met kleine snoepjes. Alles ging op en ik zei er niets van. Ze bewaarde nog 1 laatste oranje snoepje voor haar broer (zó lief) maar had niet door dat zij deze liet vallen in de kleedkamer. Het was wel goed en lief bedoeld. Zij kon al haar energie kwijt en ook ik was aan het einde van de dag moe, uitgeteld maar voldaan. Haar beloningskaart zal vandaag weggehaald worden uit de eetkamer. Zij heeft het super gedaan en houdt haar nieuwe gewoonte goed vast. Beloningssystemen werken! Het zal vast niet de laatste keer zijn dat wij zo een kaart ophangen dus ik verwacht dat wij nog vaker naar het zwembad zullen gaan. Wie weet kom ik dan weer die vader met zijn man bun tegen!

moe maar voldaan weer richting huis