Het is zover. Ik ben weer een jaar ouder. Hoe oud? Laat mij beginnen met aangeven dat ik mij heel jong voel. Ik voel mij gewoon 32. Maar ik ben officieel, volgens mijn paspoort en mijn moeder, 43 geworden. Sinds ik niet meer woon op mijn geliefd geboorte eiland, vier ik mijn verjaardag niet echt uitvoerig. Het is toch niet compleet zonder je ouders en siblings. Gelukkig heb ik mijn kindjes en die keken er wel enorm naar uit.

Vrijdag 30 maart, de dag voor mijn verjaardag. De kindjes die hadden vrij en ik ook. Het was een luie dag en we bleven in onze onesies tot na de middag. Aangezien niemand echt weet wat er voor mij gekocht moest worden, besloot ik dat mijn kids alleen naar de stad mochten fietsen, met wat geld op zak. Op zoek naar een cadeau voor hun mama. Aangezien de Italiaanse ijssalon ook net weer open is, vroegen ze of ze ook een ijsje mochten eten. Dat mocht. Iets met ‘geef ze een vinger, dan nemen ze je hele hand’. Want er werd door mijn dochter ook gevraagd of ze de Intertoys in mochten gaan en iets van €1 of €2 mochten uitzoeken. Dat mocht ook. Dus nam dochterlief haar portemonnee mee. Ik haalde er al €20 uit want ze had niets te zoeken in de stad met zoveel geld.

Een uur later. Ze zijn weer veilig thuis. Sara pakt haar tas uit en vertelt vol trots dat ze wel 2 cadeautjes hebben uitgezocht en ze deze zelf betaald heeft. Maar dan haalt ze in plaats van de cadeautjes ook een gouden voetbal uit de tas. Trots laat ze zien wat ze bij Intertoys heeft gekocht. Een échte FC Barcelona voetbal. En hij kostte €18.

Wacht.

€18? Dat was toch niet de bedoeling zei ik. Het zou toch €1 of €2 zijn? Het duurde niet lang voor de tranen vloeiden over haar wangen. “Dat was niet de bedoeling mama”. “Ik was het vergeten mama”. Zoonlief: “het ijsje was zó lekker dat we de afspraak waren vergeten”.

Het verschil tussen een vader en een moeder. Mijn man: “Sara, ten eerste geef ik je een compliment want je weet nooit wat je uit moet zoeken in een speelgoedwinkel. En nu kom je met een prachtige gouden voetbal thuis”. Pauze. “Maar het was niet de afspraak dus nu mag je uit je spaarpot mama €8 terugbetalen”.

Die voetbal is momenteel haar favoriet. Gelukkig maar.

Ik ben rijkelijk verwend op mijn verjaardag. Mijn ochtend begon met vroeg opstaan. Want iedere zaterdag loop ik samen met een kennis 5 km rond ons dorp. En jarig of niet, ook dit feest gaat door. Eenmaal thuis moest ik wel weer op bed gaan liggen want er werd voor een ontbijt gezorgd. Ik kreeg de mooiste cadeaus van mijn kindjes. Iets wat zij zelf uitgezocht hadden en zelf heel leuk vonden. Van mijn vader kreeg ik ooit de wijze les dat je iets voor anderen moet kopen wat je graag zelf wilt. Mijn vader zijn genen, zitten ook in de genen van mijn kinderen.

Ik heb het meeste genoten van mijn kinderen, ik voelde mij niet zozeer jarig maar zij wel. En daar gaat het om. Mijn bff Lis kwam op visite en als zij om mij heen is, voel ik mij iets meer vol van liefde. We kennen elkaar al zo lang en zijn toch wel één. Van mijn andere bff Luís kreeg ik een geweldige video boodschap aangezien hij aan de andere kant van de wereld woont. En van mijn man, daar krijg ik iedere dag een warm gevoel van.

Dit jaar wordt een bijzonder jaar. Ik gooi namelijk het roer om dit jaar. Ik werk aan mijzelf in het kwadraat. Ik maak grote stappen en ben trots. Ik ga op sabbatical met mijn kinderen en mijn zusje trouwt. Het zal een bijzondere dag worden want wat had mijn vader er graag bij willen zijn. Maar ik denk ook aan het gesprek wat wij hadden, in december 2011. Wij hadden het over doodgaan en of mijn vader bang was voor de dood. Bang was hij niet zei hij, maar hij had het er moeilijk mee dat hij onder andere mijn zusje moest achterlaten. Ze was zo jong. Ik zei dat het goed zou komen. En als ik nu naar mijn zusje kijk, zie ik een volwassen vrouw en een fantastische moeder. Een relaxte moeder ook en heel grappig. Zoals ze is. Als ik mijn neefje zie, kijk ik de hele tijd mijn vader aan. Zijn Chinese ogen en zijn lach, alsof mijn vader in hem zit. Mijn zusje heeft een zelf bedacht liedje wat ze zingt voor haar zoon en ik weet 100% zeker dat mijn vader hetzelfde liedje bedacht zou hebben voor dit kleine mini mensje.

Ik ga nieuwe uitdagingen aan en heb een drastisch besluit genomen qua werk. Voor sommigen zal het wellicht een shock zijn maar voor mij een enorm goed gevoel. Het voelt goed en als je een deur sluit, gaat een andere automatisch open.

Ik ben 43, maar voel mij 32. Ik ben trots op wie ik ben, wat ik tot nu toe bereikt heb en vereerd met een gezond en leuk gezin en familie. Ik heb een geweldig jaar als 42-jarige beleefd en ga er weer veel van maken dit jaar-uiteraard met veel humor- en kan niet wachten!

Op naar 44. Cheers.