Gistermorgen kreeg ik een prachtig en krachtig compliment van mijn moeder. Ze stuurde mij een app waarin ze mij vertelde supertrots op mij te zijn, dat ik haar dochter ben, dat zij mijn moeder is en dat het verdrietig is dat mijn vader dit niet meemaakt.

En met dit bedoelt ze het volgende. Gisteren, ergens in Nederland, ontving er een leuk stelletje een verassingsontbijt. Niet wetende van wie het was. Ze postten op sociale media dat ze genoten hadden van het ontbijt maar geen idee hadden van wie het kwam. Ik werd gistermorgen vrij laat wakker, keek even op mijn telefoon en zag deze geweldige post. Wat heerlijk om zo wakker te worden. Ik stuurde een uurtje later een berichtje en schreef dat het erg fijn was te lezen dat ze genoten hadden en dat ik met de billen bloot moest en moest toegeven dat ik ervoor gezorgd had. Met het bestellen van het ontbijt kon ik er geen kaartje bij sturen en door werkdrukte was ik helemaal vergeten het bedrijf te bellen om te vragen om er een briefje bij te leveren. De kracht van sociale media zorgde er echter voor dat ze er snel genoeg achter kwamen.

De ontvangers en genieters van het ontbijt verdienden dit ontbijtje. J, met wie ik op de middelbare school heb gezeten en die de clown van de school was, stuurde mij een spraakberichtje om mij te bedanken en om mij te zeggen dat hij niet wist waar hij het aan verdiend had. En daar zit het hem in. Mijn vader zei namelijk altijd tegen mij: “behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden”. Zonder diep in te gaan in het leven van J en zijn S kan ik wel zeggen dat ik ze krachtige en prachtige mensen vind. Al heb ik J zijn vrouw nog nooit ontmoet, het leven lacht hen niet altijd toe. Ze maken een hele zware tijd mee en dat gaat tot onze grote spijt niet gemakkelijker worden. Maar ik zie wel dat ze genieten van elkaar en op micro niveau genieten van alles om ze heen. Of het nou een film première is of het genieten van ganzen. Of het nou een ijsje is of een boot ritje. En gisteren een lekker ontbijtje. En dat maakt dat ze dit dubbel en dwars verdienen.

Voor het werk kocht ik onlangs een Kwaliteitenspel. Ik trok er drie kaarten uit die mij het meeste aanspraken omdat ze mij het beste beschreven. Ik ben en blijk een doorzetter want ik geef nauwelijks op. Maar ik ben ook gul want mijn vader leerde mij altijd om te delen met anderen. Vooral degenen die het niet zo breed hadden. Of een moeilijke tijd meemaken. Ik geef graag. Of het nou mijn tijd is, een gebakje, een cadeautje of mijn hulp. Anderen kunnen altijd je aandacht gebruiken. En dat maakt dan direct dat je behulpzaam bent. Dat vind ik één van de mooiste karaktereigenschappen van een mens. Behulpzaam kan je op verschillende manieren zijn. In je tijd of met mooie gebaren. Zomaar of voor de mensen die het net even wat extra nodig hebben. Soms lukt het door verre afstanden niet om bij elkaar te zijn. Dan ga je op zoek naar andere manieren zodat men weet dat je aan ze denkt. Met een app-bericht, een bloemetje, een kaartje of een ontbijtje.

Belangstellend zijn. Het hoeft niets te kosten. Maar het is ondergewaardeerd. Aan wie zullen jullie morgen laten weten dat je aan ze denkt?