Inmiddels ben ik alweer twee weken op mijn geboorte eiland om mijn zusje te helpen waar nodig na haar bevalling. Onderdeel van de hulp is ook op en neer rijden om luiers, babyvoeding, flesjes en extra kleertjes te kopen. Niet dat ik dat erg vind want ik ken de wegen hier op Curaçao goed én ik ben tenslotte gearriveerd op het eiland om als kraamhulp te fungeren. Ik ben dus gewend aan het verkeer maar waar ik maar niet aan kan wennen is het volgende:

• De meeste automobilisten rijden hier als gekken. De een rijdt ontzettend hard én roekeloos, de ander is een gevaar op de weg omdat hij maar 40 km per uur rijdt;
• Het lijkt wel alsof sommige bestuurders met andere zaken bezig zijn dan het verkeer. Met een telefoon zichtbaar aan het oor (officieel verboden), what’s-appen of wat ze ook aan het doen zijn, zij zijn niet altijd met het verkeer bezig;
• Gemiddeld zie ik per autorit wel 4 tot 5 automobilisten door rood rijden. Het is dan niet door oranje rijden, nee, het stoplicht staat al een aantal seconden op rood;
• Auto’s die eigenlijk niet meer kunnen invoegen vanuit een zijweg omdat jij te dicht op ze afrijdt, voegen gewoon zomaar in;
• Op Curaçao moet je niet alleen goed voor je uit kijken in het verkeer, maar net zoveel door je linker- en rechter en achteruit spiegel kijken;
• De meeste auto’s lijken geen richtingaanwijzers te hebben. Alsof je dan bij de autodealer korting krijgt. Daardoor geven de chauffeurs niet tot nauwelijks hun richting aan en slaan ze onverwachts naar links of rechts waardoor jij weer op je rem moet trappen;
• Sommige auto’s zijn allang klaar voor de sloop en zijn een gevaar op de weg. Maar niet op Curaçao: ze rijden door tot ze letterlijk een dag uit elkaar vallen. Ik rij dan ook regelmatig achter een auto die alleen roet uitstoot uit zijn uitlaat (indien de auto nog een uitlaat heeft);
• Alhoewel ik heb gemerkt dat er echt een vooruitgang is in de kwaliteit van de wegen, zijn er genoeg wegen die gewoonweg levensmoe en daarom een gevaar zijn. Gaten in de weg waardoor een auto opeens uitwijkt zodat hij geen klapband hoeft op te lopen. Pech als jij op de rijbaan ernaast rijdt;
• Net zoals er een vooruitgang in de kwaliteit van de wegen is, is er schijnbaar door de overheid enkele jaren geleden het besluit genomen dat er rotondes moesten komen op het eiland. Voor de doorstroom van enkele grote wegen is het een goede beslissing geweest maar schijnbaar is men vergeten dat het fenomeen ‘rotondes’ vrij nieuw is op het eiland. Daardoor weten een hoop chauffeurs niet hoe de rotonde regels zijn. Er zijn wel instructies geweest maar de instructies op de rotondes zelf zijn een beetje vreemd en daardoor verwarrend. Daarnaast zijn er een aantal soort rotondes met ieder zijn eigen regels. Ik vermijd de nieuwe rotondes op het eiland het liefst totdat het voor iedereen duidelijk is hoe ze werken en dat de instructies logischer zijn;
• Ik kan er maar niet aan wennen dat 95% van de kinderen los in de auto’s zitten, of tussen de twee voorstoelen staan, of op de schoot van een ouder, soms zelf de chauffeur zitten.

En ik wil even dieper ingaan op het laatste punt. Want ik begrijp het oprecht gewoonweg niet! Ik vind het onverantwoord als ouder en het maakt je als ouder- ik noem het gewoon maar zoals ik het zie- zelfzuchtig en een minder geschikte ouder. Tja, harde woorden maar schijnbaar vinden ouders zichzelf én hun kinderen onschendbaar. En dat terwijl ik net een hoop feiten heb opgenoemd hoe men zich in het verkeer gedraagt. Kinderen die tussen de twee voorstoelen van de auto staan, ik zie niet anders.

Er hoeft maar 1 gek door rood te rijden, of teveel alcohol op hebben, teveel op zijn telefoon te kijken terwijl het verboden is, je hoeft als chauffeur maar één keer hard op je rem moeten trappen voor een hond (loslopende en zwerfhonden zijn hier normaler dan een hond die een baasje heeft) en je kind vliegt door de voorruit. Hoe kan je jezelf als ouder vergeven? Hoe kan je je kind beschermen? Niet is het antwoord. Autostoelen voor kinderen zijn er niet voor niets. Ze kostten de wereld niet uit. Het is jammer dat de politie hier nooit op let. Alhoewel het een verantwoordelijkheid van een ouder is en eigenlijk niet van de politie.

Het is iets waar ik nooit aan zal wennen en gelukkig ook niet aan wil wennen. Onze kinderen zijn het belangrijkste in het leven, vreemd als men hier niet uiterst voorzichtig mee omgaat, nietwaar?