Vandaag deed ik iets wat ik in geen 2 jaar heb gedaan: ik ging naar een schoonheidsspecialiste. Ik ben geen meisje-meisje dus echt goed voor jezelf, of je huid zorgen zit niet zo meer in mijn systeem. Ik doe het omdat mijn moeder- ooit zelf opgeleid tot schoonheidsspecialiste-  altijd aan haar dochters meegaf dat het belangrijk is. Daarnaast was ik een vrij typische tiener vroeger en had ook ik last van acne. Reden om toen- noodgedwongen- een schoonheidsspecialiste op te zoeken. En sindsdien ga ik dus af en toe naar 1 toe.

De naakte waarheid is: ik neem er de tijd gewoon niet voor om regelmatig heen te gaan. En het doet toch wel pijn als je er bent. Maar als ik eenmaal door de zure appel heb gebeten en het massage gedeelte begint, voel ik mij weer mens worden.

We zijn nu enkele uurtjes verder en ik voel mij herboren. Maar voor ik mijn herboren verhaal vervolg, geef ik toch graag de ruwe versie van wat ik meemaakte bij de schoonheidsspecialiste. Ik lag namelijk nauwelijks 5 minuten op haar stoel of ze deed mij al pijn. Schijnbaar is het epileren van je wenkbrauwen onderdeel van het ritueel. Zoals ik net al zei: ik ben geen typisch meisje dus ook dit hoort niet in mijn beauty regime. Het deed zeer! En aangezien de gemiddelde mens 2 wenkbrauwen heeft, deed het 2x zo lang pijn. En toen moest er hier en daar wat uitgeknepen worden. Stella, die lieve kleine vrouw bleek superkrachten te hebben als ze een en ander moest uitknijpen.  Ik spaar jullie de details maar ik kan verklappen dat de tranen vaker wel dan niet spontaan uit mijn ogen sprongen.

Toen dat gedeelte, ongeveer 15 minuten gaande was (het voelde als 3 uur), gaf ze aan dat ik een mooie huid had die niet veel werk kostte. Vreemd. Want naar mijn gevoel had ze iedere millimeter onder handen genomen en was ze eeuwig bezig geweest.

Tussendoor moest ik ook hoognodig naar de wc. De airco maar vooral de intensiteit waren teveel voor mijn blaas. Ik mocht na een korte plaspauze weer verder. De massage was wel heel fijn. Het was ontspannen, af en toe pijnlijk want stijve en pijnlijke nekspieren maar na lang en hard doormasseren voelde het toch weer heerlijk aan. Ik kreeg een masker op en met de heerlijke rustgevende muziek op de achtergrond en 2 watjes op mijn ogen, kon ik toch echt even diep ademhalen en genieten van de rust in mijn lijf en om mij heen.

Helaas werd die rust erna verstoord toen ik- uiterst voorzichtig- aankaartte dat er wat haartjes op plekken (boven mijn nek) groeide die ongewenst waren. Nee, ik had nooit iets laten waxen maar vandaag zou schijnbaar de eerste keer zijn. Er werd iets warms gesmeerd op dat gedeelte van mijn gezicht en toen zei Stella: ” tanden op elkaar”. Dat kon nooit goed zijn! En dat was ook niet! Ook weer sprongen de tranen in mijn ogen en dat was maar deel 1. Deel 2 was helaas niet minder pijnlijk. Ik was mij er volledig van bewust dat ik er zelf voor gekozen had om op die stoel te gaan liggen. Maar ik was echter ook tevreden met het resultaat.

Op een of andere manier ga je altijd met een euforisch gevoel en een ander verwachtingspatroon naar een schoonheidsspecialiste. Net zoals ik met andere verwachtingen naar de fysiotherapeut ga. Je gaat met een- hoofd-in-de-wolken gevoel ernaar toe, het werkelijk ondergaan van de behandeling is toch anders als je had verwacht maar je loopt met een prettig gevoel weg.

En dat is precies hoe ik mij voelde toen ik na bijna 2 uur naar mijn auto liep. Ik was opgelucht maar voelde mij ook herboren. En zo reed ik met een hoofd-in-de-wolken gevoel en een rood hoofd weer weg.

Ik denk dat ik- voor mijn vertrek naar Nederland- maar weer een afspraak maak bij Stella.

Update: ik kwam Stella enkele dagen geleden tegen (wat een toeval) en maakte direct een afspraak!