Sinds afgelopen december ben ik bezig met de voorbereiding voor deze mini sabbatical. Ga na, we hebben het maar over een sabbatical van 3 maanden, en toch ben ik echt 5 volle maanden bezig geweest met voorbereiden. Het allerbelangrijkste was de continuïteit in het onderwijs voor onze 2 leerplichtige kinderen. Ik mag van geluk spreken dat wij een meewerkende leerplichtambtenaar hadden. Uiteraard moesten alle regels gevolgd worden maar in combinatie met een fijne schooldirecteur en meewerkende leerkrachten, kon het hele feest doorgaan.

Mijn kinderen stonden ingeschreven op een privé school op Curaçao, voornamelijk omdat het om 4 weken onderwijs ging en deze school veel ervaring heeft met expat kinderen en het Nederlands onderwijssysteem. De leerplichtambtenaar had er ook veel vertrouwen in dat deze school goed aansloot op het onderwijs in Nederland. Maar het probleem, ja er was toch een knelpunt, zat hem in het volgende: op Curaçao begint de zomervakantie al per 7 juli. Bij ons pas per 27 juli. Dat is een gat van 20 dagen. Het lijkt om niets te gaan maar zoals ik al zei: regels zijn regels. Dus kwam de schooldirecteur in Nederland met het volgende voorstel: de kinderen gaan 4 weken naar school op Curaçao, en krijgen 3 schoolweken thuisonderwijs. Gelukkig ging de leerplichtambtenaar hiermee akkoord.

Twee weken voor ons vertrek, had ik een afspraak bij de juf van mijn zoon. Noem mij naïef maar ik had het gevoel dat het mij wel zou lukken; mijn 9 en 11 jarige thuisonderwijs geven. Dus ging ik met veel zelfvertrouwen naar de juf toe met een schriftje om alles in op te schrijven. En toen juf I begon met het vak rekenen, stortte mijn zelfvertrouwen in. Serieus? Net het vak waar ik het allerslechts in was en ben? Dit zou helemaal niets worden. Er zat niets anders op dan met de billen bloot. Ik vertelde aan juf I dat rekenen niet mijn sterkste kant was. Ze ging er heel respectvol (thank goodness) mee om en legde alles keurig uit. En ze gaf gelukkig meerdere keren aan dat zoonlief echt goed in rekenen is en dat wel zou lukken. 40 minuten later ging ik gedesillusioneerd weg uit het lokaal en voelde ik mij en heel klein en heel dom.

Toen ik thuis kwam en ik mijn man vertelde hoe dat gegaan was en het mij never zou lukken, moest hij enorm lachen. “Lo”, (zijn koosnaam voor mij) zei hij, “serieus? We hebben het over rekenen op basisschool niveau leeftijd. Enne, heb jij niet de universiteit gehaald? Kom op, dat gaat je zeker lukken”. Mijn argument dat rekenen nooit mijn sterkste vak is geweest, deed hem niets. Ik moest dus elders mijn zelfvertrouwen hervinden.

Inmiddels is het volgende week al zover: over precies een week en 1 dag begin ik mijn kinderen te ‘homeschoolen’  zoals ze het zo netjes in het Engels zeggen. Ik ben gisteren al met onze kinderen naar de boekenbank gegaan en heb al wat boeken met ze gekocht. Deze week volgen de eind gesprekken met de juffen hier. Ik ben van plan om er ook met ze op uit te gaan, de natuur in. Ik neem ze zelf mee naar Bonaire! Aardrijkskunde is ook onderdeel van onderwijs nietwaar? Het zal zweten voor mij worden maar ik denk- nee, ik weet wel zeker- dat het mij gaat lukken. En intussen heb ik enorme bewondering voor alle juffen en meesters! Nogmaals, ik heb geluk dat mijn kinderen goed meekomen in het onderwijs en zij mij daardoor ook kunnen helpen. En voor je het weet, zijn die 3 weken ook weer voorbij!