Afgelopen week beloofde mijn man mij dat wij samen oud gaan worden. Samen met een stok wandelen, samen nog veel avonturen beleven, samen genieten van onze kleinkinderen. Ik vertelde hem dat ik er enorm veel zin in heb en er erg naar uitkijk om de rest van mijn leven met hem te zijn.  Ik ben iedere dag dankbaar dat wij elkaar zijn tegengekomen en dat ik hem de vader van mijn kinderen mag noemen. 

Mijn man is een geweldige vader. Hij zit vol energie en voelt zichzelf nog een kind. En dat is wel erg handig als je jonge kinderen hebt. Als het mooi weer is, dan gaat hij altijd lekker voetballen met de kinderen. Wilt hij opeens gaan hardlopen? Hij neemt gerust onze zoon mee die dan naast hem fietst. Komt er een nieuwe Star Wars film uit? Dan wordt het een vader-zoon filmavond.  

Onze dochter is echt een jongens-meisje en houdt net als haar vader en broer van gamen. Mijn man heeft het zo geregeld dat zijn ‘mancave’ a.k.a. ‘game room’ childproof is. Onze kinderen spelen er net zo graag als mijn man. Bijna al zijn shirts hebben een game thema en onze kids die gaan hem hard achterna. Ze zijn gek op hun vader en dat komt goed uit, want ik ben dat ook.  

Hij zit boordevol humor en ik ben erachter gekomen dat er geen dag voorbij gaat dat ik niet lach. Of het nou gaat om een flauwe grap of iets wat hij op internet heeft gevonden, ik blijf lachen. Ook naar de kinderen toe maakt hij flauwe grappen en dat wordt thuis zeer gewaardeerd.  

Vandaag is het vaderdag en helaas is mijn man gescheiden van ons gezin. Of zijn wij gescheiden van mijn man. Maar ik ben van het plannen dus wij hebben vorige week zondag al vaderdag gevierd, toen mijn man er nog wel was. Samen met mijn familie hebben wij lekker gezwommen en hebben wij ge-bbq-ed. Ook mijn pleegbroer uit St. Maarten was erbij en zo was onze familie zo goed als compleet. 

Ik had mij geen betere vader kunnen wensen voor onze kinderen en daardoor ook geen betere man. Deze blog is een ode aan de vader van mijn kinderen, aan mijn partner in love and crime, aan de man die mij rustig maakt en houdt en ervoor zorgt dat mijn glas altijd halfvol is in plaats van halfleeg. De man die mij stuurt naar Curaçao als ik weer een heimwee aanval krijgt en zegt dat hij wel vrij neemt van werk en goed voor onze kinderen zal zorgen. De man die mij een sabbatical gunt en daardoor 2½ maand zonder zijn gezin moet doorbrengen. De man die achter mij staat als ik zeg dat de tijd aangebroken is voor een carrière switch en dus andere baan. De man die mij aanmoedigde om spinning instructeur te worden. De vader die zijn kinderen alles leert over Minecraft, Fifa en Commodore 64. De vader die zijn enthousiasme over zijn goed bekeken Youtube gamekanaal met zijn kinderen deelt. 

De man en vader die ons allemaal laat lachen, iedere dag weer. Deze blog is een ode aan deze geweldige man en vader.