Sinds groep zes ben ik brildragend. Niet leuk als je op de lagere school zit en één van de weinigen bent met een bril. Thank goodness was het qua modestijl een goede tijd want mijn allereerste bril was een Ray-ban. Precies dezelfde brillen die ze nu weer verkopen. Evengoed, ik loop al 30+ jaar met een bril. Mijn ogen blijken niet van de allerbeste kwaliteit en dat was goed merkbaar want praktisch ieder jaar holden mijn ogen achteruit en moest ik mijn ogen weer opnieuw laten meten wat weer resulteerde in een nieuwe bril. Tot ik op een gegeven moment zelf op de min 6 zat. Maar op een gegeven moment kwam er een kantelpunt en gingen mijn ogen een klein beetje vooruit. Met puntjes achter de komma maar ieder punt vooruit is een punt vooruit.

Neemt niet weg dat ik mijn ogen regelmatig moet blijven meten. Wat dus ook betekent dat mijn zicht verandert en ik andere brilsterkten nodig heb. Brillen kopen met bedragen van €600 is voor mij helaas geen bijzonder bedrag. Al enkele maanden merk ik dat ik minder kan zien met mijn huidige brillen. In meervoud ja want ik heb er twee: een gewone bril waar ik ook mee zou moeten lezen (ik merk er niet zoveel van) en een beeldschermbril die ik nu ook op heb terwijl ik deze blog aan het typen ben. Ik moest er dus weer aan geloven en vol goede moed stapte ik een keer na het werk een nieuwe brillenwinkel binnen in ons dorp. Ik had de illusie dat ik binnen een kwartier weer buiten zou staan. Het werd zeker drie kwartier. Want ogen meten, mijn huidige brillen doormeten, veel uitleg en als conclusie dat het geen overbodige luxe zou zijn om naar de nieuwe sterkte toe te werken. Ik zei dat ik volgende week terug zou komen maar met wat vakanties ertussen ging ik vandaag pas terug.

Ik had weer de illusie dat ik binnen een half uur een bril zou hebben uitgezocht. Ik was twee uur in de winkel. Zoveel keus, téveel keus. Ik wilde gewoon een relaxed montuurtje uitkiezen, voor zowel mijn gewone bril als een andere beeldschermbril want die had ik het hardst nodig. Maar het bleek niet zo eenvoudig. Na een uur had ik een top 6 keus gemaakt. En met hulp van dezelfde meneer die mijn ogen toendertijd had gemeten, werd het een top 3 en toen een top 2. Precies wat ik nodig had. Ze hadden ook nog een actie waarbij ik een zonnebril met sterkte erbij kreeg en toen kon ik eigenlijk weer opnieuw beginnen. Maar ik was intussen moe dus ging ik er sneller doorheen en weet je wat het allerleukst is? Ik heb precies dezelfde montuur uitgekozen als mijn eerste bril! Een ray-ban dus alleen had mijn bril toen leer om het montuur heen (do not ask) en nu niet. Nu betaal ik het zelf.

En daar wil ik dus naar toe. Want iedere keer schrik ik. Nu hebben ze normale, silver, gold and glitter of VIP pakketten. Hoe je het ook noemen wilt. Glazen die extra dun zijn (in mijn geval met mijn sterkte wel zo handig anders lijken het jampotglazen), glazen waarbij geen vuil of water bij kan. Van alles en nog wat. Ik vond het allemaal al zó vreselijk duur, dan komt dit er ook nog bij. Gelukkig optioneel maar ja, wie wilt er nou hele dikke glazen? Ik niet dus toen ik eindelijk mijn brillen uitgezocht had, moest ik hier ook nog een besluit over nemen. Ik bedoel er is een enorm verschil in een bedrag als we het hebben over €410 of €700 euro (dat is zomaar weer een ticket naar Curaçao). Ik ben verder niet kieskeurig maar hoe dunner hoe beter uiteraard. En dat ik mijn bril wat vaker droog moet deppen: het is maar zo. Want over een jaar of drie moet ik vast weer een nieuwe bril, met een nieuwe sterkte. En weer zoveel geld uitgeven.

Hoe dan ook; het is (iedere keer) een shock. Zoveel geld. Het enige waar ik aan denk. Nu weet ik dat ik hard werk en dit soort zaken erbij horen maar ik had geen keus. En moest ik het dus van mij afschrijven. In de vorm van deze blog. Ik hoop dat ik vanavond goed slaap. En anders maar niet.