Vliegangst. Iets wat vrij dominant aanwezig is in mijn leven. Leuk is anders. Vooral als je dagelijks voor je werk 2x per dag langs Schiphol moet rijden. Tijdens de eerste lock-down was het heerlijk. Ik heb een cruciaal beroep zoals ze dat zo mooi zeggen dus moest ik wel op en neer rijden. Er vloog niets. Intussen vliegt bijna iedereen weer dus vooral rond de vakantie periode is het een heen en weer gaan van kolossale machines. Op zich krijg ik niet persé een spierverlamming als ik langs die dingen rijd maar leuk is anders. Ik let wel constant op of er wat gebeurd.

Omdat mijn familie ver weg woont, heb ik geen keus dan in een vliegtuig stappen om ze op te zoeken. Praktisch alle zelfhulpboeken heb ik al gelezen, meegenomen in het vliegtuig etc. De laatste jaren neem ik oxaxepam mee. Het helpt gedeeltelijk, zelfs met een dubbele toegestane dosis. Het werd echt tijd om er anders mee om te gaan.

2 weken geleden kreeg ik een EMDR sessie. Ik keek er deels naar uit maar toen de psycholoog aangaf dat ze flink ging graven in mijn vliegangst, kreeg ik dezelfde buikpijn en hoofdpijn gevoelens die ik ook krijg een week voor ik aan boord ga. Het was heftig want waar het bij mij mis ging, dáár bleef ze op zitten. Ik stapte de sessie uit met flinke hoofdpijn maar met goede moed. Wat mijn moeder niet wist is dat ik 4 dagen later naar haar toe kwam. Ik kon haar dus niet meenemen in mijn ‘ik-ga-binnenkort-vliegen’ reis. De dagen ernaar toe gingen al veel prettiger. Normaliter heb ik niet alleen veel buikpijn maar ook diarree. Deze keer bleef dat uit (ook wel fijn voor deze blog om zo te lezen!). De dag voor ik moest vliegen ging ook opmerkelijk goed. Ik ging rustig naar bed en als ik opeens een kleine paniekaanval leek te krijgen, probeerde ik rustig te worden. De dag erna; ging ook goed! Ik stond vroeg op met een gezonde vlieg-spanningsgevoel en liet de angst mij niet overmeesteren. Ik nam voor de zekerheid toch wat kalmeringspilletjes in, kocht een upgrade en stapte rustig in.

Al met al kan ik terugblikken op een prettige vlucht. De turbulentie viel mij mee en ik heb niet gehuild! Ik heb zelfs kunnen studeren, kunnen opstaan om even naar het toilet te gaan en heb een (hele slechte) film afgekeken! Ik heb in geen jaren zo een fijne vlucht meegemaakt. Nu vlieg ik over 4 dagen weer terug en heb ik (nog) geen naar buikgevoel. Ik hoop het zo te houden. Want wie weet is dit het begin van mooie reizen die ik met mijn gezin graag wil maken (na Covid). Reizen die ik tot nu toe niet heb gemaakt omdat de angst overheerst. In 2022, als de pandemie het toelaat, staan er wat mooie plannen op de plank waaronder een reis naar de VS waar ik moet overstappen. Het liefst vlieg ik nl rechtstreeks dus het zo snel mogelijk aanpakken van deze angst was wel een pré. Ik kan nu langer genieten van de resterende dagen op mijn prachtig eiland en vind het minder erg om een koffer mee te nemen (iedere koffer zorgde voor meer angst want hoe zwaarder het vliegtuig…).

Ik blijf vol goede moed. Wie weet is dit het begin van mooie reizen en minder buikpijn. Altijd welkom!