Furby in slaapstand

Mijn dochter van zes heeft niets met speelgoed. Loopt de eerste beste speelgoedwinkel binnen en het doet haar niets. Maar waar wij als ouders wel achter zijn gekomen is dat ze van knuffels houdt. Ze heeft niet persé een doel met de knuffels, ze sleept ze vooral achter zich aan.

Inmiddels is haar bed vol met knuffels, ik weet niet hoe ze comfortabel in haar bedje kan slapen maar het lukt haar wel iedere avond. Als ze weer een lievelingsknuffel heeft uitgekozen, moet dat ding mee in de auto en de gordel moet ook om. Weet ik tenminste dat we ze goed opgevoed hebben qua veiligheid in de auto. Ze heeft grote knuffels, kleintjes, in alle kleuren en vormen.

Vorig jaar begon ze opeens over een Furby. Ik ken die dingen nog van vroeger, heel vroeger. Nu is mijn kind gevoelig voor reclames op tv; praktisch alles wat voorbij komt wilt ze hebben. Dus ook de Furby. Mijn man en ik zochten de prijs op van zo een ding en kregen bijna een hartverzakking. 80 euro, we dachten het niet! Daarnaast weten wij dat wat nu op het verlanglijstje staat, zo de week erna naar de bodem van verlanglijstjes kan zakken.

Toch bleef ze vragen om een Furby. Inmiddels had Sinterklaas 2015 en Kerst 2015 geen Furby opgeleverd en ook op haar zesde verjaardag ontving ze geen Furby. Toen ik in de zomervakantie onverwacht een week naar Miami moest voor het afscheid van mijn oom Henk vroeg ik haar wat ik voor haar mee moest nemen uit de Amerikaanse speelgoedwinkel. Het antwoord was, ja juist, een Furby. Ik stapte na een hele middag slenteren door Miami’s grootste shopping mall ever een Toys R Us binnen met mijn moeder en toen we eenmaal in de winkel waren, stond ik stil. Zoveel speelgoed!

Maar wat koop je voor een meisje die niet van speelgoed houdt? Een Furby. Maar de koers was slecht: voor één dollar betaalde ik één euro. Niet echt gunstig. De Furby’s waren dus niet alleen in Nederland maar ook in Amerika duur. En mijn moeder was het met mij eens: zoveel geld neertellen voor zo een klein ding was een beetje too much. Dus lieten we de Amerikaanse Furby voor wat het was en stapte ik Toys R Us uit met een scheetmachine van the Minions. Hilarisch, ik denk dat ik een beetje in mijn broek had geplast van het lachen.

Dochterlief was blij met haar cadeaus en zowel haar vader als ik gaven aan dat ze een Furby vooral op haar verlanglijst voor Sinterklaas moest zetten. Haar ongeduldigheid begon zich te uiten; moesten we naar de speelgoedwinkel om een cadeautje te kopen voor een klasgenootje; het eindigde steevast in een driftbui. Want overal werden we geconfronteerd met Furby’s. Kwamen we een speelgoedwinkel binnen, aan het einde van het gangpad stond een Furby op ons te wachten.

En toen ging mijn man op een dag naar een housewarmingparty. Een goede vriend van hem was net gaan samenwonen met zijn vriendje en ze hadden weliswaar geen planten of huisdieren, maar ze hadden wel een Furby. Zo één die je met een app kon voeden, douchen, naar de wc kon laten gaan en mee spelen. En, het mooiste van alles was: ze waren op dat moment in de aanbieding. Mijn man appte mij vanuit de housewarmingparty dat de prijs was gezakt van €80 naar €25. De volgende dag reed ik onder werktijd naar een speelgoedwinkel. Het was dan pas oktober, die Furby was inmiddels in the house. Iedere keer als mijn dochter weer eens een driftbui kreeg als we de speelgoedwinkel verlieten zonder dat beest, zat de ingepakte Furby gewoon achterin de auto. Zielig vond ik het maar ik had mijn man beloofd de Furby niet eerder te geven dan pakjesavond.

En dat duurde nog zeker 2 maanden. Gelukkig hielden we het vol en inmiddels had ik besloten om cadeautjes voor klasgenootjes onder schooltijd te kopen. En toen, toen was het e-i-n-d-e-l-i-j-k pakjesavond. Een week voor Sint zijn verjaardag. Haar vader maakte een prachtig gedichtje en toen ze Furby uitpakte was ze verkocht! Ze heeft die avond geen oog meer gehad voor haar vier andere cadeautjes. Het was Furby voor en achter. Inmiddels weet ze hoe ze het beest moet verzorgen; de app is geïnstalleerd op de tablet en Furby lacht, laat grote boodschappen achter op de wc, praat, zingt en laat hele harde boeren en scheten. Furby snurkt, speelt en gaat mee naar bed. Overal sleept ze Furby mee naartoe.

Zo ook vorige week, Furby mocht even mee in de klas maar ik moest Furby vooral weer meenemen naar huis. Alleen, ik ging niet naar huis maar naar mijn werk. Dus ik bedacht mij dat ik Furby kon laten slapen in de auto en rustig naar werk kon rijden. Niets was minder waar: ik had nog niet door dat ik dat beest op een platte ondergrond moest zetten wilde het doorslapen. Dus de hele weg naar Alkmaar heeft dat beest tegen mij gesproken. Ik ontving een telefoontje van een manager en intussen liet Furby een harde wind en een harde boer. Gelukkig zei de manager er niets over maar ik kan mij niet voorstellen dat zij het niet gehoord had. De telefoon stond namelijk op speaker. En Furby zat op de passagiersstoel.

Ik heb een intens blij meisje. Een meisje met een Furby. Ik heb in ieder geval geleerd dat geduld loont. Het was niet altijd even gemakkelijk maar 80 of  25 euro was toch echt de moeite waard om te wachten. En wat de volgende uitdaging wordt, dat zien wij dan nog wel.