Ik heb een grote fout begaan. 1 van de grootste fouten in mijn leven. Ik heb namelijk eergisteren een knutselpakketje voor mijn dochter gekocht waar glitter in zat. Gouden glitter. Het begon dus vrijdag. Ik was naar de Action en besloot om in afwachting van Sinterklaas en Piet (de roetveeg versie) leuke knutselspulletjes te kopen. Eigenlijk ook een manier om schuld af te lossen want ik heb het giga druk op mijn werk (1&2) waardoor ik meerdere avonden in de week ook aan het werk ben. Vrijdag loste ik onze oppas af en zette mijn dochter direct aan het werk, zij knutselen, ik verder werken. Allemaal aan de eettafel. Ik stond op een gegeven moment op en was heel even of naar de wc of ik was de kussens netjes op onze bank aan het sorteren. Naar mijn gevoel keek ik 2 minuten later op en zag haar zeer druk met een keukendoek bezig. Omdat ze dit nauwelijks doet, kweekte ik argwaan en vroeg wat er gaande was. onze dochter is ernstig druk in haar hoofdje en daarom ook in haar spraak dus in een sneltreinvaart tempo kwam het eruit: “kijk, ik maakte het zakje met de glitters open en toen POEF, kwam het overal terecht”.

POEF inderdaad, het was óveral. Zonder te overdrijven. Ik wist niet hoe snel ik de stofzuiger moest pakken. Eerst handelen, dán kijken naar de schade is wat in mijn opkwam. Het zakje met glitters was zó klein, ik kan mij niet eens herinneren dat ik het in het knutselpakketje had zien staan. dat zoveel glitters zóveel schade konden aanbrengen. Ik zoog en zoog alles weg maar na vijf minuten had ik het gevoel dat ik dweilde met een open kraan. Ik kon wel uren door blijven stofzuigen zonder dat er naar mijn gevoel ook maar 1 glitter in dat ding verdween. Ik gaf het op.

Dat was rond een uur of twee. Mijn man kwam om vijf uur thuis van het werk en toen hij naar de eettafel ging en ik opstond, vroeg hij mij gelijk waar ál die glitters vandaan kwamen. “Don’t ask” was mijn antwoord. Inmiddels zat het natuurlijk ook op mijn broek want, het was natuurlijk op alle stoelen terecht gekomen. En zat het in het haar van mijn dochter. En nee, dat borstel je er niet zomaar uit mensen want ze heeft semi kroes haar. Als ze niesde, niesde ze vast ook nog wat glitters eruit. Bijzondere nies, dat wel.

Ik had de glitters in een bakje gezet op ons vensterbank. Het bleek niet de juiste plek te zijn daarvoor.

Vandaag. Zondag. Mijn man en ik zijn bezig om de tafel af te ruimen en de keuken op te ruimen na het avondeten. Sinds de komst van Sinterklaas gisteren, is onze dochter bijzonder druk. En niet zomaar druk, nee, vanochtend stond ze om vijf uur in de ochtend naast ons bed-druk. Of ze naar beneden mocht om te kijken of er een cadeautje in haar schoentje zat-druk. Mijn eerste uitslaapochtend sinds 2/3 weken! Wij als ouders zijn dus druk bezig het huis weer netjes op orde te brengen en we waren echt even happy dat onze dochter even 2 minuutjes niets van zich liet horen. Dat had al een signaal moeten zijn. Want opeens draait mijn man zich om en ziet hij onze dochter met haar beide handjes in het bakje met glitter. Je raadt het al: het zat óveral!

In haar haar, haar kleren, onder haar sokjes. Op de vloer, op de eettafelstoelen. Mevrouw besloot snel te rennen naar de bank. Ze liet een glitterspoor achter. Niet alleen op de vloer, óók op de bank. Ik zakte even in elkaar van ellende. Mijn man werd héél even stil (gebeurt nóóit!). En toen barstte de “nee, nee, NEE!!!` uit.

Het werd weer stofzuigen, héél lang, door mijn man deze keer. En terwijl hij dat deed en onze dochter zich stilletjes met haar grote broer opsloot in de wc pakte ik het bakje met glitter en spoelde ik ALLES door de goot. Alles? Ja, álles.

Ik trap er niet meer in. Hoe mooi gouden glitters ook zijn, het zijn rotdingen. Ik weet zeker dat ik ergens in 2017 nog steeds gouden glitters zal tegenkomen onder mijn sokken, onder de bank, in het haar van mijn dochter en wellicht zelf in haar ontlasting.

Zucht!