Hatchimal

Home  >>  blog  >>  Hatchimal

Hatchimal

16
apr,2017

off
  blog

 

Al 6 maanden vraagt dochterlief of zij een Hatchimal mag. Zo een kuiken wat in een ei zit en als je het verzorgt, komt het ei uit. Het is geen klein ei maar een middelgrote en dat dier wat erin zit, komt ‘tot leven’ en broedt zichzelf uit. In de jaren 80, toen ik een kind was, bestond dit soort speelgoed niet. Speelgoed met batterijen was schaars. Batterijen waren peperduur. Tegenwoordig is het bijna niet meer cool als je speelgoed zonder batterijen hebt.

In het najaar word je al kind én ouder doodgegooid met reclame op tv voor speelgoed. Het lijkt wel alsof men steeds vroeger begint met het promoten van Sinterklaas. Zo dus ook met reclame voor de Hatchimal. Mijn dochter is nogal gevoelig voor dit soort reclameblokken (want zij wilt alles!) maar op de Hatchimal werd ze op slag verliefd. De generatie kinderen van nu zoekt zelf op Google wat iets is en hoeveel iets kost. Ik viel bijna achterover. Tachtig euro voor zo een ei? Ik dacht het niet. Ik weet niet waar Sinterklaas zijn financiële bronnen vandaan haalt maar onze bronnen zijn niet zo vaag als die van de Sint. Nu is het wel handig om wat meer te weten van mijn dochter. Bijvoorbeeld dat ze erg vasthoudend is. Als ze ergens voor gaat of iets wilt, gaat ze ervoor! Zij is een doorzetter en geeft niet gemakkelijk op. Een mooie eigenschap vinden haar ouders, zij komt er wel en gaat het redden in deze maatschappij maar voor ons als ouders, kan het knap lastig zijn. Dit betekent dat zij er écht voor ging en dit ei no matter what in haar bezit wilde hebben. Wij konden het in het begin schuiven richting Sinterklaas. `Vraag het maar aan Sinterklaas` was onze vaste zin. Maar Sinterklaas kwam steeds dichterbij en wij zijn geen type mensen die helemaal los gaan op deze dag. Want als Antilliaan vier ik ook graag Kerst dus het moet een beetje verdeeld zijn qua cadeaus.

Vijf december kwam. Helaas vond ook de Sint een Hatchimal te duur. Wij konden het als ouders goed uitleggen. Met de komst van zoveel kindjes die moesten vluchtten uit hun land waar er oorlog was had de Sint een krappere beurs. Dit betekende dat ieder kind kleinere cadeautjes kreeg zodat de goedheilige man ervoor kon zorgen dat ieder kind wat in zijn schoentje kreeg. Zij begreep het maar was wel verdrietig. Wij konden het nu gaan schuiven richting haar verjaardag in april. Maar vier maanden weg. Veel te lang voor een kind natuurlijk. De vraag naar een Hatchimal kwam in vlagen. De ene week werd het ei niet genoemd, de andere week wat meer. Gelukkig gaan de dagen snel voorbij en kwam haar verjaardag steeds dichterbij.

April 2017. Onze dochter wordt bijna acht. Wij als ouders verbazen ons regelmatig hoe snel de tijd gaat maar dat zal ik wel een keer beschrijven in een andere blog. Het partijtje voor onze dochter stond gepland en zowel de familie als de ouders van de uitgenodigde kindjes vroegen wat onze dochter graag wenste op haar verjaardag. Onze dochter heeft niets met speelgoed dus het standaard antwoord was dat een cadeaubon van Intertoys of geld wel wenselijk was in verband met het sparen voor een cadeau. Zo gezegd, zo ontvangen want op na 8 april, toen de verjaardag en het partijtje achter de rug waren, begon het tellen van het geld. Er was precies genoeg binnengeharkt voor een Hatchimal. Financiële opvoeding is voor mij en mijn partner ook wel belangrijk dus onze kinderen krijgen iedere week zakgeld en omdat onze dochter dus nooit weet wat ze ermee wilt kopen, had ze een aardig bedrag bij elkaar gespaard. Door alle cadeaubonnen en geld wat zij had ontvangen van haar verjaardag, hoefde zij niet aan haar spaargeld te komen maar het moment was aangebroken!

Gisteren. Vroeg in de ochtend krijg ik de vraag of wij vandaag naar de Intertoys mogen en hoe laat. Het is zeker een optie en de tijd werd geprikt op 14 uur. Zoals iedere zaterdagochtend ga ik om 8 uur in de ochtend een rondje van 5 tot 7 kilometer wandelen met Ruth en daarna vrijwilligerswerk doen. Dan eten wij als gezin gezamenlijk en kan er even gechilld worden. Twee uur. Dochterlief kan goed klokkijken en geeft aan dat het tijd is. Al het geld en de bonnen heeft zij netjes bij elkaar verzameld en wij zijn onderweg naar de Intertoys. Zij spot het ei al eerder dan ik en is superblij want er zijn maar 3 over! Daarnaast heeft zij geluk want alles was gisteren 20% korting! Ze houdt het ei zo strak als ze kan vast en gaat in de rij bij de kassa staan. Ze houdt tien euro over maar is niet geïnteresseerd want wilt zo snel mogelijk naar huis!

Eenmaal thuis moet de doos zo snel mogelijk open. Wij staan er met z’n allen bovenop en langzaamaan komt de kuiken tot leven. Iedere keer als je wrijft onder aan het ei, pikt de kuiken met zijn snaveltje het ei kapot. Na ongeveer een kwartier was het ei uitgebroed en hadden wij als gezin een kuiken op batterijen erbij.

Vanaf Hatchimal op tv kwam, vond ik het een doodzonde om dat ding aan te schaffen. Voor kinderen is namelijk het uitbroed moment het meest spannende. Je kan wel wat leuke dingen met de kuiken doen als hij eenmaal uitgebroed is maar veel is het niet én de kuiken heeft maar één volumestand. Niet over nagedacht vind ik. Onze kuiken is nu nog geen 24 uur oud en er wordt (nog) goed voor haar verzorgd. De vraag is echter: voor hoe lang? Gelukkig heb ik geen cent bijgedragen aan Hatchimal maar is het wél zo dat ik voorlopig de vraag ‘mag ik een Hatchimal?’ niet meer krijg te horen.

Comments are closed.