2^e Paasdag. Terwijl het merendeel van de mensen die ik in ieder geval ken, nog lekker op één oor ligt, sta ik alweer op. De wekker staat op 6:09 uur. In de ochtend ja. Ik sta op, pak mijn onesie en sjok half slaperig naar beneden. Om een ontbijtje klaar te maken. Voor mij een nieuw fenomeen want degenen die mij kennen weten dat ik al zeker twee jaar lang iedere ochtend een smoothie als ontbijt neem. Ik moet nu nog watertanden als ik eraan denk. Het ochtendritueel was iedere dag, zonder uitzondering, hetzelfde: verse biologische yoghurt in mijn super deluxe blender, of mango, of mango mét ananas erbij en mixen maar die handel. Onderweg naar het werk slurp ik het op: een grote beter met een vrolijk gekleurd rietje erbij. Terwijl ik de tropische smaak door mijn keel proef glijden, waan ik mij op het strand op Curaçao. Geen slechte fata morgana als ik het zeggen mag.

Sinds anderhalve week is het in de ochtend zeer rustig in huis. Want mijn blender staat op non-actief. Nee, hij is niet stuk, gelukkig maar want het was een flinke investering en hij is niet zo oud, maar hij staat uit omdat ik in de ochtend nu anders ontbijt. Niet op eigen initiatief overigens maar daarover meer straks.

Sinds het overlijden van mijn vader heb ik een personal trainer. Klinkt decadent voor sommigen, voor mij is het normaal. Sommigen besteden hun geld aan een nieuwe garderobe iedere maand of nieuwe make-up, een tripje naar de kapper om het haar een ander kleur te geven of een hobby. Ik doe niet mee aan bovenstaande. Ik heb nog kleding in mijn kast van 4 jaar geleden. Niets mis mee en het ziet er nog prima uit. Daarnaast heb ik nog dezelfde schoenen van 5 jaar geleden want mijn voeten groeien niet en ik verzorg mijn schoenen prima, dus aanschaf van wat nieuws vind ik overbodig. Ik heb net mijn tijdschrift abonnement opgezegd want eigenlijk vond ik het al een tijdje zonde: ik ben een snelle lezer en dat tijdschrift had ik binnen 20 minuten uitgelezen. Boeken koop ik ook nauwelijks want ook die lees ik binnen een dag uit-mits het een goed boek is- en daarna zet je hem bij het oud papier. Ik behoud wél mijn bibliotheek abonnement want ik ben dus dol op lezen en je kan mij niet blijer maken dan een trip naar de bibliotheek. Kortom, ik geef niet zoveel uit als de gemiddelde vrouw en bewaar mijn geld liever voor een personal trainer.

Ik heb veel geleerd en te danken aan mijn personal trainer. Het belangrijkste is dat je niet mag opgeven en er altijd een andere weg is. Als ik deze instelling niet had gehad, denk ik dat ik momenteel erg zwaar zou zijn en er niets aan zou hebben gedaan. Zij was mijn rots, als ik niet lekker in mijn sportieve vel zat app’te zij altijd op het juiste moment. Mijn wekelijkse, en later twee-wekelijkse trips naar haar plande ik om mijn werktijd heen en zorgde ervoor dat ik in de sportieve aura bleef. Daarnaast heeft zij mij de liefde voor het spinnen gegeven. Ik viel als een blok voor deze sport en nam mijn eerste les toen zij deze gaf. Nu, bijna 5 jaar later heb ik de opleiding tot spinning instructeur gevolgd en zoek ik regelmatig naar spinning marathons. Zo heb ik in maart een marathon gespint voor het goede doel van 4 uur en mag ik volgende maand weer op die fiets, maar deze keer voor 6 uur. Ik heb er zin in en de locatie, de oude Fokkerhallen in Den Haag, is waanzinnig!

Ik ben er niet trots op maar de laatste jaren schommel ik enorm vaak in mijn gewicht. Van een fit en gezond gewicht naar een te vol gewicht. Mijn personal trainer bleef altijd naast en bij mij en gaf nooit anders aan als: “ik geloof in jou”, zelf als ík er niet in geloofde. Door drukte op mijn werk maar zeker ook in mijn hoofd zakte de frequente bezoeken naar een dieptepunt. Toen ik vier maanden geleden weer bij haar aanklopte, gaf zij voorzichtig aan dat het wellicht goed zou zijn om op zoek te gaan naar een andere weg. Hij kwam niet binnen.

Maart. Ik besluit dat er wat moet gebeuren en voel dat het elders moet zijn. Ik ga op zoek en ga met veel zin maar ook tegenzin naar een andere personal trainer voor een intake. Op het moment dat hij binnenkomt en mij een hand geeft, zegt hij: “we gaan naar buiten, lopen”. Ik dacht alleen: ‘shit, daar had ik niet op gerekend, ik heb geen sport bh aan’. Hij ziet de lichte paniek in mijn gezicht en zegt “we gaan de intake deels wandelend doen” en ik ben direct weer gerustgesteld. Na een vol uur zit ik weer in de auto, richting de Primark met mijn moeder en weet ik: ik ga ervoor! Ik weet nog niet hoe ik het ga betalen maar ik lees momenteel een boek over de Wet van de Aantrekkingskracht en weet dat het goed gaat komen.

Nog geen maand later. Inmiddels ben ik er middenin en had ik geen flauw idee wat mij te wachten stond. Maar goed ook want het is niet prettig. De smoothies in de ochtend moest ik voorlopig vaarwel zeggen en ik kreeg een voedingsschema mee, iets wat ik heel prettig vind. Ik moet van iedere maaltijd die ik nuttig een foto maken en app’en naar hem toe. Als ik te laat ben of er te weinig op mijn bord zit, krijg ik het te horen. Twee keer in de week heb ik een 1 op 1 sessie met hem en twee keer in de week moet ik zelf aan de bak met een body pump les van een uur per keer. Én natuurlijk moet ik ook daar een foto van maken. Een spinningles tussendoor is leuk, maar telt niet. Hij schreeuwt, is streng, en als ik niet op tijd bij de volgende oefening ben moet ik vijf keer opdrukken. Hij laat mij buiten hardlopen met gewichten aan mijn enkels en als ik hardloop praat hij met opzet tegen mij en moet ik hem terug beantwoorden want praten tijdens het hardlopen is belangrijk. Vindt hij. Over zes maanden moet ik 10 km moeten kunnen hardlopen, zonder een pauze tussendoor. Ik ken hem nauwelijks en weet dat hij aardig is maar ik vind hem lang niet altijd even leuk. Ik eet nieuwe dingen zoals griekse yoghurt, goyibessen en chia zaad, ik drink opeens kokosmelk of amandelmelk en sta in de avond een uur in de keuken om mijn eten voor de volgende dag klaar te maken. Ik sta iedere ochtend om 6 uur op want tussen 7 en 8 in de ochtend moet ik ontbijten. En een foto sturen natuurlijk. Zo ook vandaag op tweede paasdag en gisteren op de 1^ste paasdag. Ik heb spierpijn op plekken waarvan ik niet wist dat ik daar spieren had.

het nieuwe ontbijt

sporten op 2e paasdag om 8 uur a.m.

2x in de week thuis een les

Het voelt nog raar, zo switchen van de ene naar de andere trainer. Maar de tijd was rijp, voor beiden en ik heb een mooie start gekregen een jaar of 4½ geleden. Vol overgave ben ik gestart aan dit nieuwe avontuur en ga ik ervoor. Anders wordt er tegen mij geschreeuwd en daar kan ik weer niet zo goed tegen.

Wordt vervolgd…