Ironisch noemde mijn beste Luis dit. Hoe voorzichtig ik ook ben (extreem voorzichtig): mijn covid uitslag kwam gisteren terug en het woord positief stond vetgedrukt. Na 11 eerdere testen, was het deze keer raak. Opgelopen op een externe plaats waar ik 1 uur vergadering had. Ik volgde alle instructies op,  maar één van de 4 personen die er was bleek positief besmet. Ik ontving er donderdag een mail over en ondernam direct acties. Ik had nog geen klachten maar de klachten kwamen op dag 5. Vrijdag dus. Ik had mij al aangemeld voor een test de dag erop maar jeetje, ik heb mij zelden zo beroerd gevoeld als die vrijdag. Ik werk dus voornamelijk vanuit huis, maar voor dit uurtje moest ik echt even op locatie zijn. Daarna reed ik weer naar huis.

Het begon met een vreselijke hoofdpijn. Toen ik dit meldde bij de GGD zei de beste meneer (hij leest ook maar wat op zijn instructieblaadje staat): “nee mevrouw, hoofdpijn staat niet op het lijstje met symptomen”. Toen bleek ik koorts te hebben. Heftige koorts: het piekte tot 40,5 graden! Ik trilde als een rietje en kon niet stilliggen. Ik sliep onder een hele dikke deken, had een dikke pyjama broek én een dikke coltrui aan met dikke sokken, toch kreeg ik het niet warm. Van mijn man moest het raam open, iets met ventileren maar ik was er niet blij mee. Toen ik voor de zoveelste keer die nacht wakker werd, zweette ik als een otter en deed ik op mijn ondergoed na, alles uit. Toen was ik wel bij met het raam wat open stond.

Positief getest op corona dus. Of La Rona, zo noemen ze het op Curaçao ook. Ironisch want ik volg alle instructies van Mark en Hugo op. Plus nog een beetje. Er komt echt praktisch niemand bij ons en ik ga ook nergens naar toe. Als er iemand bij ons komt, is het maar 1 persoon per dag. Ik ben moe van die mensen die toch proberen om hun eigen gemaakte regels door mijn strot te duwen. Nee, het is niet dat ík mij er niet comfortabel bij voel, het is een duidelijke regel. En please, hou op met ‘het is maar een advies’, het is ter bescherming. Niet alleen van mij maar ook van jullie zelf! Maar vooral: rot vanaf nu écht op met ‘het is gewoon maar een griep’. Hoe erg dit ook klinkt: raak dan maar zelf besmet. Want ik heb héél vaak griep: iets met een zwak immuunsysteem (ik heb mezelf ook niet voor niets zo vaak moeten laten testen) dus ik weet echt hoe griep voelt. Maar believe you me: dit voelt écht niet aan als een gewone griep. Toen ik de GGD vandaag aan de telefoon had en ze mij belden voor bron- en contact onderzoek startte de aardige meneer (die ik 45 minuten aan de lijn had) met de allereerste vraag hoe het met mij ging. Nou, geschokt dus maar vooral: ik voel mij ziek! Toen hij hoorde hoe hoog mijn koorts was, was hij verbaast en vroeg hij waarom ik de huisarts niet had gebeld want 40,5 graden koorts is echt best wel hoog. Dus zó hoog kan je koorts zijn. Dus nee, het is NIET net als een gewone griep.

Het vervelende met corona is het volgende: ik noem het Russische roulette. Je weet namelijk niet in welke vorm je het krijgt. Je kan geen klachten hebben, hele milde klachten of toch wel pittige klachten. Ik verdeel mijzelf in deze laatste categorie. Ik heb zelden zoveel spierpijn gehad, zelfs toen ik in mijn oog wreef vanmorgen deed het pijn. En ik heb soms het gevoel dat mijn hersenen uit mijn schedel willen springen, zó flink bonkt het in mijn hoofd. En dat trillen was ook geen pretje. Soms zweet ik zoveel dat ik maar weer onder de douche moet springen maar dat betekent dan ook weer de douche schoonmaken want ik loop alleen de kamer uit met schoonmaakdoekjes in mijn hand om alles wat ik aanraak, schoon te poetsen. Heel vervelend dus. Maar er resteert nog een categorie en dat is in het ziekenhuis belanden. Ik ben als de dood om dáár terecht te komen. Ik eet gezond, ik probeer echt zo goed als het kan te bewegen maar ik ben gewoon vaak ziek. Daarnaast ben ik niet de slankste, allemaal dingen die tegen mij werken. Je weet het gewoon niet en daarom ben ik extreem voorzichtig en wilde ik geen corona. Maar heb ik het toch gekregen. Gelukkig herleidbaar. En doordat ik mij echt aan de maatregelen houd, kon ik aan die aardige GGD meneer zeggen dat ik sinds maandag niet in een supermarkt ben geweest, niet bij vrienden of vrienden bij mij (ik heb mijn bff Lis echt al zeker 4 maanden niet gezien!!) dus het was vrij gemakkelijk voor deze meneer (geen dank!).

Risico van het vak: ik ga maar bij 1 cliënt langs en heb sinds 3 weken 1 uur per week een extern overleg. En nét hier heb ik het opgelopen. Ondanks de maatregelen. Ik had het niet kunnen voorkomen. Ik laat het ook los, geen idee of de besmetter zich wel keurig aan de maatregelen houdt maar het is er nu. En ik deal ermee. Het brengt wel een hoop gedoe met zich mee. We zitten allemaal in quarantaine: alles schuift op: mijn zoon zou deze week beginnen met de procedure voor het verwijderen van zijn beugel. Dit schuift op. Ik zou mijn belastingaangifte doen. Dit schuift op. Mijn man is net een week geleden begonnen met zijn nieuwe baan: op dag 6 kan hij al niet komen werken (hier voel ik mij het meest schuldig over). Maar het allervervelendst: over een week moeten we bij de notaris zijn om te tekenen voor ons nieuw huis. En je begrijpt het, daar wil ik heel graag bij zijn. We blijven optimistisch.

Het hebben van corona maakt ook een hoop duidelijk. Ik zie een duidelijk verschil in hoe behulpzaam en lief mensen zijn en hoe anderen ermee omgaan. Ik zie een duidelijk verschil in de Surinaams/Antilliaanse reacties en de anderen. Ik ben zelf anders opgevoed. Ik had direct gevraagd waar ik kon helpen, of ik boodschappen voor de deur moest zetten, of ik wat kon betekenen. Toen mijn bestie corona had, belden we dagelijks. Ik vroeg haar of ik boodschappen voor de deur moest leggen, al woont ze 45 minuten van mij vandaan. Zij belde mij direct op gisteren en vanmorgen. Maar ik krijg ook korte berichten als ‘beterschap’ en ‘sterkte’. En dat is het dan. Ik ga mij er verder niet over opwinden want het maakt voldoende duidelijk. Ik ben niet altijd de snelste maar wel 1 van de betere in dingen onthouden. Het staat opgeslagen. Tot nu toe ben ik positief. Ik ben zo opgevoed en ik kan ook lachen, ondanks dat het pijn doet. Ik voel mij bevoorrecht dat ik nu pas corona heb en niet 2 maanden geleden toen mijn schoonzus Mila zo ziek was. Ik wilde kostte wat het kostte er zijn voor mijn broer als ze zou komen te overlijden. En dit is gelukt. Ik kreeg net op mijn kop van Luis (naast mijn bff ook kapper). Hij zei: “ga douchen en zet je haar in een nette staart want je moet er gewoon verzorgd uitzien”. Toen mijn familie dus door de teststraat ging vandaag ben ik gaan douchen en heb ik mij gefatsoeneerd. Ik had niet echt een herboren gevoel maar ik zag er wel herboren uit (het was vanmorgen niet best).

Voor nu gaan we uit van het beste. En blijf ik iedere morgen het volgende roepen: “Goedemorgen zonder zorgen”. Want het leven is mooi en mag, nee móet, gevierd worden. Dit was een wens van mijn schoonzus Mila die onlangs overleed. Dus zal ik haar advies maar opvolgen.