Gemist!

Afgelopen week hadden mijn kinderen voorjaarsvakantie. Nu zijn mijn man en ik geen type die onze koffers pakken en direct vliegen naar één of ander warm oord voor een week. Niet dat het mij niet verkeerd lijkt maar 1) ik heb serieuze vliegangst, 2) wat een bedragen allemaal voor één week en 3) ik spaar mijn geld liever om naar Curaçao te gaan. Laat staan dat ik de kou zou opzoeken om te gaan skiën. Maar goed, terug naar de voorjaarsvakantie. Mijn kindjes hadden een weekje vrij en wij hadden niet echt plannen. Omdat wij geen opvang voor onze kinderen hebben verdeelden mijn man en ik de vrije dagen van de kinderen 50/50.

Zo gingen zij zondag met hun papa naar de film terwijl ik thuis lekker in bad kon en de gordijnen van mijn dochter eindelijk hang klaar kon maken. Op dinsdag besloot ik spontaan vrij te nemen en reed ik met mijn kindjes naar Madurodam. Pas toen wij daar aankwamen, vertelde ik waar wij naar toe gingen. Zij blij, ik blij. Woensdag gingen wij met z’n allen, incluis manlief, naar Amsterdam om ijsbeelden te bewonderen. Het was mooi, maar koud. Had ik al gezegd dat het koud was? Ik was blij toen het voorbij was. Donderdag gingen ze een dagje logeren.

Dochterlief had als wens geuit om in de vakantie bij neefjes F. en R. en nichtjes T. en L. te logeren. Het moest wel in goed overleg want neefje F. is nog maar net 9 weekjes oud en het is zonder onze kindjes erbij al best wel druk in het gezinnetje met 4 kindjes. Maar tante N. en oom J. vonden het ontzettend gezellig als onze kindjes kwamen logeren en dat mocht donderdag. Omdat ik op die dag wel aan de bak moest op het werk maar mijn man thuis was, had mijn man met zijn broer afgesproken dat oom J. de kindjes zou ophalen. Ik belde ze nog net op tijd om 6 uur voor ze waren opgehaald en toen ik een uurtje later thuis kwam, was het thuis muisstil. Zeer bijzonder. Ik snakte naar een douche en deed direct mijn geliefde onesie aan. Daarna installeerden mijn man en ik ons op onze bank, nog steeds was het stil in huis, en bestelden wij zomaar eten. Ze kwamen het nog brengen ook! En het leuke ervan was: wij aten ons avondeten terwijl wij naar tv keken! Net als toen wij nog geen kinderen hadden.

Het bleef stil in huis en om kwart over negen ’s avonds had ik niets meer te doen! Dus pakte ik mijn laptop en ging op bed wat zitten Netflixen en huiswerk doen. Dat hield ik vol tot net voor twaalven ’s avonds en viel toen in een rustige slaap. De volgende ochtend werd ik precies om negen uur wakker. Negen uur! Normaal staat dochterlief rond zeven uur al naast of in mijn bed. Net op het moment dat ik wakker werd, begon mijn spinning les. Ik besloot om toch even op te staan om een smoothie te maken maar ging daarna weer naar bed en viel weer in slaap. Ik viel weer in slaap! Om rond half 12 weer wakker te worden want wij verwachtten onze kinderen na de lunch weer thuis. Omdat ik allemaal leuke foto’s ontving van oom J. en tante N. van de kindjes bij een museum app’te ik toch maar even of ze bij ons kwamen avondeten waarop ik als antwoord kreeg dat dat niet zo handig was en of het okay was of onze kinderen ook konden blijven eten. Ik denk dat ik nog nooit zo snel JA heb getypt in een app. Dat was nog een paar uurtjes voor onszelf! Ik pakte een lege tas en reed op mijn gemak naar de bibliotheek, een favoriete plek. Ik had in een razendsnel tempo 8 boeken bij elkaar geschraapt en reed naar de supermarkt om alle ingrediënten te halen die nodig waren om een lekkere maaltijd voor mijn man en ik te maken. Terwijl mijn man en ik aan de eettafel (ja, deze keer zaten wij aan tafel) zaten te eten, genoten wij van de stilte om ons heen. Het beviel ons beiden dat wij ongestoord een maaltijd konden opeten en nog gezellig konden praten ook. Ik vroeg hardop of het niet een goed idee was om onze kinderen in te schrijven voor een logeerhuis. Je weet wel, zo een logeeradres waar je (ADHD/autistisch/erg druk) kind een weekend per maand mag logeren zodat je als ouder wat lucht en ruimte krijgt.

Het logeerhuis bleef even in ons hoofd spoken maar al snel concludeerden wij dat het eigenlijk wel welletjes was geweest en wij onze kinderen wel erg misten. Gelukkig hoefden wij niet te lang meer te wachten want een klein half uurtje later waren onze twee heerlijke lieve kindjes thuis. Gemist, maar ook wel genoten van 23 ½ uurtjes zonder onze kindjes.

Op naar de volgende logeerpartij!