Lieve Mila,

Vandaag staarde ik veel uit het raam. Kijkend naar de sneeuw. Denkend aan wat je niet lang geleden zei: “Ik kom op bezoek als je verhuisd bent”. Met mijn gedachte bij jou. Want je bent er niet meer.

Op een donderdagmorgen heen gegaan: wetende dát het zou gebeuren, hopende dat het nog ver weg zou zijn. Maar bedenkend dat dit niet de realiteit was. Want je bent er niet meer.

Hals over kop vertrok ik naar Curaçao. Ik nam Sara mee voor Ziva. Binnen enkele dagen kwamen er mensen uit Dubai, Amerika, Bonaire en Nederland. Anderen waren er in gedachte bij. Of konden je prachtige begrafenis online volgen. Dát je al een draaiboek klaar had liggen wisten we. Maar dat wij bijvoorbeeld maar 1 belletje hoefden te plegen naar de bloemist, je naam hoefde op te noemen en de rest uit onze handen werd genomen, had ik niet verwacht. Op de ochtend van de begrafenis werd ik enorm vroeg wakker. Ik keek er niet naar uit maar het moest. Ik wist niet wat ik kon verwachten maar het was precies jij.

Je lag er in je trouwjurk. Net als ‘Sleeping Beauty’. Met je prachtige zelf gemaakte schilderijen in de zaal. Met je zelf geregisseerde bijeenkomst. Met prachtige bloemen om je heen. Af en toe zagen we je nog even praten op het scherm: wat uitleggen over een schilderij. Alsof je er gewoon was. Je beste vrienden en je neefje brachten je op het laatst naar buiten. Jimmy had een confetti kanon voor je geregeld. Net als bij je bruiloft. Het had zo moeten zijn.

Achteraf hoorde ik dat er een drone boven de rouwstoet vloog. Om alles op te nemen voor degenen die er niet bij konden zijn. Groots. Zoals je het had gewild.

Negen dagen was ik er. Negen dagen dat ik Ziva zag. We hebben gezwommen, taarten en pannenkoeken gebakken, veel ijsjes gegeten. We hebben Ziva iedere dag opgehaald van school, ze hebben Tik Tok dansjes gedaan, ik heb haar haar mooi gevlochten. Waar ik mij eerst zorgen maakte om Ziva, heb ik in deze dagen gezien hoeveel liefde om haar heen hangt. Hoe zij tegen mij zei dat jij als mama álles als eerste weet want- “mama is in mij dus weet alles als eerst”. Ik heb gezien hoe sterk Jimmy is, hoeveel liefde er door jullie huis stroomt. Hoeveel je zussen Blancaflor, Hilda, Nelly en je broer Donald maar zeker ook je vrienden én je collega’s van je houden.

Lieve Mila. Je bent er niet meer maar je bent er toch. Voor altijd. En ik zal je verzekeren: we gaan je nooit/never/nunka vergeten. We gaan er voor elkaar zijn. De mijlpalen halen waar je zo graag naar uitkeek: als Ziva 10 wordt. Als ze 16 wordt. Welke mijlpaal dan ook: we will celebrate it!

We gaan het leven vieren. Genieten van álle momenten die ons gegund zijn. Genieten van het leven- iets waar je heilig in geloofde. Rust zacht: het is je enorm gegund en je hebt het verdient.