Op deze dag vieren velen Kerst. Of tellen ze hun zegeningen. Een extra dag om stil te staan bij al het moois om hen heen.

Op deze dag werd ik lekker aan de late kant wakker. Stond ik op, ging ik douchen, deed een schone pyjama aan, draaide ik een wasje, ruimde de vaatwasser uit, ruimde een beetje op in huis en stak ik twee kaarsjes aan voor 2 mensen. Eigenlijk voor iedereen die niet meer onder ons is maar wat ik wel graag zou willen.

Op deze dag vier ik mijn vader zijn verjaardag: 88 zou hij vandaag geworden zijn. Ik denk aan mijn vader, ons samenzijn om de kerstboom heen: mijn eerste herinneringen zijn dat de kerstboom buiten op de patio stond, later stond de kerstboom in de woonkamer. Met veel cadeautjes eronder; vaak had mijn vader zijn eigen cadeautjes gekocht. Voor degenen die hem kenden: sokken, zakdoeken en ondergoed. En werd er aan iedereen gedacht maar een beetje extra aan hem.

Op deze dag denk ik aan de mooie herinneringen, halen we deze op, denk ik met een beetje (veel) heimwee aan mijn dushi Korsow waar ik momenteel even niet kan zijn, dankzij covid-19. Maar gelukkig leven we in 2020 dus op deze dag video-belde mijn zusje met mij en kreeg ik peuterneefje Imani te zien: spelend met zijn eerste lego. Hij gaf mij kusjes, speelde lekker door, liet mij zijn voetbal zien, zei hij dat hij kan voetballen en speelde lekker door. Ik sprak erna met mijn zusje, daarna met mijn moeder en daarna gingen we cadeautjes uitpakken.

Op deze dag heb ik ook tranen moeten laten. Want heb ik net een begrafenis geregeld- online dus corona proof- samen met dierbaren van mijn vrijwilliger opa. Gisteravond overleden aan covid. Al was hij net 5 weken geleden 85 geworden, ik had hem nog dolgraag willen blijven bezoeken. Met een slagroomgebakje erbij. Hij was zelf zo voorzichtig, ging nergens naar toe want kon niet meer lopen. Maar door een uitbraak in het verzorgingstehuis raken zoveel kwetsbare mensen besmet en overlijden er zoveel. Ik heb het er erg moeilijk mee. De oma van mijn man is namelijk een week geleden ook overleden door covid. Ze woonden in hetzelfde verzorgingstehuis. Ook zij was zo voorzichtig. En dan doet het pijn als anderen het niet zijn.

Ondanks de droge en verse tranen maak ik er wat van. Want op deze dag zitten we als gezin in quarantaine. We zijn allen (eigenlijk met uitzondering van mij) in nauw contact geweest met iemand die covid blijkt te hebben. En hebben ons gisteren preventief laten testen. We zagen het ritje naar de teststraat als een uitje. Ergens om naar toe te rijden, ergens om naar toe te gaan. De teststraat was gezellig versierd en ik heb respect voor alle GGD-medewerkers die dagelijks en dus ook op Kerst klaarstaan voor allen die getest moeten worden. De ene keer een enkeling maar gisteren net als ons en heel gezin. Ze waren lang bezig want er moesten 4 mensen getest worden en aangezien het voor mij en mijn man niet de eerste keer was, wisten wij waar wij aan toe waren maar voor de jongste was het de eerste keer dus was er meer uitleg nodig.

Vandaag was dus ook in vlagen verdrietig want ik werd geconfronteerd met vragen als: welk muziek draaien wij op zijn crematie? En welke bloemen vond hij mooi? Maar ook ‘wie wilt er wat vertellen?’ en al kende ik hem pas 5 jaar, hij heeft een speciale plek gekregen in mijn hart. Dit jaar was een moeilijk jaar omdat ik maart beperkt langs kon en langs ging- juist om hem in bescherming te nemen maar dat maakte de eenzaamheid alleen maar nog groter. Waar ik mij echter momenteel aan vasthoud zijn al die mooie keren dat ik langsging, altijd met een gebakje. Soms week ik af van de enige echte slagroomgebak van dezelfde bakker, soms liet ik hem wat anders proeven maar hij was hoe dan ook erg blij en bleef iedere keer maar vertellen dat ik hem zo verwende. Mijn antwoord was dan ook altijd hetzelfde: “U verdient het om verwend te worden”.

Omdat het allemaal nog zo vers is, voel ik mij momenteel machteloos en voel ik mij nog behoorlijk verdoofd. Maar aan de andere kant ook behoorlijk sterk want hij verdient een mooi en waardig afscheid en daar gaan wij samen voor zorgen.

En kerst vieren in quarantaine is eigenlijk behoorlijk chill. Ik loop al de hele dag in lekkere warme kleding, we doen als gezin gewoon ons ding en niemand is momenteel welkom en dat is wel erg fijn.

Ik wens jullie allen mooie, warme maar vooral ook veilige dagen toe. Fijne Kerst.