Opruim mania! Before (I threw alot away) picture

Ik ben al enkele dagen ziek. Een griep die ervoor zorgt dat ik niets anders wil dan slapen. En uitrusten. Maar als moeder heb je die luxe niet. Behalve als je een oppas hebt die Kim heet. Afgelopen vrijdag moest ik eigenlijk werken maar op advies van mijn man zei ik mijn afspraak af. Ik had de week daarvoor onze oppas geboekt want naast dat ik moest werken, had ik ook een sollicitatie gesprek.

Maar ik werd dus behoorlijk beroerd wakker en ging niet naar het werk. Had ik dan onze oppas nodig? Ik vond het onnodig maar mijn man vond het verstandig. En uiteindelijk was ik hem ook zeer dankbaar voor zijn (dwingend) advies. Want terwijl Kim beneden mijn kinderen zoet bezig hield, sliep ik mijn roes uit. Ik schraapte precies genoeg energie bij elkaar om naar mijn sollicitatiegesprek te gaan. Om daarna weer terug te komen om op mijn bed te gaan liggen.

Als ik ziek ben, ben ik erg gevoelig voor van alles en nog wat. Licht. Maar ook extra harde geluiden, want bonkende hoofdpijn natuurlijk. Drukke kinderen want politie agent spelen. Maar ook troep en spullen die niet op hun vaste plek zijn.

Ik knap heel langzaam op. Voel mij nog niet 100% maar inmiddels draai ik weer met het gezin mee. Dat betekent, niet meer de hele dag liggen op bed maar opstaan en gaan met die banaan! Wasjes draaien, koken, kleine boodschapjes doen, proberen om de schade op werkgebied in te halen, etc. Maar ook om te proberen om weer orde in ons huis te krijgen. En daarmee bedoel ik troep op te ruimen.

Zo heeft dochterlief afgelopen week besloten om van haar klein kamertje een hut te bouwen. Dat betekent haar hoogslaper voor haar deur te slepen (zij is sterk) en alles onder haar bed tevoorschijn te toveren. Gek worden mijn man en ik ervan. Want naast het opruimen van de spulletjes waar zij niet mee speelt, vindt mijn man ook een dienblad met crackertjes, koekjes en lege bekertjes want de inmiddels opgedroogde appelsap plakt op haar vloer. Vandaag was ik het zat.

Zoveel spullen waar zij niets mee doet. Want je moet eens weten, onze dochter heeft geen interesse in speelgoed. Knap lastig voor een zevenjarige en haar ouders. Maar dat was een andere blog. Toch had zij veel spullen in haar kamer. Téveel voor iemand die er niets mee doet dus werd het tijd om op te ruimen. Hetzelfde gold voor die leuke witte ladekast in onze woonkamer. Ik pakte de skippybal van boven die ook onder haar bed woont en ging erop zitten (nasleep van de griep is een hele vervelende en pijnlijke rug). Alle spulletjes behalve haar bed en kledingkast stalde ik uit in onze woonkamer en ik begon te sorteren. Ik wist dat ik mij op zeer glas ijs bevond want normaliter voeren mijn man en ik deze activiteiten uit als de kinderen slapen. Maar vandaag had ik daar geen geduld voor. Het moest opgeruimd worden en wel nu. Of de kinderen nu in de woonkamer liepen of niet. Dat het een drama zou worden wist ik op de voorhand maar ik zou het risico nemen. Ik was ook van plan om er een snelle actie van te maken.

Het resultaat? Ik heb 3 tassen vol met spullen weggegooid. Af en toe renden de kinderen naar buiten om te voetballen en dan pakte ik mijn kans en gooide ik de spullen snel in de kliko. De komende dagen, totdat het vuilnis weer wordt opgehaald mogen de kinderen zelf niets in de vuilnisbakken gooien omdat zij dan kunnen zien wat er weggegooid is. Want zij zijn het nooit eens met wat er weggegooid wordt. Toen ik daarmee klaar was en tevreden genoeg was met waar ik allemaal afstand van gedaan had, ging ik verder met het schoonmaken van de koelkast. One of my less favourite things to do.

Inmiddels zit ik op de bank in mijn panda pyjama pak. Wit en heerlijk warm. Uitgeput maar met een tevreden en opgeruimd gevoel in mijn hoofd. Hopelijk knap ik snel op want het is behoorlijk vermoeiend om ziek te zijn. Het positieve ervan is dat ik 5 wasjes heb gedraaid, alles heb opgevouwen, speelgoed heb weggegooid en het dus overzichtelijker is in mijn dochter haar kamertje en een schone koelkast eraan heb overgehouden.

Het is iets over negen in de avond en ik denk dat ik vandaag vroeg mijn bed in kruip.

Opruim mania. After (I threw alot away) picture