En dan is het opeens zover. Iets waar ik al minimaal 5 maanden mee bezig was qua voorbereiding. Mijn sabbatical is officieel gestart en onze kinderen zijn vandaag begonnen op hun nieuwe school. Oorspronkelijk was het het idee dat mijn man of tussendoor of aan het eind van mijn afwezigheid zou komen maar omdat wij merkten dat vooral onze dochter het wel heel moeilijk vond om 3 maanden zonder haar vader te zijn, besloten we vorige maand dat hij direct mee zou komen. Als verassing. En zo gebeurde het dat hij ons afgelopen zaterdag ‘wegbracht’ naar Schiphol en terwijl wij gingen inchecken, wij zomaar het nieuws brachten dat papa ook mee zou gaan. Superspannend maar vooral hele blije gezichten.

Ook niemand op Curaçao hadden wij het verteld dus voor iedereen was het een aangename verassing (hopen we). Nu voelt het nog aan als een vakantie aan maar aangezien ik niet van stilzitten hou, verwacht ik dat ik binnenkort weer lekker in de flow zal zitten. Aan de andere kant, de laatste keer dat ik echt vakantie had, was afgelopen oktober. Na zoveel maanden wellicht toch tijd voor een paar weken vakantie.

Maar wat ben ik allemaal van plan nu ik hier ben? Het antwoord is: ik heb (nog) geen idee. Natuurlijk weet ik dat ik mijn online oudercursus ‘stressvrij opvoeden’ ga afronden, verder aan mijn boek wil schrijven, hopelijk wat lezingen kan houden voor ouders of professionals maar vooral: genieten van mijn familie en mijn kinderen. De Niets Moet, Alles Mag mentaliteit is heerlijk! Daarnaast wil ik ook reizen met de kids, een beetje Bonaire laten zien, misschien wel een keertje naar Aruba: why not?

We zullen het zien en ik zie het vooral als een verrijking voor onze kinderen. Vanmorgen hadden wij allen het echt even moeilijk toen wij de kinderen achter moesten laten op een compleet vreemde school met vreemde kinderen en leerkrachten maar we hadden er een goed gevoel bij. Daarnaast wisten wij dat ze snel zullen wennen en nieuwe vriendjes gaan maken. Sterker nog, komende donderdag heeft dochterlief al een playdate op het strand met een leeftijdsgenootje die ze vanmorgen vroeg pas voor het eerst zag! Ik zal jullie allemaal via de blogs zeker op de hoogte houden van deze mooie ervaring. Ik blijf dus bloggen want schrijven is en blijft mijn ding. En intussen, genieten wij van alle kleine en grote momenten en van elkaar.