En toen, toen moest ik echt toegeven dat deze geweldige ervaring op papier voorbij is. Maar zeker niet in mijn hoofd. Man o man, what a ride. Wat een ervaring. Voor degenen die mij onder andere op instagram (@vanessabbatical) volgen, ik heb uiteraard zoveel mogelijk foto’s gedeeld maar de woorden horen er bij en die geven deze ervaring een verhaal en laten de sabbatical leven.

Gisteren nog vroeg iemand mij waarom ik een sabbatical nam. Deze persoon was niet de enige, en zal ook vast niet de laatste zijn die mij deze vraag stelt. Was het om tot rust te komen? Had ik een burn-out en moest ik er even uit? Had ik genoeg van het werken? Het antwoord is nee, nee en nee! Ik zag deze kans en pakte het direct. Nooit eerder associeerde ik mijzelf met een sabbatical. Sabbaticals waren voor mij een ver van mijn bed show. Een activiteit voor avonturiers. Mensen die een jaar lang gingen reizen, ontdekken, back to the basics gingen. Allemaal geweldig én mooi maar niet iets wat wij als gezin ambitieerden. Nope, het was eigenlijk heel simpel: ik had in 2017 superveel overuren gedraaid en in plaats van het laten uitbetalen dacht ik: let’s think and act out of the box. Let’s take a mini sabbatical!

Het was een hoop geregel. Want ik was niet van plan om in Nederland te blijven. Als je gek doet, doe dan goed gek. En ga weg. Dus besloot ik naar mijn ‘thuis’ te gaan; naar Curaçao. Ik was van plan om de kinderen mee te nemen, ze deze geweldige onvergetelijke ervaring mee te geven want deze sabbatical zou in het teken staan van ervaringen. Leuke dingen doen, nieuwe ervaringen opdoen, live each day like it’s your last and yes, that’s just what we did.

Het begon met het tijdstip. Ik hoefde niet lang na te denken wanneer we zouden gaan. In een tijdsvak van 3 maanden zouden er op Curaçao alleen maar mooie dingen gebeuren en ik was van plan ze allemaal mee te gaan maken. Voor het eerst samen zijn op de sterfdag van mijn vader, mijn nichtje Ziva haar verjaardag, vaderdag, Imani zijn 1^ste verjaardag, mijn moeders verjaardag en tot slot, de bruiloft van mijn zusje. We hadden er allemaal enorm veel zin in. Maar tussendoor hebben we ook andere prachtige ervaringen meegemaakt en leuke dingen ondernomen. De kinderen gingen er naar school: wat een bijzondere ervaring! Nadat de lokale school met vakantie ging, hadden ze in Nederland officieel nog school. Dus mocht ik mijn kinderen thuisonderwijs geven. 2 weken lang. Ik begon de breuken en staartdelingen weer leuk te vinden! Ze kregen knutsel les en we gingen op schoolreisje waar ze en les kregen in de geschiedenis van Curaçao, de slavernij, biologie en de Curaçaose natuur. Ze hebben enorm veel gespeeld met nieuwe vriendjes en vriendinnetjes en met hun nichtjes. Ze zwommen soms 3 keer op een dag. We mochten op bezoek bij de dolfijnen en leerden enorm veel over ze van hun dierenarts: wát een bijzondere ervaring was dat: magische en prachtige dieren. De kinderen gingen er op een zomerkamp waar ze van lego bestuurbare robots maakten. We wonnen er een sessie om te bellyakken in de open zee: op je buik kayakken.

We gingen enkele dagen naar Bonaire waar we zeeschildpadden, flamingo’s, zoutpannen en ezels zagen. We gingen naar Westpunt, waar de mooiste stranden van Curaçao zijn en genoten van de heerlijke mintgroene en lichtblauwe zee. De kinderen hebben ontelbare ijsjes gegeten. We deden als gezin mee aan de jaarlijkse colourwalk en kwamen in regenboogkleuren terug naar huis. We hebben heerlijk ge’bbq-ed in de achtertuin van mijn moeder. De kids gingen naar de film. We maakten een jaarlijkse buitenspeeldag mee. We vierden de Dag van de Vlag, dia di Bandera en zaten letterlijk tegenover de koning en koningin. De kinderen deden mee aan een leuke speurtocht: ouders waren niet toegestaan. We gingen 3 dagen lang naar een Latijns-Amerikaanse boten festival. Ik leerde mijn kinderen over Tula. We gingen naar de boekenbank. We gingen naar een Veganistische markt. We ontdekten de nieuwe strandjes.

We hebben zo vaak gezwommen met Imani. We mochten een week lang op hem passen toen zijn ouders genoten van een welverdiende vakantie. We waren erbij toen hij voor het eerst in zijn handjes klapte toen we ‘klap eens in je handjes’ en ‘olifantje in het bos’ zongen. Toen ik hem vertelde dat hij die blaadjes niet in zijn mond mocht stoppen omdat ze vies waren, zei hij opeens ‘viessss’. Hij werd 1 en we hebben heel hard voor hem gezongen. Zijn ouders gingen trouwen en we mochten erbij zijn. We hebben genoten, ik heb gehuild, Imani was de ster van het feest, ondanks dat hij ziek was.

Ik heb genoten van het niet werken maar ik heb toch gewerkt. Ik heb voor mijn eigen bedrijf leuke activiteiten mogen doen. Zo gaf ik een lezing aan ouders over positief opvoeden en het geven van regels en grenzen. Ik werd gevraagd of ik voor een coach opleiding 2 gastlessen wilde verzorgen. Ik werd gevraagd of ik bij een lokaal tv programma aanwezig wilde zijn om te praten over de effecten van armoede op kinderen. Ik werd gevraagd of ik een webinar wilde geven over stressvrij opvoeden en of ik voor de Jeugdgezondheidszorg medewerkers een lezing wilde geven. Allemaal leuke projecten die ik volgens de pay-it-forward methode gaf. Ik wilde teruggeven aan mijn eiland en deed het allemaal heel graag en kosteloos.

Dus ja, ik heb gewerkt maar ik- nee, wij hebben vooral genoten. Ik heb zoveel weggelaten in deze blog omdat het teveel is om op te noemen maar het blijft nog lang in onze dromen en gedachten rondzwerven. Ik heb zoveel vrienden maar ook familie uit het buitenland weer kunnen en mogen zien, mogen vasthouden, lekker babbelen over vroeger en over nu, nieuwe baby’s mogen knuffelen, lunchdates en koffie/thee/Starbucks dates gehad. Wij voelen ons dankbaar in het kwadraat.

Wát een ervaring. Een die wij nooit zullen vergeten. Nee, ook niet als ik ‘weer opgeslokt’ wordt in het echte leven. Want het echte leven, die hebben wij ook echt gevoeld. En meegemaakt. Maar we hebben het gewoon extra gevierd. Zoals het eigenlijk hoort. Live each day as if it were your last…