Toen ik in 1995 aan mijn eerste studie begon, hield ik mij voornamelijk bezig met hoe ik het moest overleven in Nederland. Alleen, zonder mijn ouders, broer, zusje, pleegdochter, vrienden en vriend. Weg van de enige thuis wat  ik sinds mijn geboorte kende. Ik wist dat ik mijn studie in het buitenland moest volgen en dat Amsterdam de beste optie was maar gemakkelijk was het niet. Vier jaar later studeerde ik af, vertrok ik voor een baan naar St. Maarten maar besloot een vervolgopleiding te volgen. Ook in Amsterdam.

Waar ik dus niet mee bezig was toen ik aan mijn studies begon, was de torenhoge studieschuld die ik aan het opbouwen was. Ik woonde niet thuis, schoolgeld en boeken moesten gekocht worden, huur moest betaald worden en dan nog de andere vaste lasten. Ik kon mij volledig concentreren op mijn studie en nam later wel een serieuze bijbaan waar ik ook bleef werken na het afronden van mijn universitaire studie. Na het stopzetten van de DUO zaken; ik had volgens mij nog maar enkele maanden studiefinancieringskansen kwam ik erachter hoe hoog het terug te betalen bedrag was. Want er kwam ook rente bij. Veel rente. Daar had ik mij in vergist. Draagkrachtmetingen, maandelijkse aflosbedragen terwijl het eigenlijk niet uitkwam, later de acceptgiro’s: het was veel. Heel veel.

Ik wist dat er iets bestond als een kwijtscheldregeling: in mijn geval, 15 jaar na de start van het aflossen. Onder de voorwaarde dat je in de tussentijd geen fiscaal partner hebt. En die kreeg ik uiteraard want ik trouwde in 2006. Met het trouwen van mijn man kreeg ik ook een bericht van DUO (ze weten alles!): nu ik een fiscaal werkende partner erbij had, zou mijn terug te betalen bedrag verdubbelen. En als ik het er niet mee eens was mocht ik weer een draagkrachtmeting doen. Waar ik in de tussentijd achter gekomen ben is dat DUO geen rekening houdt met het feit dat je een hypotheek te betalen hebt met andere vaste lasten én kinderen te voeden hebt. Ze kijken gewoon naar je inkomsten en that’s it. Ik was na het trouwen echter niet van plan om €600 per maand te betalen dus vocht ik het aan. Met succes. Maakte je echter geen gebruik van deze manier van terugbetalen werd je een kwijtscheldboete opgelegd: iedere maand dat je er geen gebruik van maakte, kwam bovenop de 15 jaar. Ik kon er van alles van vinden maar ik heb ook altijd geweten: ik heb geleend dus moet ik ook terugbetalen.

Mijn man studeerde af zonder een studieschuld. Heel fijn voor hem, hij zat in een andere situatie. Tijdens zijn studie woonde hij nog thuis en had hij niet de vaste lasten die ik als uithuiswonende student had. Ik heb het wel altijd lullig gevonden dat hij ook mijn studieschuld op zich moest nemen- want gezamenlijke rekening. Toen ik 40 werd, begon het mij nog meer tegen te staan dat ik al zo lang geleden afgestudeerd was, inmiddels een goede baan had en nog maandelijks een hoog bedrag aan het afbetalen was. Ik was het zat en gunde mijzelf een student loan free leven. Iedere maand als ik inlogte op de DUO pagina en ik mijn maandelijks bedrag wilde aflossen, ging ik dromerig met mijn muis over de knop ‘studieschuld in 1 keer afbetalen’. Het was nog niet weggelegd voor mij; het bedrag was nog te hoog.

Toen ik in november van het afgelopen jaar aan mijn rug geopereerd werd en verplicht moest revalideren, had ik veel tijd om handen. Als mijn man naar het werk was en de kinderen op school, kon ik mij op één ding focussen. Ik wilde al langer mijn financiën op orde krijgen en vond een leuke site die goed bij mij paste. Ik bracht al mijn uitgaven in kaart (teveel trips naar de supermarkt) en er werd mij gevraagd korte en lange termijn doelen te noteren. Het afbetalen van mijn studieschuld werd een kort termijn doel. Sinds november 2019 had ik een hele duidelijke wens en focus in het vizier. Ik was van plan om uiterlijk december 2020 mijn studieschuld afbetaald te hebben. Dat ik daarvoor een tandje bij moest schroeven was een logisch gevolg. Los van mijn maandelijkse aflossingen creëerde ik ook een cash envelop system. Iedere week of maand als ik geld over had, zette ik hier geld in: dit kon €50 zijn maar ook €0,50. Alle beetjes helpen. Ik verkocht ook wat kleding wat ik niet meer droeg en al was het maar een bedrag van €7,50: het ging rechtstreeks naar mijn aflos potje. Ik stortte tussendoor vaak nog iets extra’s op de site van DUO en ik zag sneller dan verwacht het laatste restje dalen. Hiervoor had ik van een Amerikaanse site een tekening gedownload waarin ik met kleuren kon bijhouden wat ik afbetaalde en wanneer ik alles afbetaald had: het werkte erg motiverend.

In februari kreeg ik door omstandigheden een fulltime aanstelling. Ik ging uiteraard in salaris vooruit en ging enkele weken geleden elektrisch rijden. Doordat ik ongeveer 150 km woon-werk verkeer heb (dagelijks), scheelt het elektrisch rijden enorm veel benzinegeld. Mijn focus werd verscherpt en ik besloot om mijn lening voor de zomer van 2020 af te lossen. In januari bedacht ik mij dat er geen mooier cadeau kon zijn voor mijn 45^ste verjaardag (op 31 maart) dan mijn DUO in één keer af te lossen. Heel even leek het onhaalbaar door grote onvoorziene kosten in maart maar ik bleef de focus houden.

Afgelopen vrijdag zat ik op de bank met manlief. Ik moest weer mijn maandelijkse DUO aflossing betalen. Ik tuurde naar mijn telefoon scherm, mijn vinger ging weer naar die geweldige ‘volledig aflossen’ knop en ik liet het mijn man zien. Zonder naar mij te kijken zei hij: DOEWET. En ik deed het. En zo in één keer, ben ik sinds afgelopen vrijdag, 27 maart studieschuld vrij!

Het voelt bevrijdend. Ik ben trots op mijzelf. Maar ook op mijn man. Ik zal mijn kinderen beter onderwijzen op dit gebied. Ik vraag elleboogjes, knipoogjes en toch maar knuffels van mijn man en kinderen als ik mijn 45^ste verjaardag vier want mijn eigen afspraak was: ik hoef geen cadeaus voor mijn verjaardag: ik wil mijn DUO aflossen. En dat is gelukt. Ik heb geleerd dat het hebben van een focus helpt. Dat waar een wil is, een weg is. Ik was het even vergeten: het was een belangrijke levensles van mijn vader. Ik was het kwijt tot afgelopen november: ik vond hem weer terug en betaalde die shit gewoon versneld af. Yup, ik heb het heel zuinig aan gedaan. Wat meer rijst met ei gegeten (ben je Surinamer? Dan begrijp je het). Minder geld uitgegeven want het moet ergens vandaan komen.

But I did it! And it feels damn good!