Ik ben een chronische twijfelaar. Een vervelende eigenschap mag ik wel zeggen. In mijn geval dan want voor iedereen is het vast anders. Maar goed, het twijfelen uit zich in vele vormen maar voornamelijk als het gaat om het nemen van een groot besluit.

• Zal ik wel of niet rechten gaan studeren?
• Zal ik wel of niet gaan voor opleiding A of traject B?
• Maar vooral: zal ik wel of niet naar Curaçao gaan?

Ook deze dagen is het weer zo ver. Ik zit middenin mijn vakantie modus (héérlijk may I add!) en heb nog 2 hele weken te gaan. Mijn man heeft nog 1 week samen vakantie met mij en dan begint hij weer met werk. Ook hij heeft dan 3 weken vakantie gehad maar begon een week eerder. Nu is mijn man een thuiszitter. Heeft hij een dag vrij of een week eerder vakantie? Heerlijk, ik blijf lekker thuis is zijn mentaliteit.

Ik denk altijd vooruit en denk: wat zullen we gaan doen? Niet voor mijzelf want ook ik vind het heerlijk om thuis te blijven en heb, zoals mijn moeder dat altijd zo mooi zegt, geen ruzie met mijn huis maar het vooruit denken is vooral voor onze jongste een must. Want zij verveelt zich supersnel en al wonen wij in een kinderrijke buurt, de meeste kindjes zijn met hun ouders op een zwarte zaterdag vertrokken naar de camping (niets voor mij hoor). Dus zijn ze niet thuis. Dus heeft mijn dochter weinig te doen. Dus verveelt zij zich. Als ik dus 3 weken vrije tijd te besteden heb, denk ik meestal direct aan 1 ding: zullen we naar Curaçao gaan?

Nu hangt het nemen van zo een groot besluit af van enkele grote beslissingen:

• hoe duur is het om met zijn allen te vliegen?
• hoe zit het met de covid besmettingen?

Ik zie op Facebook dat de helft van de mensen die ik ken (en dat zijn er niet heel veel hoor) op ons heerlijk eiland zit. Genieten voor hun en ik ben blij voor ze dat ze niet twijfelen zoals ik. Maar ik maak mij wel zorgen om het besmetten van mijn moeder die al op leeftijd is, anderen om mij heen, zitten in een vliegtuig waar je ook gewoon besmet kan worden, de hele papierwinkel die je geregeld moet hebben wil je in het vliegtuig mogen zitten én dus zeker 2x een PCR test en minimaal 1x een antigeen test voor een ieder van ons die vliegt. Dan tel ik mijn vliegangst niet eens mee! Als ik dus de plusjes naast de minnetjes zet, kom ik gauw op een ‘GA NIET!’.

Maar ik ben niet voor niets de Queen of Twijfelen. Want opeens zag ik vorige week wel hele mooie ticketprijzen (zal ik toch gaan met de kids?). Kreeg ik van mijn zusje de meeste lieve foto’s van mijn neefje en van mijn broer geweldige foto’s van mijn nichtje (arghhh, ik wíl zooo graag gaan). En bedacht ik mij: mijn neefje start aanstaande donderdag voor de allereerste keer op de basisschool (ik MOET gaan!!!).

Twijfels, twijfels, twijfels! Gelukkig kan ik mijn twijfels delen met mijn man. Die kent mij al zo lang en weet dat ik er écht mee kan zitten. Dus helpt hij mij altijd met het nemen van een besluit. Niet altijd volg ik zijn weg en kies ik toch voor een andere weg maar tot nu toe werkt het perfect om een partner te hebben die je niet (zo vaak meer) uitlacht, je helpt en je steunt.

Maar goed, de titel van deze blog blijft: Zal ik wel of zal ik niet gaan? Voor nu staat de teller op: ik skip het. Los van de prijzen, is het allemaal behoorlijk last minute, zijn wij net gestart met een beugeltraject voor dochter lief, heb ik vaste afspraken met mijn voedingsconsulent én start ik binnenkort weer met school. Veel voorbereiding op alles en dan is het wel fijn als je daar de tijd voor neemt.

Evengoed eindig ik deze blog wel als volgt: ik heb uit zelfbescherming net de app van Tui van mijn telefoon afgegooid maar die van de KLM staat er nog steeds op. Ik ben en blijf namelijk Vanessa. The Doubt Queen. En je weet het nooit, wie weet schrijf ik mijn volgende blog wel uit Curaçao!

Zucht! Het is écht vermoeiend soms om mij te zijn….