Ze is tien

Home  >>  blog  >>  Ze is tien

Ze is tien

6
apr,2019

off
  blog

Naar mijn gevoel is het maar kort geleden dat ik- totaal onverwachts, zwanger was van onze jongste. Onverwachts want van onze zoon werden we niet zomaar zwanger. Daardoor dacht ik (misschien een beetje naïef) dat het zomaar zwanger worden niet voor ons was weggelegd. Maar goed, onze zoon was nog maar net 1 naar mijn gevoel, toen er een röntgenfoto van zijn buik moest worden gemaakt in het ziekenhuis. Op de deur stond de waarschuwing dat je niet mee mocht als je zwanger was of dacht zwanger te zijn. Wat het is geweest dat ik opeens stokstijf bleef staan weet ik niet maar ik stuurde mijn man naar binnen. Die middag ging mijn man alweer aan het werk maar ik kocht een zwangerschapstest. Ik plaste erop en binnen no time kreeg ik het ‘zwanger’ teken. Ik ging terug naar de supermarkt en kocht er nog één. En toen nog één en daarna nog één. De laatste tests kocht ik steeds in een andere winkel. Ik denk dat ik in totaal 6 testen afnam maar ze waren allemaal positief.

Niet dat ze niet gewenst was, want dit was een geschenk uit de hemel. Dat het ons gegund was om zomaar, zonder hulp van injecties, ontelbare (inwendige) echo’s en vele teleurstellingen zwanger te worden was geweldig. De zwangerschap verliep niet geheel vlekkeloos want ik was echt vanaf het begin goed misselijk. Nog nooit gaf ik zoveel over. Ik denk dat ik wel 8 keer per dag over de wc pot hing. Daarnaast groeide mijn buik in recordtempo erg erg snel. Zelfs de verloskundige wilde toch even checken of ik niet toch zwanger was van een meerling. Bij onze zoon bleek ik bij de eerste echo namelijk 2 vruchtzakjes te hebben maar één was leeg.

9 maanden en een week later werd de prinses geboren. Vanaf de bevalling al was ze eigenwijs. En groot. Ze woog namelijk ruim 10 pond. 10½ om precies te zijn. Ze zat daarom dan ook vast bij de geboorte. Het blijkt een sensationele bevalling te zijn geweest. Ik heb goed geluisterd naar de verloskundige en voelde me net een koe die van een kalf moest bevallen. Ik was thuis want er was geen tijd meer om naar het ziekenhuis te gaan. Toen de verloskundige kwam, bleek ik al 8 cm ontsluiting te hebben. De baby had blijkbaar haast. Toen ze met een hoop gedoe uit mij getrokken was én veel langer later de na-geboorte kwam (want die wilde er ook niet uit) kon ik eindelijk van die peuter genieten. Bolle wangen, grote grijze ogen en eigenlijk al een maatje 64.

Vandaag is ze opeens tien. Tien jaar en nog zoveel jaren om van haar te genieten. Dat ik ooit moeder zou zijn van twee meiden en een zoon- en stiekem ook van prachtige neefjes en nichtjes- had ik alleen maar van gedroomd. Yup, ik heb mijn handen vol aan dit kind. Ze is druk, bijzonder, af en toe heeft ze tics en driftbuien, ze verveelt zich zowel thuis als op school heel erg snel én ze is atletisch. De vrouwelijke Churandy Martina want ze is ook zo vaak blij. Ze is grappig, hangt graag de clown uit en weet dondersgoed wat ze wilt. Het kan haar niet schelen wat anderen van haar vinden- en geloof me, genoeg kinderen op school hebben een eigen mening over haar want ze ziet er anders uit. Ze stelt bijzondere, en soms ook niet te beantwoorden vragen en vindt het niet nodig om in de puberteit te gaan. Ze vindt het niet nodig om borsten te krijgen want ze gaat nooit kinderen baren en weet precies wat haar te wachten staat. Ze is nergens bang voor en durft alle uitdagingen aan. Soms kijken mijn man en ik elkaar aan en vragen ons af wáár dit kind vandaag gekomen is. Ze lijkt qua karakter meer op mijn zusje en mijn zusje haar zoon lijkt qua uiterlijk veel op mij. Zij lijkt qua uiterlijk weer erg op mijn moeder en heeft schijnbaar haar vader zijn en mijn moeder haar- de Samson-kant- muzikale genen geërfd. In ieder geval niet van mij. Hoe dan ook, we waren erbij bij de geboorte dus weten dat ze van ons is.

Vandaag is onze uitdagende maar geweldige dochter tien. Dat ze ons nog verder zal blijven testen, in of uit de puberteit, dat staat vast. Dat we ons zullen blijven afvragen waar ze vandaan gekomen is, blijft een feit. Maar we zijn zo trots dat we zo een kind hebben mogen krijgen en kijken uit naar de volgende tien jaar.

Comments are closed.