0900-123 123 0. Langere tijd stond dit nummer als eerste in mijn contactenlijst van mijn telefoon. Het was namelijk het telefoonnummer van het AMK; het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling in Nederland. Een nummer die ik helaas af en toe nodig had voor mijn werk. Als je denkt dat deze blog over mijn werk gaat heb je het mis. Want het gaat over iets heel anders. En toch betrek ik het AMK erbij.

Want zo vroeg mijn best friend forever ‘BFF’ Lisbeth (ja, ook als je dertiger bent kan je een BFF hebben) mij een klein jaartje geleden of ik met haar meewilde naar Disneyland Parijs. Disneyland!!!

Mijn ogen werden direct groter en er schoot van alles door mij heen!

• Parijs!
• Jeugdsentiment!
• Op vakantie!
• Met of zonder kinderen!??

Mét natuurlijk. Maar met leerplichtige kinderen gaat dat niet zomaar. Hier in Nederland ontvang je direct een boete. En die is niet weinig. Een boete die ik niet wil ontvangen want door mijn werk ken ik de leerplichtambtenaar. En die relatie wil ik positief houden. En ik heb altijd het gevoel dat van mij het goede voorbeeld wordt verwacht. Als ouder dan.

Nu was alleen Finn leerplichtig maar Sara nog niet. Kon ik het maken om het ene kind wel mee te nemen en het andere niet?? Nee dus. Dus ik naar school om vrijstelling te vragen. Het eerste wat mij opviel op het gele aanvraagformulier was dat je géén toestemming krijgt om je kinderen van school te houden voor een lang weekendje weg. Dat zou hem dus ook niet worden. Tijd voor plan B, of C of D, ik was de tel inmiddels kwijt. Op naar het reisbureau. Hoeveel het kost om met 2 kinderen onder de 7 naar Disneyland te reizen met de trein. Ook dat zou hem niet worden, €800 voor 2 dagen Disneyland. En dat exclusief alle Disneysouvenirs en eten en drinken. Mooi niet dus.

Dus wat is het uiteindelijk geworden? Ik met BFF met haar dochter naar Disneyland Parijs. Zonder mijn kinderen! Zonder ze van te voren te vertellen waar ik echt naar toe zou gaan. Wel naar Parijs, niet dat ik in Disneyland zelf zou logeren. Ja, die Disneyland waar ze zo graag naar toe willen. Dag 1 stond in het teken van mij schuldig voelen. Nog 1 dag te gaan. Pas op de terugreis genoot ik, genoot ik van het in een bus zitten voor 6 uurtjes zonder kids, alleen dat al was een genot. Met natuurlijk teveel cadeaus mee (guilt trip presents)..

En nu de link met het AMK. Want toen ik mijn schoonmoeder vertelde dat ik alleen naar Disneyland ging zonder de kinderen werden haar ogen heel groot. Ze geloofde mij volgens mij niet. En toen het landde en ze besefte dat het geen grap was zei ze: “ik bel het AMK”. Zielig, slechte moeder, je kan het niet maken, etc etc. Alles heb ik gehoord in 2 minuten tijd. Volgens mij heeft ze het AMK nooit gebeld om een melding te maken. Een tweede keer Disney zonder mijn kids zit er helaas niet meer bij vrees ik. Tenminste, niet als ik het mijn schoonmoeder vertel..

Nagekomen mededeling: wij zijn van plan om in 2015 met de kindjes naar Disneyland te gaan, en dan niet onder schooltijd.