Je bent Antilliaan of je bent het niet. Je kan het niet half zijn. Net zoals je niet half zwanger kan zijn. Nu ben ik een product van Surinaamse ouders, heb ik een Surinaamse opvoeding genoten maar ben ik wel geboren op Curaçao. Mijn ouders kwamen namelijk naar het kleine eiland toen mijn moeder zwanger van mij was omdat mijn vader een baan kreeg aangeboden.

Maar wat ben je dan eigenlijk als je Surinaamse ouders hebt maar op Curaçao bent geboren? Tja, ik weet het niet maar hoe het maar uitkomt zeg ik wel eens. Want een Surinaamse opvoeding is toch anders dan de Antilliaanse.

Collega’s vragen geregeld wanneer ik wee   r op vakantie ga naar Aruba, Bonaire, Suriname. Voor hun schijnbaar allemaal 1 pot nat. Maar toch is het anders. En ik kan het weten want ik heb ook op St. Maarten gewoond, gewerkt op Saba en gewerkt op St. Eustatius.

Ten tijde van het schrijven van deze blog zit ik voor de verandering op Curaçao. Ik ben mijn veertigste (!) verjaardag komen vieren met mijn moeder, zusje, broer. Ik heb namelijk mijn verjaardag al 20 jaar niet gevierd op mijn eiland. Inmiddels woon ik al 20 jaar in Nederland maar there is no place like home J

Ik ben hier nog geen 24 uur maar ik geniet al voor de 100%. En ik haal mijn vreugde uit de kleine dingen:

• Aankomen uit het vliegtuig en naar de rij van ingezetenen te gaan. Je loopt er zo doorheen!;
• Op het vliegveld aankomen en dezelfde gezichten van het personeel als 20 jaar geleden weer te zien. Dat is pas fijn thuiskomen;
• Lang wachten op je koffer. Who cares? Ik ben weer thuis!;
• Je moeder die staat te wachten als je door de deuren loopt voorbij de douane;
• Door de hekken van je ouderlijk huis rijden;
• Direct door alle kamers van je ouderlijk huis lopen;
• Je moeder die een (welkomst) huzarensalade heeft gemaakt. Traditie!;
• Rijden in een automaat;
• Naar het tankstation rijden om bij een klein loket een telefoonkaart te kopen;
• Vanuit je huistelefoon naar het buitenland bellen met een telefoonkaart;
• Bekende wegen nemen waar je nauwelijks op rijdt want je woont hier niet meer;
• Een schaars geklede dame (het is hier gemiddeld 32 graden) aan de kant zien staan en erop wachten;
• Waarop wachten? Binnen een minuut een auto horen toeteren naar deze dame en hopen dat hij op tijd weer voor zich uit kijkt want ik rij voor hem. In mijn moeder haar auto;
• Auto’s die midden op de weg stilstaan om met een bekende te praten;
• Auto’s die afslaan zonder een richtingsaanwijzer te gebruiken (minder leuk);
• Proberen om met open ramen te rijden maar ze direct weer dichtdoen en de airco van je auto aandoen;
• De radio aanzetten en vooral onzin horen;
• Pinnen bij een winkel en je pinpas afgeven aan de kassière;
• Voornamelijk Papiaments praten en geen Nederlands;
• Water drinken. Ik ben geen water drinker maar het water is zo lekker koud hier en smaakt heerlijk;
• Je beste vriend L weer in je armen te kunnen nemen en lekker roddelen en bijkletsen;
• Met koud water douchen (iets minder leuk);
• Mobiel-loos op vakantie zijn. Ik raad het iedereen aan;
• Een siësta houden wanneer je wilt. Gewoon omdat het kan;
• Gewoon weer thuis zijn.

Ik schrijf mijn blogs in delen; of beter gezegd, ik schrijf een verhaal in 1 keer maar telkens weer word ik geïnspireerd door andere mooie gebeurtenissen die mijn pad kruisen. Inmiddels ben ik weer wat langer op mijn eiland en ook hier word ik blij van:

• Lopen door de supermarkt om er gewoon doorheen te lopen;
• Binnenkomen bij Centrum supermarkt en overheerlijke bolo’s (taarten) te zien;
• Verder door dezelfde supermarkt lopen en bovenop de schappen met vlees staan er jugs te koop (waar je lekker veel water in kan zetten als je naar het strand gaat);
• 100 soorten taart of cupcakes mixen te koop;
• Door een gangpad lopen waar er bezemstelen, en dergelijke worden verkocht. De supermarkten zijn supermarkt, Blokker en andere winkels in 1;
• Een bus voor je zien rijden waar wordt aangegeven dat er Wifi aan boord is;
• Met je moeder gaan lunchen bij Terazza Nicole en zij een awa lamoenchi (water met limoen) besteld;
• En ze ook een keshi yena besteld (gerecht met kip, rozijnen, heel veel kaas);
• Naar de botiká (apotheek) gaan en gewoon lekker rondlopen;
• Bij de kassa van de botiká koi lechi kopen (mierzoete snack gemaakt van poedersuiker en gecondenseerde melk);
• Met je nichtjes naar het strand gaan om wat te gaan halen maar ter plekke besluiten om met ze de zee in te gaan. Zonder badkleding maar wel met hun onderbroekjes aan;
• Om 8 uur ’s ochtends ergens moeten zijn en 5 minuten van te voren vertrekken (en toch op tijd zijn).

Morgen heb ik vast weer een rij met gebeurtenissen die mij blij maken maar dan maak ik er een blogversie 2.0 van.