Bijzondertje
Onze dochter is de reden waarom ik ben begonnen met bloggen. Los van het feit dat ik het heerlijk vind om te vertellen en te schrijven zijn mijn man en ik ervan overtuigd dat er maar 1 Saar op de wereld is. Zo een exemplaar dan. Ik heb jullie al eerder meegenomen in de wereld van S. Het is een bijzondertje. Des te specialer het haar maakt.
De eigenwijsheid kwam al voor de geboorte. Waar mijn man en ik ervan overtuigd waren dat wij niet gewoon kinderen kunnen krijgen en zwangerschap nummer 1 een flinke helpende hand van het ziekenhuis kreeg, daar bleek ik opeens zwanger te zijn van deze kleine meid. Totaal onverwachts maar zeer gewenst. Ook door haar grote (kleine)broer die toen nog nauwelijks een jaar was. Okay, een onverwachte zwangerschap. Maar zeker niet een geweldige zwangerschap. Zeven maanden mocht ik dagelijks meerdere malen per dag kotsen. Niets alleen ochtendmisselijk zijn, het was ook middagmisselijk en avondmisselijk zijn. Maar aan alles komt een eind, ook hieraan dus. Deze dame bleek ook flink te groeien, en ik ook. Tot ik op het eind me maar moest testen op zwangerschapssuiker. Dit bleek het (gelukkig) niet te zijn; het werd gewoon een oer-Hollandse gezonde flinke baby.
En flink dat ze was, ruim tien en een halve pond mocht ik op een ochtend vroeg, thuis, baren. Dat ze even vast zat mocht de pret niet drukken. Ze paste in ieder geval niet in de schattige kleine roze kleren die mijn moeder flink had ingekocht want deze dame paste bij de geboorte al in babymaat 62, voor baby’s van 6 maanden. Ik bleek een peuter te hebben gebaard. Die ook flink at, dus ik deed in het begin niets anders dan kolven, dubbelkolven may I add, terwijl zij nietsvermoedend lag te slapen naast haar vader. Ik deed het echter met alle liefde, een jaar lang maar zwaar was het wel.
Die eigenwijsheid bleef en is er nog. Inmiddels is ze een prachtige, en ze wordt met de dag mooier, meid van zes. Met hele specifieke kenmerken en een eigen gebruikershandleiding. Inmiddels weet ik dat ze door de weeks in de ochtend en deels in de middag onder de verantwoordelijkheid van haar schooljuf valt. Ik laat het dan los en wat ze daar uitspookt mag de juf oplossen. Ze blijkt pienter, heel pienter. Vaker wel dan niet vraag ik mij af of ze hoogbegaafd is. Ze vindt alles gemakkelijk op school en leest al boeken voor kinderen uit groep 3/4 sinds ze in groep 1/2 zit. Als ik haar vraag hoe het op school was zegt ze tegenwoordig vooral: “saai, ik heb niets geleerd, alles was gemakkelijk”.
Ze vormt 1 team met vriendje M die hoogbegaafd blijkt te zijn. Samen zetten ze volgens mij de boel op stelten in de klas want ze vervelen zich heel vaak omdat ze als eersten de opdrachtjes van de juf afhebben. Maar wat ik net al schreef: mooi voor de juf!
Ze is een meid die zich van de 24 uur in een dag 10 uur verveelt. Maar ook 12 uur slaapt dus ze heeft 2 uurtjes wat te doen. En meestal bestaan die 2 uurtjes in het aankondigen dat ze niets te doen heeft. Ze blijkt niet geinterreseerd te zijn in speelgoed; het doet haar niets en je doet haar geen plezier met het kopen van meiden dingen. Want ze is niet van de roze. Maar wel van Cars, haar Cars gordijnen en Cars dekbed zijn favoriet. Zo ook haar blauwe BMX fiets. Gekregen van opa Vlieger en gekocht bij Goisco op Curacao, dat geeft het extra waarde!
Als ik haar in het roze kleed, en dat doe ik nauwelijks of haar een rokje aandoe, vindt ze het geen ramp. Maar een meisje die in bomen klimt of op de step crost op het schoolplein in een rokje staat bijzonder. Daarnaast is het niet altijd praktisch, dus ze heeft veel lange en korte broeken. En haar tenue van de Nederlandse Voetbal Bond is favoriet, al past het eigenlijk allang niet meer.
Het is een meid die zich niet interesseert voor sporten, want dan moet je wat doen met andere kinderen en doen wat een juf of meester zegt en daar is ze niet van gecharmeerd. Daarom haal ik haar over 3 weken weg van zwemles. Ze is al een jaar bezig voor haar diploma B en ze kan prima zwemmen. Laatst hoorde ik haar tegen haar broer zeggen “dat de zwem meester gewoon niet goed oplet want ik kan alles al goed doen en hartstikke goed zwemmen”. En ze heeft ook hartstikke gelijk. Daarnaast, ze heeft haar plafond bereikt en gaat toch niets meer aannemen van meester Rob dus waar ben ik mee bezig? Geld verkwisten ja. Geeft ook weer lekker rust op de vrijdagmiddag!
Waar ze wel van houdt is knutselen. Ze is enorm creatief en geloof mij, dat heeft ze niet van mij. Vorige week besloot ik om naar de winkel te rijden en te gaan shoppen met een missie. Mijn doel was om veel knutselspullen en een knutseldoos te kopen waardoor haar creativiteit nog meer gestimuleerd wordt en er meer rust in haar druk hoofdje kan komen. Dat ik mee moet knutselen heb ik inmiddels geaccepteerd. Ook dat ze veel mooiere creaties maakt dan ik. Mooi meegenomen: het schept een band tussen ons 2-en. Niet dat dat verkeerd zit hoor want als ik ga douchen zet ze een kleedje in de badkamer neer om “lekker dicht bij je te blijven mam. gezellig he?”.
Waar ze ook wel van houdt is gamen. Ja, je leest het goed. Gamen. Ze is echt een kind van haar vader en terwijl ik deze blog schrijf is ze op de X-box een Spiderman game aan het spelen. Ik weet wel hoe je zo een apparaat aankrijgt maar daar houdt mijn kennis ook op, mijn dochter en zoon kunnen alles op dat apparaat. En op een Wii, en op een Playstation. Mijn man is ook een gamer dus we hebben alles in huis en ze mogen alles (onder toezicht) uitproberen. Zo is onze dochter ook erg goed in het spelen van Minecraft. Het liefst met een Oculus Rift op. Je weet wel, zo eentje waarbij je om je heen kijkt en je als het ware in je spel zit.
Conclusie: we hebben een prachtige, slimme, creatieve, sportieve (dankzij de grote trampoline die de helft van onze tuin in beslag neemt maar waar ze wel lekker haar energie op kwijt kan), ondeugende, eigenwijze maar vooral eigenzinnige dochter. En we hadden het niet anders gewild. Maar het heeft er wel voor gezorgd dat er na haar geen kindjes meer kwamen. Een bewuste keuze!