Vanessa, 4 jaar

Ik heb er al eerder over geschreven en kan er niet genoeg over schrijven: mijn haar.

Gisteren ging ik voor het eerst naar een middag waar het thema over één onderwerp ging: being black. Nu weet ik dat als mijn zusje dit leest ze lacht. Want ze noemt me zeker niet black. Ze noemt mij ‘glow in the dark’. Voor diegenen die mij niet kennen: ik heb een blanke moeder en had een gekleurde vader. En dan krijg je mixjes. Mijn ouders kregen drie kinderen: ik ben de middelste. En de lichtste. Mijn zusje is de donkerste maar heeft een mokka kleur. Mijn broer zit qua kleur in het midden. Qua haar type verschillen we ook enorm: als ik zo oneerbiedig mag zijn (en ik zal het nooit uitspreken naar mijn kinderen toe): ik heb slecht haar, mijn broer en zusje goed haar. Dat je qua type zo kon verschillen blijft voor mij bijzonder. Maar goed, het is zoals het is.

Om niet in herhaling te treden (zie mijn eerdere blog ‘horlogeveren’): ik heb dus het ‘lastigste’ haar en mijn moeder wist niet hoe ze ermee om moest gaan. Ik heb mijn hele jeugd met een korte afro gelopen. Dat was het makkelijkst. Dat kan ik uit ervaring zeggen want drie jaar geleden, mijn vader was net overleden, was ik mijn voor mij onhandelbaar haar, zat. Ik besloot dus ‘natural’ te gaan, zoals dat wereldwijd heet. Ik stapte naar de kapper en zei resoluut: “alles eraf”. Twee uur later liep ik buiten in de kou en voelde ik mij kaal, net een jongen, maar bevrijd! Inmiddels zijn wij 2 ½ jaar verder en is er niets meer over van een jongenskoppie. Sterker nog, ik wist niet dat mijn haar zo snel kon groeien. En man, wat heb ik veel haar. Niet een beetje veel, héél veel. Het vervelende is, is dat ik niet creatief ben. Die genen zijn mij gepasseerd. Die heeft mijn zusje gevangen. Terwijl zij het goede haar heeft. Enfin, ook daar moet ik dus mee dealen (ik lijk wel zielig hoor maar lees maar verder, er is hoop). Nu mijn haar langer wordt moet ik er dus wat mee. Let the journey begin. Ik zit vaak met mijn handen in het haar. Niet letterlijk want als ik dat doe, heb je kans dat ik mijn vingers er niet meer uitkrijg.Ik besefte mij wel dat er wat moest gebeuren. Eigenlijk was de oplossing heel simpel: deal with it! Hoe dan ook! Zoek een oplossing! Want ik wil er wel netjes uitzien. En als het enigszins kan, ook leuk! En presentabel want ik heb nu eenmaal zo een baan waar ik van tijd tot tijd met nette kleren en mooie schoenen op een vergadering moet verschijnen.

De oplossing? Die heb ik nog niet. Maar ik kan je wel zeggen dat YouTube héél handig is. Zoals ik al zei: creativiteit is niet voor mij weggelegd. Dus ¾ van de filmpjes vind ik leuk en wil ik ook proberen maar ik zie dan in één oogopslag dat dat niet gaat gebeuren. Jammer maar het is zoals het is. Daarnaast heb ik ook mijn beste vriend. En die is kapper: hoe handig! Maar ook aan hem is het lastig uit te leggen dat ik niet creatief ben. Hij blijft in ieder geval in mij geloven en zegt: “oefenen, oefenen, oefenen”. Dus in die fase ben ik nu beland. Want knippen is voor mij geen optie. Groeien is the magic word.

International Hair Meetup Day, 30 mei 2015

Vorige maand werd ik erop geattendeerd dat er op 30 mei in Amsterdam Zuid-Oost een evenement zou zijn over black hair: de International Natural Hair Meetup Day. Het blijkt een wereldwijde organisatie te zijn (never knew). Het bleek veel breder dan dat: er werd ook gesproken over gezondheid en sterk in je schoenen staan. Ik nam mijn beste vriendinnetje Lis mee. We hadden namelijk die dag een meidendag. Ik verwende onszelf op VIP plaatsen (verwennen is part of the game people) en deed veel ideeën op. Zelfs met zoiets simpels als “hoe was je nou kroeshaar”? Echt, dat was voor mij een eye-opener. Daarnaast was het voor mij inspirerend om te zien hoe anderen wel creatief konden zijn met haarcreaties. Ik leerde ook dat je niet moet verwachten dat je met  kroes haar met mooi gestijld haar gaat slapen en dan ook zo wakker wordt. Want nee hoor mensen, black hair vereist aandacht. Heel veel aandacht: er wordt geadviseerd om of met een satijnen doek om je haar te gaan slapen of om een satijnen kussensloop om je kussen te draperen. Ik zag zelf dat er speciale afro douche mutsen op de markt zijn: en met speciaal bedoel ik groot, heel groot. Echt huge.

Er was een dame die voordeed hoe je met prachtige Afrikaanse doeken je haar kunt inbinden. Erg mooi maar minder geschikt voor mijn werk en het kleine dorpje waar ik woon (culture-shock!). Daarnaast, ik heb wel Afrikaans bloed in mij maar dat zou voor mij net een beetje te ver gaan.

Net gewassen haar

Ik heb veel geleerd over producten. Vooral de diversiteit aan producten die er bestaan. Ik had deze middag niet nodig om te weten dat het vooral uitproberen is. Sommige zijn niet geschikt voor mij. Anderen wel maar niet te gebruiken als je nog iets anders in je haar stopt. Om een concreet voorbeeld te geven: gisteren was ik vroeg opgestaan om op tijd Lis op te halen. Ik had mijn haar gewassen en dat gaat niet 1-2-3. Soms ben ik best wel jaloers als ik in de sportschool na een heftige spinsessie de medesporters ‘even’ hun haar zie wassen onder de douche. Niet voor mij weggelegd. Wassen is voor mij het moment om mijn haar uit te kammen. Met mijn vingers want ik gebruik geen kammen meer. Teveel haar. Teveel knopen. Te ingewikkeld haar. Het nadeel is wel dat onze afvoerput in de douche (en wasbak vrees ik) constant verstopt is. Wekelijks klaagt mijn man dat hij een dode kat gevonden heeft in de doucheput. Sorry! Maar even terug naar gisteren. Ik had mijn haar dus gewassen en besloot het gewoon lekker los te laten. Ik stopte een leave-in conditioner erin (advies van Luís) en besloot erna een gel erin te stoppen. Niet altijd gaan twee producten samen maar het leek goed te gaan. Althans, wat ik in de spiegel zag. Ik moet er wel bij vermelden dat het half zeven was. In de ochtend! En toen. Toen wilde ik de deur uitgaan en in onze gang hangt een grote spiegel. Het was wellicht wat later, ik was dus wakkerder en er was sprake van een andere lichtval maar ik keek naar mijzelf en zag dat die twee producten helemaal niet samen gaan. Ik had namelijk allemaal kleine harde witte stukjes in mijn haar. Gebeurt wel vaker als twee producten niet samen gaan. En het was duidelijk zichtbaar!

Resultaat? Onder de kraan in de keuken alles weer uitspoelen. Alles! En weer een product erin. Niet twee maar één. Zucht.

Ik ben in ieder geval geïnspireerd naar buiten gelopen gisteren na dat evenement. En ook erg gemotiveerd. Om meer te gaan leren over mijn horlogeveren.  En hoe ermee om te gaan. En meer te gaan experimenteren want ik ben er van overtuigd dat ik ontzettend veel met mijn haar kan. Maar ik ben ook trots naar buiten gelopen! Trots op mijn moeder dat ze met zo een mooie man met echt kroeshaar trouwde en drie kinderen kreeg met elk een eigen haarstructuur. Gemakkelijk zal het nooit worden. En tijdgebrek en gebrek aan creativiteit maakt het dat ik mijn haar altijd als een uitdaging zal zien. Maar ik heb er wel zin in.

En last but not least: ik heb ook tips gekregen hoe ik mijn haar kan wassen zonder dat mijn man dode katten vindt in de doucheput! Win-win situatie dus.

To be continued..

YouTube inspiratie