The place to be

Ik kan er enorm naar uitkijken. Een bezoekje aan de Bijlmer. Jarenlang woonde ik grenzend aan Amsterdam Zuid-Oost, ik kon er naartoe lopen, zo dichtbij. Toen ik na een aantal jaar een fiets aanschafte, ging er een wereld voor mij open. Dat ik er niet eerder aan gedacht had! Een fiets! Voor het gros van de Nederlanders niets vreemd maar voor mij, een Antilliaanse student die op haar 22^ste kwam studeren in Nederland en ging wonen in Diemen-Zuid (grenzend aan Duivendrecht) om precies te zijn was het een openbaring. De metro was niet al te ver van mijn appartement maar met boodschappen doen was het niet echt handig om het lopend te doen.

Toen ik dus de fiets aanschafte, crosste ik Amsterdam Zuid-Oost door. Ik kende op een gegeven moment ieder fietspad die er was om naar de Bijlmerdreef te fietsen of naar de G-buurt waar bestie Lis woonde. Ook de route naar de Amsterdamse Poort kon ik op een gegeven moment met mijn ogen dicht fietsen. En zo dichtbij! Ik was er binnen 5-10 minuten.

De Amsterdamse Poort, voor ons onder elkaar de Poort genoemd was en is voor mij net als thuiskomen. Ik kom er al 21 jaar en ik word blij als ik er ben, er aan denk, als ik er naartoe ga. De diversiteit aan culturen, de veelheid aan kleuren én geuren, het aanbod van wat je ook maar nodig hebt: je hebt er alles. Voor mij als Antilliaanse Surinamer zeer belangrijk! Heb ik een ingrediënt nodig om een exotisch recept te maken? Je vindt het in de Bijlmer. Heb ik (vals) haar nodig als ik mijn haar ga vlechten? Of echte pure kokosolie om in mijn haar te zetten of te smeren op mijn huid? Ik vind het in de Bijlmer. Wil ik een heerlijke bami of nasi? Ik draai mijn hand er niet voor om om in de auto te stappen om naar de Bijlmer te rijden om het te kopen.

One of my favorite shirts! especially made for me

Intussen woon ik al zeker 10 jaar in het hoge Noorden, in West-Friesland, in Noord-Holland. Een leuk, rustig, veilig dorp. Maar diversiteit aan kleur, geur en middelen als ‘allochtoon’ die ontbreken hier. Daarnaast, op de Bijlmerdreef, 1 lange straat midden in Zuid-Oost, woont mijn tante. Eigenlijk is het mijn nicht want het is de dochter van de enige zus van mijn vader. Ingrid heet ze en wij dragen dezelfde achternaam. Ik kende Ingrid wel van vroeger toen ik nog een kind was, maar onze band werd pas hechter toen mijn vader mij op een avond belde met de mededeling dat Ingrid haar oudste dochter op een vreselijke manier om het leven was gekomen. Of ik namens mijn vader naar haar toe kon gaan om te kijken wat ik kon betekenen voor het gezin.

Een afschuwelijk voorval bracht ons samen. Ik ben toen binnen gestapt en eigenlijk nooit meer weggegaan. Wij verschillen minimaal 15 jaar maar wij werden hecht met elkaar. Ik ondersteunde waar ik kon, hielp wanneer zij mij nodig had en was er in het begin dagelijks. Als ik haar ergens naartoe moest rijden, toen ik eenmaal een autootje had, reed ik haar daar naartoe. Inmiddels zijn wij 15 jaar verder. 15 jaar dat mijn tante het al zonder haar Marsha moet doen. 15 jaar dat mijn nichtje C, het al zonder haar moeder moet doen. Gelukkig had zij een oma die voor haar zorgde toen haar moeder wegviel. Ik ken geen sterkere vrouw dan Inke, zoals ik Ingrid noem. Wat hebben we veel gehuild. Maar wat lachen wij ook veel. Want ik ken ook geen brutalere vrouw dan Inke. Avonden lang lag ik uitgestrekt naast haar op haar bed. Ik was er niet weg te branden. Praten, huilen, lachen, brullen. Als het bed kon praten! Je wilt het niet weten. Als ik met mijn vader sprak kon hij mij precies vertellen dat ik zeker weer bij Inke in de buurt was geweest want ‘mijn mond was zo vuil’ met andere woorden: ik sprak behoorlijk grof. Ik moest dan mijn woordenschat weer aanpassen. Als ik haar app, appt zij mij binnen een paar minuten terug. Dát is één ding wat ik erg mis van de Bijlmer, mijn tante Inke. Om lekker gestrekt naast haar te liggen.

Afgelopen weekend werd ik uitgenodigd voor een familie reünie van de familie Lo-A-Njoe. Ik keek er zo naar uit om te gaan: lekker eten (gegarandeerd), familie ontmoeten die ik lang niet had gezien, ook Glen, het neefje van mijn vader, de broer van Inke zou aanwezig zijn. Glen woont op Curaçao maar is op vakantie in Nederland. Het was een prachtige dag en ik deelde mijn man de dag van te voren mee dat ik zou gaan zonder de kinderen. Ik plande het zo in dat ik een paar uur voor de aanvang van de reünie al richting Amsterdam Zuid-Oost zou rijden. Om lekker rond te kunnen struinen in de Poort. Het was mooi weer. De vakantie heeft mij niet al te goed gedaan qua kilo’s maar toch durfde ik het om in een behoorlijke korte broek naar Amsterdam te gaan. In de Poort voel ik mij vrouw. Schaam ik mij niet om mijn lijf. Word ik nagekeken en een enkele keer zelfs nagefloten! Ik liep er rond met een glimlach en kocht er mijn Surinaamse kruiden en groenten. Ik stapte de haarwinkel binnen om even rond te kijken. Ik paste kleren bij de H&M en liep vooral met tassen vol kleertjes voor mijn kinderen rond. Ik moest de tijd helaas ook in de gaten houden en om kwart over vier stapte ik weer mijn auto binnen met als eindbestemming de Bijlmerdreef. Ik was er binnen 5 minuten en gaf mijn Inke een lekkere brasa (omhelzing).

Allochtone kruiden kopen in de Poort

Wat heb ik genoten, gelachen, lekker gegeten en zelf gezongen en gedanst. Een gezellige familie reünie waar er ook herinneringen opgehaald werden over mijn vader. Weer leerde ik nieuwe dingen over mijn vader. Ik ontmoette er de ex-vrouw van Glen, ik had haar al zeker 15 jaar niet gezien. Zij vertelde mij dat mijn vader haar huisarts was geweest in Suriname en zelf haar zusje ter wereld had gebracht. Inke vertelde aan iedereen die het wilde horen dat ik zo lekker naast haar kon liggen en haar hoofd moe maakte omdat ik er zo vaak was en zo lang bleef liggen. Na een mooie lange avond nam ik van iedereen afscheid en reed ik met een glimlach de Bijlmerdreef uit.

Mijn tante Inke, mijn vriendin Lis, de Poort, World of Food, de Arena, de metro’s, de Bijlmerdreef. Allemaal plaatsen en mensen die verbonden zijn met Amsterdam Zuid-Oost. Het is nog steeds de plek waar ik mij thuis voel. De plek die mij dichterbij Curaçao brengt en mijn heimwee een beetje af laat zakken. De plek waar ik lekker in mijn vel zit en waar ik in mijn eigen taal eten kan bestellen. De plek waar er veel culturele activiteiten worden georganiseerd. De plek waar Kwaku gegeven wordt in de zomer. De plek waar ik lekker schaafijs kan kopen op het plein. De leukste plek van Noord-Holland met de leukste mensen..

Met Inke heb ik afgesproken dat ik zéér binnenkort weer naast haar kom liggen.

Mijn gekke, lieve en sterke Inke