Het klinkt raar maar ik ben altijd blij als de vakantie eindigt. Welke vakantie dan ook. Doordat ik regelmatig overwerk kan ik praktisch iedere schoolvakantie met mijn kinderen thuis zijn. Het is luxe. Maar ik merk dat mijn kinderen niet goed kunnen omgaan met het feit dat er tijdelijk geen regelmaat is. Toen ze geboren werden, luisterde ik geconcentreerd naar de jeugdverpleegkundige van het consultatiebureau. Ja, die. Voor velen het consternatiebureau maar voor mij niet. En dat zeg ik niet omdat ik er werk. Ik zeg dat omdat ik ontzettend veel gehad heb aan de gevraagde én ongevraagde goedbedoelde adviezen. Ik zat met een prikkelbare baby en trouw ging ik iedere donderdag naar het bureau om zoonlief te wegen. Zij namen hier altijd alle tijd voor en stelden mij gerust als ik het even niet meer wist. En ik wist het vaak even niet. Ze legden uit dat kinderen veel rust, reinheid en regelmaat nodig hebben, de ouderwetse 3 R’en. Ik gehoorzaamde en merkte dat mijn kids dat nodig hadden. En hun ouders ook.

Die regelmaat zit er bij ons dus goed in. Ook nu ze 6 en 8 zijn. Als ze dan opeens vakantie hebben, valt dit direct weg. Ze weten opeens niet meer wat ze moeten doen en dat resulteert in het laten zien van ander gedrag; verveling, hangerig, huilerig, extreem druk gedrag. Nu zijn mijn man en ik huismuizen. We zijn het gelukkigst als we thuis zijn met de deuren en gordijnen dicht. Ik loop het liefst in mijn pyjama de hele dag, mijn man kleedt zich wel aan. Mijn dochter volgt het voorbeeld van haar vader, in de vakanties is het meerdere malen voorgekomen dat ze om half zeven aangekleed en wel naast mijn bed stond met een trots koppie “mama, kijk, ik heb mijzelf aangekleed!” en met een warrige bos krullen op haar hoofd maar mijn zoon, die is net mij. Hij zou het kunnen presteren om een hele week in zijn onesie rond te lopen als wij als ouders daar geen stokje voor zouden steken.

Dus, dit betekent dat door de vakanties, als mijn man en ik niet werken en lekker meegenieten van de vakantie alle ‘to- do’ zaken loslaten. Neem nou de kerstvakantie, die is officieel morgenochtend afgelopen. Ik mag nog genieten van één extra vakantiedag maar verder gaan de kids morgen weer naar school en manlief weer aan het werk. Deze afgelopen kerstvakantie hebben mijn man en ik de wekelijkse trip naar de supermarkt overgeslagen. Gewoon omdat het kan! Wij hebben om de beurt iedere dag uitgeslapen en niets moest! Pas in het laatste weekend van de vakantie heb ik weer gekookt (met uitzondering van kerst!). Ja, je leest het goed: ik heb al die tijd niet gekookt. Niet dat mijn kinderen omkwamen van de honger want ze kregen voedsel maar zeer aangepast, bijvoorbeeld een keer een kant en klare lasagne, veel patatjes, veel tosti’s, hamburgers of pannenkoeken. Ik at zeker niet altijd mee, laten we het daarbij houden.

Gisteren ging mijn man voor het eerst in een lange tijd weer naar onze vaste supermarkt. Hij doet de wekelijkse boodschappen. En hij is er goed in want het lukt hem praktisch altijd om voor een hele week een gezin van 4 te voeden voor maximaal €45. Je leest het goed! En dat is inclusief brood, groente, drinken, vlees en fruit. Als ik een keer de boodschappen doe ben ik altijd minimaal een tientje duurder uit. Hij maakt zijn vaste boodschappenlijst en komt een uurtje later met 2 volle shoppers thuis met de boodschappen. Erg burgerlijk maar het werkt wel voor ons gezin. En het is niet duur. Toen hij gisteren thuis kwam met in iedere hand een shopper zei ik: “fijn, het echte leven begint weer”.

En dat betekent, weer regelmaat en rust voor onze kinderen. Weer een vast ritme van op tijd naar bed gaan (al maken wij hier in de vakanties geen uitzonderingen van. Vakantie of niet, dochterlief slaapt tussen half zeven en zeven en zoonlief mag een uurtje langer opblijven), vroeg opstaan om naar school te gaan, twee keer op een dag naar school, wekelijkse judo klasjes en mama die weer mag gaan werken. Voor mij geen straf overigens. En dat betekent dus ook minder tijd voor broer en zus om elkaar te vervelen, pesten, zelf niet weten wat te doen. Even weer met leeftijdsgenootjes en klasgenootjes bezig zijn en de eigen interesses weer op te pakken.

Ik kan niet wachten. Maar misschien zeg ik dat omdat ik morgen nog een dagje vrij heb. Maar voor de overigen die niet tot deze categorie horen; succes morgen met de eerste werkdag van het jaar.