Onze luizenkam. Niet kroeshaar-proof

In 2013 schreef ik al eens een blog over luizen. Het was toen de eerste keer dat mijn kinderen luizen hadden. Op een regenachtige dag in de zomervakantie besloot ik met mijn kindjes naar een indoor speelparadijs te gaan. Het viel me daar op dat mijn dochtertje wel erg veel jeuk had. Op haar hoofd wel te verstaan. Yikes.

Toen ik thuis was besloot ik maar op luizenjacht te gaan. Aangezien ik bij de GGD werk, toverde ik op onze website het nieuwe protocol over luizen tevoorschijn. Deze richtlijn is namelijk ietwat veranderd. En niet geheel in ons voordeel als ouders. Want nieuw is dat als er luizen worden gevonden, je 14 dagen lang dagelijks moet kammen met een speciale luizenkam. Ik was enigszins teleurgesteld. Kon ik niet gewoon bij de apotheek een shampoo halen, in hun haar gooien, 10 minuten laten intrekken, uitspoelen en ik was weer klaar? Helaas, niet volgens het RIVM protocol. Sterker nog, het wordt zelfs afgeraden!

Maar nu komt het. Erg kroeshaar-vriendelijk is dit protocol niet. Lang leve het gemixte haar van dochtertje lief. Op dag 1 was ik 2 uur bezig. Ik vond er 10. Ik probeerde kalm te blijven en werd al gauw een super luizenmoeder: uitroeien die beesten! Bij zoonlief die veel korter haar heeft was ik na 20 minuten al klaar en vond ik niets. Hetzelfde gold voor mijn man. Maar nu ik: met (lieve) dank aan mijn vader heb ik dik kroeshaar: échte horlogeveren. Hoe dan? Met die luizenkam!! Ik Skypte met mijn moeder: zij had geen antwoord. Ik Facetime-de met mijn beste vriendin; die op dat moment aan het genieten was van een welverdiende vakantie in Antwerpen. But who cared? Dit was een spoedgeval! Lis werkt op een kinderdagverblijf in de Bijlmer: als iemand het antwoord moest weten was zij het wel. Ze had het antwoord maar sociaal wenselijk was het niet: “het kan niet!” zei ze, “je haar is té dik”.

Tijd dus voor plan B: manlief was al op weg naar een avondapotheek. In een andere gemeente welteverstaan. “Neem maar 2 flesjes sterk spul mee” zei ik, want ik heb echt veel haar. Ik was 3 uur bezig:

1. Eerst mijn haar uitkammen. Voor de gelijkgestemden onder mij met kroes haar, jullie weten dat dit niet zomaar gaat;
2. Hierna mijn uitgekamd haar verdelen in 15 stukjes;
3. Dan het spul erop zetten.

Ik bracht die fles maar rechtstreeks naar mijn hoofdhuid. Officieel mag het spul er maar 15 minuten op. Kroeshaar onvriendelijke instructies, ik had er niets aan. Voor ik klaar was met het aanbrengen was ik al bijna een uur verder. Maar goed, evengoed zette ik braaf het kookwekkertje op 15 minuten. Om het erna uit te spoelen. En nu het moment suprême: uitkammen met de luizenkam (stond op de instructie). Ik heb maar 45% van mijn haar kunnen doen: verder stond mijn dik haar het niet toe. Of ik wat gevonden heb laat ik in dit verhaal in het midden.

Volgens het nieuwe protocol moet je dus dagelijks 2 weken lang kammen. Dit blijkt effectiever en zo smeer je niet direct sterk spul op de tere hoofdjes van je lieve kindjes. Ik heb 3 dagen gekamd.  Op dag vier trok ik het niet meer. En werd er een flesje leeggegooid op de hoofdjes van zoonlief, dochterlief én mijn man..

Ik blij, mijn man blij, m’n kindjes blij, de luizen niet zo blij, maar who cares? Na het leeggooien van het flesje op de hoofdjes van mijn kindjes heb ik geen luis meer gevonden.

Deze blog schreef ik in 2013. Vandaag, drie jaar later, zat mijn zoon aan de eettafel aan het ontbijt en boog hij even voorover over de tablet heen. Hij jeukte op zijn hoofd en er viel zo een luis op de tablet. De adrenaline schoot door mijn lijf: “niet weer!”. Wel weer dus. Ik haalde het protocol weer tevoorschijn en begon met kammen. En ja hoor, luizen in het haar van mijn zoon. Na een uur was dochterlief aan de beurt. Geen luis te bekennen. Daarna papa-lief. Op Vaderdag nota bene. Hij was echter de enige die genoot van het uitkammen. “Wat je ook doet, het gaat lekker” was zijn reactie. Gelukkig maar dacht ik. Maar ook begrijpelijk: hij is de enige met stijl haar! Ik was ook binnen een kwartier klaar. Ook geen luis te bekennen.

Maar nu ik: je begrijpt het: die kam komt niet in de buurt van mijn haar. Het is dan wel zondag maar ik ga op zoek naar een apotheek die vandaag open is; of hij in de gemeente staat waar ik woon of niet. Voor de zekerheid heb ik alle kussenhoezen en het beddengoed in de was gegooid. Ook alle knuffels. Ondanks dat ik weet dat het niet (meer) nodig is volgens het RIVM (luizen leven het beste op je hoofd); het voelt toch niet prettig als ik het niet doe. En zo besteed ik vandaag mijn zondag: als luizen Indiana Jones. Nog 13 dagen te gaan…