Afgelopen november werd mij gevraagd of ik een opleiding wilde volgen. Op zich een bijzondere vraag want ik beoefende deze functie al. Het was echter een nieuwe opleiding en ik zou als proefkonijn fungeren. Het werd aan de verkeerde persoon gesteld. Want ik ben dol op studeren. Het bijzondere eraan is: ik leer best wel moeilijk. Het lukt zeker maar ik onthoud slecht. Geen goede combinatie zou je zeggen. Maar ik laat het mij niet belemmeren. Waar het de één een halve dag kost om voor een examen te blokken, kost het mij drie weken. En aangezien er voldoende tijd in de wereld is, ook in de nachtelijke uren, ga ik er altijd voor. En lukt het mij ook altijd! Van zeer veel bijlessen op het basisonderwijs, naar de Havo (en een paar keer zakken), naar het HBO (feilloos) naar de Universiteit (okay, voor statistiek hielp een steengoede bijlesleraar mij maar in plaats van in 4 jaar haalde ik het wél mooi in 2 ½ jaar).

Maar klaar was ik nog lang niet. Want ik houd van studeren. Ik ging later nog naar open dagen: verloskunde, medicijnen, rechten, seksuologie. Alles vind ik leuk. Maar inmiddels had ik al een gezin en een vaste baan en niet alle studies worden deeltijd aangeboden. Dat zou dus nog een lastige worden. Uiteindelijk legde ik mij erbij neer dat ik niet meer een volle studie zou gaan volgen. Daarnaast, waarom eigenlijk? Ik had de juiste opleidingen gekozen en vind mijn werk ontzettend leuk. Ik voelde dus niet de drang om te gaan voor een complete carrière switch.

Dus besloot ik om mij te richten op die korte opleidingen die mij in mijn werk zouden versterken. En dat lukt aardig als ik eerlijk mag zijn. Niet alleen voor baan 1 maar ook voor baan 2 leer ik veel bij. Van rouwverwerking tot terrorisme, niets is te gek. Vol enthousiasme stortte ik mij dus op 2 nieuwe opleidingen begin van het jaar. Het vervelende was dat ze wel tegelijkertijd plaatsvonden. Met opleiding 1 was ik vrij snel klaar. Maar studie 2 was toch pittiger dan ik had verwacht. Ik had het onderschat. Veel thuisstudie, samen met mijn collega ook studeren, veel naar Arnhem (wel een prachtige omgeving!), ook om te blijven overnachten, het was niet niks. En daarnaast bleef mijn werk gewoon doorgaan.

Mijn opleidingsinstituut

Wat ik duidelijk was vergeten was dat na zo een studie ook een examen volgt. Ik kan behoorlijk onzeker worden over dit soort zaken, voornamelijk ook omdat ik vond dat ik het moest halen. Hoe raar zou het wel niet zijn om het niet te halen terwijl je al in die functie zit? De dagen van te voren begon ik steeds zenuwachtiger te worden. De dag van te voren hield ik het niet meer. Ik probeerde vroeg te gaan slapen en vooral niet teveel mensen te vertellen dat ik die dag een examen had maar op één of andere manier wisten veel mensen het toch. Mijn man bleef mij verzekeren dat het goed zou komen, dat ik ‘Vanessa-ik-houd-van-studeren’ ben. Ik wenste dat ik even, héél even met mijn vader kon praten zodat hij mij kon kalmeren en app’te mijn moeder. Die zei dat ik suikerwater moest drinken. Ik deed mijn ogen dicht en realiseerde mij dat mijn vader mij geen ander antwoord had gegeven. Hoe vaak had ik deze tip wel niet ontvangen? Vaak dus ik besloot om de raad van mijn moeder, en eigenlijk dus ook van mijn vader op te volgen.

Naarmate de tijd naderde kreeg ik het steeds benauwder. Toen mijn examinator mij ophaalde bereikte mijn stress level een piekmoment en kwam er een heftige hoofdpijn op. Ik vroeg mij heel even af waarom ik ook alweer had toegezegd deze opleiding te volgen. Anderhalf uur later, de langste van mijn leven, liepen de twee examinatoren weer mijn ruimte binnen, nadat ze hadden overlegd en stak Jeroen zijn hand uit om mij te feliciteren. Ze gaven aan dat ze een ontzettend leuke tijd met mij hadden beleefd en dat ik zeer komisch was maar dat ik veel wist en van de 10 observeerpunten maar één beter kon. Er viel een enorme last van mijn schouders en toen ik buiten stapte, liep ik even door de prachtige wijk om mijn hoofd weer leeg te halen.

De vlag hing uit

Die avond, toen ik weer naar huis reed zag ik dat de vlag was uitgehangen en mijn tas eraan hing. Mijn kinderen hadden lieve posters gemaakt en ik was opeens zo trots op het feit dat ik het gehaald had! Ik nam direct twee paracetamolletjes in en liep ik het laatste avond vierdaagse stuk met mijn kinderen mee. Ik bedankte mijn man voor de steun van de afgelopen zes maanden én beloofde niet alleen mijzelf maar ook mijn man en mijn kinderen dat dit voorlopig de laatste studie zou zijn. Voor 2016 dan. Volgend jaar is weer een nieuw jaar.

Poster gemaakt door kind 1

Poster gemaakt door kind 2