Ik weet niet eens meer welk jaar het was maar ik weet nog wel dat ik al verkering had met mijn huidige man. En gelukkig maar. Want dit is wat er gebeurde..

Ik ben geen ster met ongewenste huisdieren. En voor iemand die van de Antillen komt, of van een eiland waar genoeg ongewenste dieren rondlopen is dat bijzonder. Want ze zijn er in alle soorten maten.

Ik woonde nog in Diemen, op de begane grond. Ik had al verkering met E., met wie ik nu getrouwd ben. We werkten beiden in Amsterdam, bij een instelling voor dove en slechthorende kinderen. Hij als IT-er, ik als onderzoeker. Omdat ik in de buurt woonde en hij ver weg was hij vaker bij mij dan ik bij hem. En zo kwamen we na een werkdag bij mij thuis en lag mijn fruit die eerst op tafel stond nu onder de eettafel. Erg bijzonder. Want ik heb altijd van mijn moeder geleerd om je huis netjes achter te laten als je de deur uitgaat. Dus wist ik zeker dat ik het fruit bovenop de tafel had achtergelaten. Ik zette het netjes terug.

De volgende dag: weer fruit op de grond maar deze keer waren mijn lychees ook nog opgegeten. Ik begon mij ernstige zorgen te maken en bedacht de meest gekke scenario’s: iemand die mijn huis was binnengedrongen en mijn fruit op at en daarna weer wegging. Bijzonder natuurlijk gezien het feit dat alle ramen en deuren gewoon op slot waren en verder niets anders van zijn plek was.

Toen kwam E. op het idee om muizenvallen neer te zetten. Ik vond het niet nodig want ik had nog nooit last gehad van ongedierte in mijn huisje. Toch kochten wij ze en zetten we ze neer. En zo kwamen we na een lange werkdag weer thuis en ging E. bij de muizenvallen kijken. Ik weet het nog heel goed: hij liep naar de keuken en riep aarzelend tegen mij dat het wellicht beter was om niet in de keuken te komen. Precies: niet!

Wat hij daar aantrof hield hij geheim. Want de volgende dag zette hij er niet één maar twee neer. Weer één in de keuken en een volgende onder de eettafel waar ik mijn fruit altijd bewaarde. Dus toen wij thuis kwamen was ik wel zo verstandig om  niet door mijn voordeur te stappen. Hij ging mij voor en pakte deze keer een bezem. Het eerste wat hem opviel vertelde hij mij later was de enorme lange en dikke staart die onder de bank vandaan kwam. Hij schrok ervan want daar had hij de muizenval niet eens neergelegd! Ook in de keuken was de val behoorlijk verplaatst.

Om een smerig verhaal kort te maken: ik had last van een rattenplaag. Geen muizenplaag maar een rattenplaag. En het bleef een raadsel waar ze vandaan kwamen. Het duurde even maar uiteindelijk bleek dat er een smalle kier onder mijn badkuip was waar ze doorheen kwamen. Ik heb gedreigd mijn huur niet meer te betalen zolang ze van de woningbouwvereniging niet kwam om dat gat te dichten. In de tussentijd sliep ik absoluut niet thuis! Ik zwierf een beetje tussen mijn vriend zijn huis en vriendinnetje L. thuis. Pas toen het gat was gedicht, er enkele dagen rattenvallen waren neergelegd en er niets tussen zat én een aantal (lees: veel) schoonmaakbeurten (zowel voor mij als voor mijn huis) aan de orde waren geweest durfde ik er weer te slapen.

Ik moet wel zeggen: het voelde nooit meer 100% als mijn thuis..

En…iedere keer als ik lychees koop, want ik ben echt gek op deze dingen, vind mijn man het noodzakelijk om mij weer terug te brengen naar die tijd waar hij levensgrote ratten vond in mijn appartement. Daarnaast blijft hij erbij dat het tamme ratten waren.

Juist, je leest het goed: tamme ratten! Omdat ze volgens hem er veel te mooi uitzagen om rioolratten te zijn geweest. Voor mij blijven ze ongewenste ratten die niets te zoeken hadden in mijn huis.