Wat hebben een bus scheerschuim en een zwembad met elkaar te maken? In mijn geval veel. Het zit namelijk zo; ik wandel enorm veel de laatste tijd. Iets wat eigenlijk totaal niet bij mij past want al zeg ik het zelf, ik ben liever lui dan moe. Maar een heftige, zeer pijnlijke hernia, een val op mijn rug een klein jaar geleden en een door mijn fysiotherapeut opgelegde bewegingsdieet heeft mij 100 fitness stappen achteruit gebracht. Gevolg? Mijn conditie is weer helemaal op 0 en de kilo’s vlogen er weer aan. Wat ik wél mocht van de fysiotherapeut: wandelen en zwemmen.

Dus wandel ik de laatste tijd tot ik een ons weeg. De ene keer langer dan de ander. De ene dag als ik de kinderen naar school heb gebracht en nog een uurtje over heb voor mijn eerste werkafspraak en andere dagen als mijn eten nog warm in mijn slokdarm zit in de avond. Bijna altijd met een kennis maar de laatste paar keertjes ook wel alleen, vooral op zeer pijnlijke hernia dagen. Toch was ik toe aan wat anders alleen was ‘dat anders’ zeer beperkt. Wat nog over bleef was zwemmen.

Goed, de laatste daagjes denk ik dus veel aan zwemmen. Laat ik nou tegenover een zwembad wonen, ik kijk vanuit mijn voortuin echt naar het zwembad. Ik keek dus op de site van het zwembad en iedere keer lukte het nét niet om te gaan door het werk. Maar afgelopen week was het zover. Ik had tussen 2 werkafspraken door echt 3 uurtjes zitten. Als ik het goed zou plannen zou ik net op tijd aankomen voor mijn volgende afspraak. Samen met mijn sportmaatje (die de laatste maanden dus zonder mij aan het sporten is). Ik stuurde haar namelijk die ochtend een app en liet vallen dat ik rond een uur of 10 in de ochtend even ging zwemmen. Zij had toevallig die ochtend vrij dus leek het haar ook een geweldig idee om te sporten. Ik had nog zo verteld dat ik tot 10 uur in een telefonisch overleg zat maar rond 10 voor 10 stuurde ze al een eerste app.

Iets sneller dan verwacht rondde ik het telefonisch gesprek af en app’te ik dat ik nog het e.e.a moest doen. Maar dat ‘één en ander’ zou niet in één keer klaar zijn. Los van het ene wasje wat ik toch nog snel in de wasmachine wilde zetten, moest ik namelijk eerst onder de douche. Ik zal niet in details treden maar laat mij het houden op a) het is winter in Nederland en b)ik spin niet meer wekelijks dus draag momenteel ook niet wekelijks korte fietsbroekjes. En o ja c) ik heb sinds ik uit Curaçao vertrokken ben niet meer gezwommen.

Laat je fantasie de vrije loop maar snel haastte ik mij naar boven en rende ik de slaapkamer van mijn 9-jarige dochter in. Ik liep linea recta naar haar knutseldoos want ik was 100% zeker dat door haar ‘ik-ben-een-slijm-expert’ kwaliteiten er ergens een bus scheerschuim moest zitten. En inderdaad! Ik moest even zoeken maar…ik had hem gevonden. En nog vol ook.

De exacte minuten zal ik niet doorgeven (en ik weet het ook niet want ik was niet aan het timen) maar ik ben eventjes bezig geweest onder de douche. Dat je een hernia hebt en niet kan bukken hielp ook niet. Te gek voor woorden natuurlijk want je bent al droog, maakt je dan nat, maakt je daarna weer droog om kort daarna in een zwembad te gaan stappen. Maar goed, het was deels ook mijn eigen schuld én het was nodig. Ik heb nog niet gehoord van mijn man dat de afvoer verstopt was in de badkamer dus het is goed gekomen. Ik heb in ieder geval hard gefietst naar mijn sportmaatje om toch een beetje op tijd te zijn en we hebben heerlijk gezwommen.

Toen ik die avond mijn beste vriendin sprak en haar vertelde wat ik allemaal aan handelingen moest verrichten voor ik het zwembad in kon moest ze heel hard lachen en zei ze: “maar het was toch niet nodig geweest? Wist je niet dat het Januhairy is deze januari?” Nee Lisbeth, ik wist het niet en bedankt voor het doorgeven maar zó ver ga ik niet!

Ik heb met mijzelf afgesproken dat ik vanaf nu aan frequente onderhoudsbeurten ga doen. Zo heb ik afgelopen vrijdag ook alweer gezwommen en zal ik ook deze week het zwembad weer ingaan. Allemaal handig en nodig om goed bij te houden. Ook in februari en maart dus de term Januhairy telt niet voor mij.