Dromen hoeven niet altijd dromen te blijven..

Wat ik dit weekend gedaan heb, ik geloof het nog steeds niet. Daarom begin ik maar bij het begin, waar het startte, wat mij ertoe gedreven heeft om te doen wat ik dit weekend gedaan heb.

Het begon 3 jaar geleden. Ik was net begonnen met het trainen bij een personal trainer. Ik heb al eerder geblogd wat zij voor mij betekent. Heel veel. Saskia gaf toevallig ook les in mijn sportschool. Na een paar maanden bij haar te zijn geweest gaf ze aan dat ik de sportschool wat vaker van binnen moest zien en wat minder langs moest rijden en dus alleen van de buitenkant ernaar staren. Ik was al jaren lid, sinds de geboorte van mijn zoon maar ken je dat? Dat je een sportschool sponsort? Dat deed ik ook. Ik vroeg aan Saskia wat voor lessen ik kon volgen en zij opperde dat spinning misschien wel een leuke les zou zijn. Mmm. Ik wist niet of ik dat zo een goed idee vond. Want spinning? Was dat niet voor die super fitte, atletische mensen? Ik behoorde niet tot die categorie.

Toch bleef het kriebelen. Enkele weken later volgde er de jaarlijkse spinning marathon in ons dorp en Saskia nodigde mij uit om te komen kijken. De marathon duurde weliswaar 4 uur maar ze vertelde mij op welk tijdstip zij les zou geven en op het podium zou staan. Ik vond het best wel spannend maar besloot toch te gaan kijken met mijn dochtertje. Ik weet het nog heel goed, alsof het als de dag van gisteren was. Ik stapte die grote gymzaal binnen, het was donker, en warm, en er was muziek. Heel luid muziek. Ik ging op de tribune zitten, en wist niet waar ik moest beginnen met kijken. Ik keek rond naar zeker 200 mensen die aan het spinnen waren, ik keek naar de trainers op het podium. Naar de mooie lichten die speciaal voor deze gelegenheid aanstonden. En ik voelde de energie.

Ik kan je zeggen dat ik op dat moment het volgende dacht: “wow! Wow! WOW!. Dit wil ik ook.”

En zo stapte ik enkele weken later voor het eerst op een spinningfiets. Bij Saskia in de les. Ik wist niet waar ik aan begon maar wist wel dat ik dat uur af zou maken. Op die fiets. Ik bleef op die fiets zitten maar vraag mij niet hoe. De dagen daarop had ik spierpijn, heel veel spierpijn en vooral ook een oncomfortabele zadelpijn. Ongelofelijk. Toch stapte ik die week daarop weer op de spinningfiets, en de week daarop ook weer. Ik bleef trouw gaan.

Ik ging van één naar twee keer in de week spinnen. Zelf drie of soms zelf vier keer in de week. Ik heb intussen twee spinning marathons achter de rug en in welk land ik ook ben, ik zoek een spinningles op. Al is het om zes uur in de ochtend. Mijn liefde voor spinnen groeide en groeide en ik kon wel concluderen dat ik een klik had met deze sport. Iets wat ik overigens zelden zo heb meegemaakt.

Spinnen op Curaçao

Maar ik had ook een droom. Die droom is ontstaan toen ik dus voor het eerst naar de spinning marathon ben geweest. Die droom van ook op het podium staan, voor een groep les geven. Maar moet je daar niet fit en super atletisch voor zijn? Enkele maanden geleden sprak ik er met Saskia over. Ik deelde mijn droom, iets wat ik niet vaak doe. Ik verwachtte een harde lach maar het bleef stil en zij keek mij aan en zei dat ik ervoor moest gaan. Dat antwoord had ik niet verwacht maar het zette mij wel aan het denken. Ik ging zoeken naar opleidingen, en als ik wat vond, sloot ik snel mijn internet browser af. Veel te spannend.

Ik sprak veel met mijzelf, vaak als ik op mijn MP3 speler luisterde naar Michael Jackson’s Man in the Mirror. Zo een mooi, confronterend nummer. Ik merkte dat ik anders naar spinninglessen ging kijken, anders naar muziek ging luisteren. Ik verbeeldde mijzelf namelijk al in hoe mijn eigen spinningles eruit zou komen te zien. Ik besprak het met mijn man en ook hij zei: “ga ervoor”.

Dus op een dag belde ik het bedrijf op en vroeg ik aarzelend om meer informatie over de opleiding. ik legde uit dat ik geen sport ervaring had, none what so ever. Alleen als hobby. De warmte en enthousiasme van de medewerkers van het bedrijf overviel mij. Zij behandelden mij al als een instructeur. Heetten mij al welkom en beantwoordden al mijn vragen. Ik dacht er nog even over na maar besefte mij dat de realisatie van je dromen niet zomaar door je brievenbus heen komen.

Je moet er wat voor doen, je moet het écht willen, je moet niet opgeven! Waar een wil is, is een weg. Dus schreef ik mij in. Zonder het tegen iemand te zeggen behalve mijn man en Saskia. Drie maanden lang keek ik ernaar uit, maar gisteren was het zover. Ik kon er nauwelijks van slapen en voelde mij een klein beetje misselijk maar gistermorgen om kwart voor zeven in de ochtend stapte ik in mijn auto en was ik op weg naar Barendrecht, iets voorbij Rotterdam. Ik kwam aan bij de opleidingslocatie en ook daar werd ik welkom geheten.

Gisteren en vandaag heb ik geknald. Heb ik alles gegeven wat ik had. Ruim vier uur per dag zaten we op de fiets en leerden wij de technieken, coachingsvaardigheden, hoe je een les kunt samenstellen, werden we voor de leeuwen gegooid door zelf een les te geven aan je medecursisten en mochten wij veel vragen stellen. Onze coach Frank, die was een kei. Zo positief, zelden gezien. De combinatie van coach en spinning instructeur bleek een goede match te zijn.

Om vier uur vanmiddag mochten we weer op onze spinning fiets stappen. Voor een final ride, gegeven door onze instructeur. 50 minuten lang waren wij, was ik in trance. Het laatste nummer, ik dacht dat ik niets meer te geven had, dat ik op was. We sleepten elkaar erdoor heen. En toen, toen was het voorbij. Ik wist niet of ik moest huilen of lachen. Ik deed het allebei. Er volgde nog één laatste nummer. Met het verzoek: luister naar de tekst, doe je ogen dicht als je dat wilt. Gooi alles eruit als je daar behoefte aan hebt. Gefeliciteerd in de Spinning familie, je hebt het verdiend.

En toen uit de stereo installatie een prachtige versie van Michael Jackson’s Man in the mirror kwam sloot ik mijn ogen en liet ik mijn tranen vrij.

Deze droom.

Wat een lange weg.

Maar toch mooi geflikt.

Van droom naar werkelijkheid.

Sinds vandaag, ben ik Vanessa, Spinning instructeur.

Sinds vandaag 13 december 2015 officiële spinning instructeur