alcolado glacial in 3 maten

Ik keek er al ruim een half jaar naar uit. Vanaf het moment dat er een flinke hap uit ons spaargeld verdween naar de KLM. Op weg naar huis. Deze keer nam ik een middagvlucht. Normaliter vertrekken wij met de eerste vlucht maar het is zo vroeg. Okay, je bent dan wel eerder op je plaats van bestemming maar met kleine kinderen, extra controle i.v.m. de gekke tijd waarin wij nu leven en reistijd naar Schiphol vond ik dit een goed alternatief.

Ik was natuurlijk vroeg wakker maar mijn kinderen en man hoefden voor een keer niet op een onchristelijke tijd op staan. We reden op ons gemak naar Schiphol en zo begon ons avontuur. Van te voren had ik wel 100 keer gecheckt of ik alles bij mij had:

• 3 paspoorten (deze keer zonder mijn man op reis) en een trouwboekje;
• Telefoon waar ook mijn boarding passes op stonden;
• 3 koffers (weinig kleren mee maar hallo? Zoveel geld bij de KLM neergeteld en recht hebben op 3 koffers betekent dat ik mooi ook 3 koffers meeneem, al zijn ze leeg);
• 2 kinderen (je weet het nooit);
• Een verklaring van mijn man dat ik onze kinderen met toestemming mee mag nemen (je weet het nooit);
• Een fit to fly verklaring van het ziekenhuis. Zoonlief brak 3 weken voor ons vertrek zijn arm en wij kregen de mededeling dat je niet met gips mag vliegen. Ze hebben vliegtuig-proof gips om zijn arm gezet en gaven ons voor de zekerheid een verklaring mee;
• Een hoop doktersdocumenten en röntgen foto’s van de gebroken arm;
• Een uitgeprint formulier van de douane van Curaçao; tegenwoordig kan je de douane documenten online invullen en mag je door E-gates op Curaçao: hip hoor! En scheelt lange rijen lijkt mij;
• Een credit card van mijn man (die van mij is spoorloos en wij zijn in gemeenschap van goederen getrouwd toch?).

Alles gecheckt dus de reis kon beginnen! Wij waren ontzettend vroeg en konden relaxed naar de gate lopen. Alleen dát al voelde als thuiskomen, lekker met een hoop Antillianen in een vliegtuig naar Curaçao. Ik nam mijn valium in (vliegangst) en het wachten kon beginnen! Lang wachten want de reis duurde iets langer dan 9 uur. Ook dat heb ik overleefd en toen ik het eiland zag toen wij gingen landen wist ik: ik ben thuis. Gekreukeld stapten wij het vliegtuig uit. Wij liepen naar beneden en ik zag de lange rij voor de douane. Omdat ik een yu di Korsow ben, een echte geboren en getogen Antilliaan mocht ik in een aparte rij staan met mijn kroost. Maar ik zocht ook de e-gates want daar wilde ik wel doorheen! Ik zag ze staan en toen ik daar naartoe wilde lopen zag ik heel veel afkeurende blikken mijn kant op kijken. Een enkele persoon zei zelfs “je moet in de rij staan”. Wat mij opviel is dat er niet eens extra personeel was ingezet om een vlucht met 300+ passagiers te begeleiden. Waarom staan die e-gates er dan?

de nieuwe e-gates op Curacao

Enfin, ik stond in de rij voor de ingezetenen zoals dat netjes heet maar ik keek toch steeds naar die mooie nieuwe gates. Uiteindelijk zag ik een douanier staan en zij stond dichtbij de e-gates maar heel veel zin om een stap naar voren te lopen had ze niet. Niet echt behulpzaam lijkt mij. Daarnaast kon je haar gezicht bijna niet zien. Nee, ze had geen boerka op maar wel de Antilliaanse boerka of all: drie kwart van haar gezicht was bedekt met een grote lap met groen spul erop: alcolado glacial! Welkom op Curaçao dacht ik. I am back!

Alcolado glacial: hoe kan ik uitleggen wat het is. Het is in ieder geval groen! En het ruikt vreselijk sterk. Een sterke mint geur. Het schijnt te helpen tegen hoofdpijn. Althans, men gebruikt het hier tegen hoofdpijn. Vraag het aan iedere Antilliaanse vrouw en ze heeft het in haar tas. Bij mannen zie ik het zelden. Enfin, als je hoofdpijn hebt, schenk je wat scheutjes alcolado glacial op je doekje en zet je het op je hoofd. Eens heeft mijn moeder dat gedaan en ze viel in slaap. Ze werd wakker met brandplekken op haar voorhoofd. Maar je gebruikt het voornamelijk om aan te ruiken. Ik geloof persoonlijk niet in de krachten van alcolado glacial maar als het mijn fellow people helpt, moeten ze het vooral blijven doen. Met een risico hier en daar dat je er een brandplek of een minder goed werkende reukorgaan aan overhoudt maar je hoofdpijn is wel weg.

In ieder geval heb ik een exemplaar staan op zolder. Voor als mijn moeder ons af en toe komt opzoeken in Nederland. Het is een kleine want op Curaçao worden er naast het gewone formaat ook mini flesjes gemaakt. En ze worden ook in Nederland verkocht want er wonen per slot van rekening ook Antillianen in Nederland. En ook in Nederland kan je hoofdpijn krijgen. Ik kan mij niet herinneren wanneer ik voor het laatst in Nederland iemand met een groen doekje heb zien rondlopen met de ogen half dicht maar op Curaçao is het zo normaal dat niemand er van opkijkt. Behalve mijn kinderen (maar die weten nu ook wat het is en kijken er niet meer van op), of toeristen.

Waarschijnlijk komt mijn moeder binnenkort weer naar Nederland. Ik zal er in ieder geval voor zorgen dat er weer een flesje klaarstaat.